ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မက္မ်ား ...(၁)
ကၽြန္ေတာ္ စင္ကာပူႏုိင္ငံကို ခဏေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ စင္ကာပူႏုိင္ငံနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို
ဖတ္ဖို႕ေစာင့္ေနၾကသူေတြရွိေကာင္းရွိလိမ့္မယ္ ...။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္က အဲဒီ့အေၾကာင္းေတြကို ေရးဖို႕ အာရံုမလာဘူးျဖစ္ေနတယ္ ...။ ကၽြန္ေတာ့္ အခု အားလံုးကို ေျပာျပခ်င္တာက ... စင္ကာပူေရာက္မွ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွိပ္စက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္းပါ ...။ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္ မမက္တာ ၾကာပါၿပီ ...။ ဒါေပမယ့္ စင္ကာပူကို စေရာက္ေရာက္ခ်င္းညမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္ စမက္ေတာ့တာပါပဲ ...။
အိပ္မက္ (၁)
ကၽြန္ေတာ္ အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုထဲကိုေရာက္ေနတယ္ ...။ အခန္းဆိုတာထက္ လူတစ္ကိုယ္စာ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးပဲ ေနလို႕ရတဲ့ ေျမက်င္းေလးထဲကို ေရာက္ေနတယ္လို႕ ေျပာရင္ ပိုမွန္လိမ့္မယ္ ...။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ၀မ္းလ်ားထိုး၀င္သြားလို႕ ရတဲ့ အေပါက္တစ္ေပါက္ေတာ့ရွိတယ္ ... ေနာက္မွာေတာ့ ဘာမွမရွိဘူး ... အားလံုး အလံုပိတ္။ ဒီအတုိင္းေနလို႕ကေတာ့ က်ပ္က်ပ္သပ္သပ္နဲ႕ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၿပီး ေသလိမ့္မယ္လို ႕ေတြးမိတာနဲ႕ ေရွ႕က လမ္းေလးအတုိင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းလ်ားထိုး၀င္သြားလိုက္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီ့လမ္းက တေျဖးေျဖး ပိုပိုၿပီးက်ဥ္းလာတယ္ ...။ အရင္က က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးေနခဲ့ရတဲ့ ေျမက်င္းေလး ထက္ေတာင္ ပိုက်ပ္တည္းတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကို ေရာက္လာတယ္။ မွားၿပီးထင္တယ္လို႕ ေတြးမိၿပီး ... ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႕ စဥ္းစားလုိက္တယ္။ မသတီစရာေကာင္းတဲ့ ေျမက်င္းေသးေသးေလးရဲ႕ က်ဥ္းက်ပ္မႈကို စိတ္ထဲမွာ ျပန္ျမင္လာတယ္ ...။ အဲဒါနဲ႕ မထူးကြာဆိုၿပီး က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲမွာပဲ ေရွ႕ဆက္တုိးဖို႕ႀကိဳးစားတယ္ ... ။လမ္းကလဲ က်ဥ္းသထက္က်ဥ္းလာသလို ... မြန္းက်ပ္မႈကလဲ ျပင္းသထက္ျပင္းလာတယ္ ...။ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စြာနဲ႕ မ်က္စိကို စံုမွိတ္ၿပီး အတင္းစြတ္တိုးလိုက္ခ်ိန္မွာပဲ ... အလင္းတစ္စက မ်က္ခြံကို ေဖာက္ၿပီး အာရံုထဲကိုေရာက္လာတယ္ ...။ ေတြ႕ၿပီ ... အလင္း ... ၊ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ငတ္မြတ္ေတာင့္တခဲ့ရတဲ့ အလင္း ... အစက္အေပ်ာက္ေလးတစ္ခုသာသာပဲရွိတဲ့ အလင္းစက္ေလးတစ္ခုက လမ္းရဲ႕ အစြန္းတစ္ဖက္ကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ယက္ေခၚေနတယ္ ... နဲနဲေတာ့ ေ၀းလိမ့္ဦးမယ္ ...။ အဲဒီ့အလင္းကိုေရာက္တဲ့ အထိ သြားလို႕ရတဲ့ လမ္း ရွိခ်င္မွလဲ ရွိလိမ့္မယ္ ... ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဆက္သြားခဲ့တယ္ ...။ အလင္းနဲ႕လဲ နီးလာသလို ... ရင္ထဲက ေ၀ဒနာေတြကလည္း ႀကီးႀကီးလာတယ္ ... မြမ္းက်ပ္မႈ၊ ေလွာင္ပိတ္မႈ၊ က်ဥ္းေျမာင္းမႈ၊ အားကိုးရာမဲ့မႈ ေနာက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ... ။ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္က လန္႕ႏိုးလာခဲ့တယ္ ...။
အိပ္မက္ (၂)
ကၽြန္ေတာ္ ခုတင္ေပၚမွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ႀကီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ... ကၽြန္ေတာ္ေရာ ကုတင္ႀကီးပါ ... စၾက၀ဠာႀကီးထဲကို လႊင့္ပစ္ခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳး လြင့္စင္ျပဳတ္က်သြားတယ္ ...။ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္လိုက္တာ ...။ လက္ေတြ၊ေျခေတြတင္မကဘူး တစ္ကိုယ္လံုးကလဲ လံုး၀ကိုလႈပ္လို႕ကို မရဘူး ...။ ကိုကိုယ္တုိင္ ျပဳတ္က်ေနတာကို ဘာမွမတတ္ႏုိင္ပဲ ဒီအတုိင္းပဲ ထုိင္ၾကည့္ေနရတဲ့ အျဖစ္ပါ ... ။ အျမင့္တေနရာကေန ျပဳတ္က်တာဆိုေတာ့ ရင္ထဲမွာလဲ ေအးေနတာပါပဲ ...။ တေျဖးေျဖးနဲ႕ ျပဳတ္က်ေနတဲ့ အခ်ိန္ၾကာလာတယ္ ...။ ေအာက္ၾကမ္းျပင္ကို ထိတဲ့တစ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အသက္နဲ႕ကိုယ္ အိုးစားကဲြၿပီဆိုတဲ့အသိနဲ႕ စိုးထိတ္ေၾကာက္ရြံ႕ေနမိတဲ့ စိတ္ေတြဟာ တေျဖးေျဖးပါးလ်လာတယ္ ...။ ျပဳတ္က်လို႕ အသဲတေအးေအး ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားမႈကလဲ ေၾကာက္စိတ္ေတြမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ ခံစားလို႕ေကာင္းတဲ့ အရသာတစ္ခုလို ျဖစ္လာတယ္ ...။ ကၽြန္ေတာ္ တခုခုကိုလဲနားလည္လာတယ္ ...။ ဆြဲငင္အားေတြကို သာ လွ်စ္လွ်ဴရႈထားႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျပဳတ္က်မႈမ်ိဳးကမွ ကုိယ့္ကို အထိမနာေစႏုိင္ဘူးဆိုတာကို ...။အဲဒါနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဆြဲငင္အားကင္းကင္းနဲ႕ ျပဳတ္က်ျခင္းရဲ႕ အရသာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးခံစားေနလိုက္တယ္ ...။ အိပ္မက္ဆံုးတဲ့ အထိ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျပဳတ္က်ေနတုန္းပါပဲ ...။
ေကာသလမင္းရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက အဓိပၸါယ္ေတြ ဖြင့္ဆိုျပသြားတယ္ ... ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လဲ ဘာေတြမွန္းမသိလို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ဖာသာပဲ လိုသလို ေတြးလိုက္ၾကေတာ့ဗ်ာ ။ ေနာက္ထပ္အိပ္မက္ေတြကို ေနာက္ေတာ့ ထပ္ေျပာျပပါဦးမယ္။
ကၽြန္ေတာ္ စင္ကာပူႏုိင္ငံကို ခဏေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ စင္ကာပူႏုိင္ငံနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို
ဖတ္ဖို႕ေစာင့္ေနၾကသူေတြရွိေကာင္းရွိလိမ့္မယ္ ...။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္က အဲဒီ့အေၾကာင္းေတြကို ေရးဖို႕ အာရံုမလာဘူးျဖစ္ေနတယ္ ...။ ကၽြန္ေတာ့္ အခု အားလံုးကို ေျပာျပခ်င္တာက ... စင္ကာပူေရာက္မွ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွိပ္စက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္းပါ ...။ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္ မမက္တာ ၾကာပါၿပီ ...။ ဒါေပမယ့္ စင္ကာပူကို စေရာက္ေရာက္ခ်င္းညမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္ စမက္ေတာ့တာပါပဲ ...။
အိပ္မက္ (၁)
ကၽြန္ေတာ္ အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုထဲကိုေရာက္ေနတယ္ ...။ အခန္းဆိုတာထက္ လူတစ္ကိုယ္စာ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးပဲ ေနလို႕ရတဲ့ ေျမက်င္းေလးထဲကို ေရာက္ေနတယ္လို႕ ေျပာရင္ ပိုမွန္လိမ့္မယ္ ...။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ၀မ္းလ်ားထိုး၀င္သြားလို႕ ရတဲ့ အေပါက္တစ္ေပါက္ေတာ့ရွိတယ္ ... ေနာက္မွာေတာ့ ဘာမွမရွိဘူး ... အားလံုး အလံုပိတ္။ ဒီအတုိင္းေနလို႕ကေတာ့ က်ပ္က်ပ္သပ္သပ္နဲ႕ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ၿပီး ေသလိမ့္မယ္လို ႕ေတြးမိတာနဲ႕ ေရွ႕က လမ္းေလးအတုိင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းလ်ားထိုး၀င္သြားလိုက္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီ့လမ္းက တေျဖးေျဖး ပိုပိုၿပီးက်ဥ္းလာတယ္ ...။ အရင္က က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးေနခဲ့ရတဲ့ ေျမက်င္းေလး ထက္ေတာင္ ပိုက်ပ္တည္းတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကို ေရာက္လာတယ္။ မွားၿပီးထင္တယ္လို႕ ေတြးမိၿပီး ... ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႕ စဥ္းစားလုိက္တယ္။ မသတီစရာေကာင္းတဲ့ ေျမက်င္းေသးေသးေလးရဲ႕ က်ဥ္းက်ပ္မႈကို စိတ္ထဲမွာ ျပန္ျမင္လာတယ္ ...။ အဲဒါနဲ႕ မထူးကြာဆိုၿပီး က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲမွာပဲ ေရွ႕ဆက္တုိးဖို႕ႀကိဳးစားတယ္ ... ။လမ္းကလဲ က်ဥ္းသထက္က်ဥ္းလာသလို ... မြန္းက်ပ္မႈကလဲ ျပင္းသထက္ျပင္းလာတယ္ ...။ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စြာနဲ႕ မ်က္စိကို စံုမွိတ္ၿပီး အတင္းစြတ္တိုးလိုက္ခ်ိန္မွာပဲ ... အလင္းတစ္စက မ်က္ခြံကို ေဖာက္ၿပီး အာရံုထဲကိုေရာက္လာတယ္ ...။ ေတြ႕ၿပီ ... အလင္း ... ၊ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ငတ္မြတ္ေတာင့္တခဲ့ရတဲ့ အလင္း ... အစက္အေပ်ာက္ေလးတစ္ခုသာသာပဲရွိတဲ့ အလင္းစက္ေလးတစ္ခုက လမ္းရဲ႕ အစြန္းတစ္ဖက္ကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ယက္ေခၚေနတယ္ ... နဲနဲေတာ့ ေ၀းလိမ့္ဦးမယ္ ...။ အဲဒီ့အလင္းကိုေရာက္တဲ့ အထိ သြားလို႕ရတဲ့ လမ္း ရွိခ်င္မွလဲ ရွိလိမ့္မယ္ ... ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဆက္သြားခဲ့တယ္ ...။ အလင္းနဲ႕လဲ နီးလာသလို ... ရင္ထဲက ေ၀ဒနာေတြကလည္း ႀကီးႀကီးလာတယ္ ... မြမ္းက်ပ္မႈ၊ ေလွာင္ပိတ္မႈ၊ က်ဥ္းေျမာင္းမႈ၊ အားကိုးရာမဲ့မႈ ေနာက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ... ။ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္က လန္႕ႏိုးလာခဲ့တယ္ ...။
အိပ္မက္ (၂)
ကၽြန္ေတာ္ ခုတင္ေပၚမွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ႀကီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ... ကၽြန္ေတာ္ေရာ ကုတင္ႀကီးပါ ... စၾက၀ဠာႀကီးထဲကို လႊင့္ပစ္ခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳး လြင့္စင္ျပဳတ္က်သြားတယ္ ...။ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္လိုက္တာ ...။ လက္ေတြ၊ေျခေတြတင္မကဘူး တစ္ကိုယ္လံုးကလဲ လံုး၀ကိုလႈပ္လို႕ကို မရဘူး ...။ ကိုကိုယ္တုိင္ ျပဳတ္က်ေနတာကို ဘာမွမတတ္ႏုိင္ပဲ ဒီအတုိင္းပဲ ထုိင္ၾကည့္ေနရတဲ့ အျဖစ္ပါ ... ။ အျမင့္တေနရာကေန ျပဳတ္က်တာဆိုေတာ့ ရင္ထဲမွာလဲ ေအးေနတာပါပဲ ...။ တေျဖးေျဖးနဲ႕ ျပဳတ္က်ေနတဲ့ အခ်ိန္ၾကာလာတယ္ ...။ ေအာက္ၾကမ္းျပင္ကို ထိတဲ့တစ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အသက္နဲ႕ကိုယ္ အိုးစားကဲြၿပီဆိုတဲ့အသိနဲ႕ စိုးထိတ္ေၾကာက္ရြံ႕ေနမိတဲ့ စိတ္ေတြဟာ တေျဖးေျဖးပါးလ်လာတယ္ ...။ ျပဳတ္က်လို႕ အသဲတေအးေအး ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားမႈကလဲ ေၾကာက္စိတ္ေတြမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ ခံစားလို႕ေကာင္းတဲ့ အရသာတစ္ခုလို ျဖစ္လာတယ္ ...။ ကၽြန္ေတာ္ တခုခုကိုလဲနားလည္လာတယ္ ...။ ဆြဲငင္အားေတြကို သာ လွ်စ္လွ်ဴရႈထားႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျပဳတ္က်မႈမ်ိဳးကမွ ကုိယ့္ကို အထိမနာေစႏုိင္ဘူးဆိုတာကို ...။အဲဒါနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဆြဲငင္အားကင္းကင္းနဲ႕ ျပဳတ္က်ျခင္းရဲ႕ အရသာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးခံစားေနလိုက္တယ္ ...။ အိပ္မက္ဆံုးတဲ့ အထိ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျပဳတ္က်ေနတုန္းပါပဲ ...။
ေကာသလမင္းရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက အဓိပၸါယ္ေတြ ဖြင့္ဆိုျပသြားတယ္ ... ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လဲ ဘာေတြမွန္းမသိလို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ဖာသာပဲ လိုသလို ေတြးလိုက္ၾကေတာ့ဗ်ာ ။ ေနာက္ထပ္အိပ္မက္ေတြကို ေနာက္ေတာ့ ထပ္ေျပာျပပါဦးမယ္။
6 comments:
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က အရက္ပုလင္း ႏွစ္လံုးကို္င္ထားတယ္။ ရန္ကုန္က လာလည္တဲ့ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္က သူ႔ကိုလည္းေပးပါဆိုလို႔ တစ္လံုးေပးလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေသာက္တာ ည ေလးနာရီေလာက္မွ အိပ္သြားတယ္တဲ့။
သူငယ္ခ်င္းေရ နင့္ အိပ္မက္ကို ငါ နိမိတ္ ဖတ္ၾကည့္တယ္ ေသခ်ာတယ္ နင္ ေနာင္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေက်ာက္ မေပါက္ ေတာ့ဘူး။ ေက်ာက္ေဆး ထိုးၿပီး သြားလို႕။ အက်ိဳး အျမတ္ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဟုတ္တဲ့ Hope ဆိုတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ ေလးကေန တဆင့္ တျခား ဖေယာင္းတုိင္ ေလးေတြဆီကို ဆက္ မီးကူးၿပီး အလင္းေတြ ျဖာေ၀ ထြန္းညွိရင္း ၾကမ္းျပင္ မရွိတဲ့ ျဒပ္မဲ့ စၾကာ၀ဠာ ၾကီးထဲမွာ ဆြဲအားမဲ့ ဇိမ္က် ႏိုင္ပါေစ။
‘ဆြဲငင္အားေတြကို သာ လွ်စ္လွ်ဴရႈထားႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျပဳတ္က်မႈမ်ိဳးကမွ ကုိယ့္ကို အထိမနာေစႏုိင္ဘူးဆိုတာကို ...။အဲဒါနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဆြဲငင္အားကင္းကင္းနဲ႕ ျပဳတ္က်ျခင္းရဲ႕ အရသာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးခံစားေနလိုက္တယ္ ...။” အဲဒီအေရးအသားေလး
သေဘာက်ပါတယ္။ ဆြဲငင္အားေတြကိုဆန္ ့က်င္နိုင္ျခင္း ကတနည္းအားျဖင့္စ်ာန္ရ
ျခင္းပဲလား။ေတာ္ရံုပါရမီနဲ ့ေတာ့မရနိုင္ဘူးေလ။ ပါရမီရိွလို ့ရခဲ့ရင္ေတာင္အမ်ားအ
ျမင္မွာဘယ္လိုရိွမလဲမသိနိုင္ဘူး။ ပါရမီရင့္မွေတာ့လည္းအမ်ားအျမင္ကိုဘယ္ထည့္
တြက္စရာလိုမလဲေနာ့္။
အလင္းေရာင္ကိုေတြ႔ျပီဆိုရင္ေတာ့ ေရွ့ဆက္သြားတာ အေကာင္းဆံုးေပါ့.. ေျမက်င္းေသးေသးေလးရဲဲ ့ က်ဥ္းက်ပ္မွဳကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ ေပးဆပ္ရတာေတြေတာ့ရိွမွာပဲေပါ့...
ေဟ့ ေမာင္ပြတ္ သိကၡာမခ်နဲ႕ ငါက အရက္မေသာက္တတ္ဘူး ... ဘီယာဟာ အရက္ေတာ့ မဟုတ္ပါ ... တေငြ႕ေငြ႕ေလးနဲ႕အေတာ္လာတာ ... တဲ့
သားတို႕က ဘီယာမွ ဘီယာပဲ ... း-)
ခြန္ျမလႈိင္ေရ ... ေပးတဲ့ဆုနဲ႕ တကယ္ကိုျပည့္ခ်င္ပါတယ္။
Angel ေရ ... ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ ဆြဲအားဆိုတာက ေျမဆြဲအားလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဗ် ... ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုေၾကာင့္ စိတ္မွာျဖစ္လာတဲ့ သာယာမႈေတြရဲ႕ဆြဲအားကို ကင္းလြတ္ႏုိင္မွာ အက်မနာမွာဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပါ ...။ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳက္သလိုေတာ့ ခံစားလို႕ရပါတယ္ ...။
Freedom ေပါ့ဗ်ာ ...။
ဟုတ္တယ္ ညိဳေရ ... အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕ဆက္တိုးခဲ့တယ္ ... အျပင္မွာလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရွ႕ဆက္တုိးၾကတာေပါ့ဗ်ာ ...။
Post a Comment