Pages

Thursday, May 31, 2007

အဂၤါမစံုတဲ့ေကာင္းကင္

စင္ကာပူမွာ ခဏအလုပ္သြားလုပ္တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ သူမ်ားတကာေတြ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ရင္ တအားေပ်ာ္ေနသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ Homesick က ေပ်ာက္ကိုမေပ်ာက္တာ ဘာေၾကာင့္လဲမသိပါဘူးဗ်ာ။ အခုေတာ့ အိမ္မွာပဲ အေဖေဖ်ာ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီကို အေမ၀ယ္ထားတဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး စားေသာက္ေနတယ္ဗ်ိဳ႕ ...။


အဂၤါမစံုတဲ့ေကာင္းကင္


ေဖေဖေဖ်ာ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီကို
ေမေမ၀ယ္ထားတဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးနဲ႕ေသာက္ရင္း
ေျမသင္းနံ႕ေတြတေ၀ေ၀နဲ႕
ငါ့ရဲ႕နံနက္ခင္းေတြ
တစ္ခါကလွခဲ့ဖူးတယ္ ...။

လူစံုေအာင္ေစာင့္တတ္တဲ့
မိသားစုထမင္း၀ုိင္းေတြ
ဘယ္ေလာက္ ေျခာက္ေသြ႕တိတ္ဆိတ္ေနမလဲေနာ္
ျပန္လာခ်င္ေပမယ့္ ...
ဘယ္အရာက ငါ့ကိုျပန္ေခၚႏုိင္မွာလဲ ...။

မေပ်ာ္ဘူးခ်စ္သူ ...
ငါ့ေန႕ရက္ေတြ မလွပခဲ့တာၾကာေပါ့
တိုးတက္ေခတ္မီတဲ့ ပထမႏုိင္ငံတစ္ခု
ငါ့စိတ္ဒဏ္ရာေတြကို
ဘယ္လုိမွမကုႏုိင္ပါဘူး ...။

မိုးထိျမင့္တုိက္ခန္းေတြထဲက
လူေနမႈအဆင့္အတန္းေတြ
ဘယ္ေလာက္အထိျမင့္ေနမွာလဲ
မ်က္၀န္းျဖဴျဖဴေတြထဲက
အ႐ိုးသားဆံုးကြက္လပ္ေတြနဲ႕
ငါ ဘယ္လိုမွ လဲလွယ္မေက်နပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။

အဆင္ေျပျခင္းေတြက
ႏွလံုးသားရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ
အဂၤါမစံုစြာနဲ႕ လွလို႕ ပလို႕ ...
ခ်စ္သူေရ ...
ငါ့ကိုေျပာပါ ငါ့ကိုေျပာပါ
တစ္ျခမ္းပဲ့ေနတဲ့ ဘ၀အဓိပၸါယ္ေတြ
ငါတို႕ဘယ္လိုျပန္ဆက္ယူႏိုင္မလဲဆုိတာေလ ...။ ။

Sunday, May 27, 2007

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေလာကမွတ္တုိင္မ်ား

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေလာကမွတ္တုိင္မ်ား

A. ကံၾကမၼာက
အႏုပညာျမားတစ္စင္းကို
ခ်စ္ျခင္းသက္သက္နဲ႕ ပစ္ခြင္း
ကိုယ့္ ရင္တစ္ခြင္လံုးလင္းခဲ့ၿပီ ...။

B. သူတစ္ပါးေတြကိုၾကည့္ၿပီး
ကုိယ့္ကိုယ္ကို ျပန္မၾကည့္မိသူမ်ား
မွန္ေရွ႕မွာ အခ်င္းမ်ားၾက၏။

C. ကရဣဋ္ရာသီဖြား
ဂဏန္းတစ္ေကာင္လို ေဘးတုိက္သြားရင္း
ပတ္၀န္းက်င္ကိုစမ္းစစ္
အခ်ိဳ႕ေတြ ...
ကိုယ့္ကိုထားရစ္ၾကၿပီ။

ီD. ၾကယ္ေတြကိုလုပ္ႀကံၿပီး
အျမင့္ပ်ံၾကသူမ်ား
ေသျခင္းတရားႏွင့္ေတြ႕မွ
ေသြးပ်က္ေျပးထြက္ၾကမည္လား။

E. ႏွင္းဆီနံ႕တသင္းသင္းႏွင့္
ကမၻာေျမကို ကိုယ္နင္းခဲ့သည္
ျဖစ္ႏုိင္မည္ဆိုက
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကိုင္ေျမႇာက္
အေလးအပင္ေတြကို ေဖ်ာက္ခ်င္သည္။

ၤF. အတိတ္တို႕ကိုဆင္ျခင္
ပစၥဳပၸါန္ကိုျပင္ဆင္ရင္း
အနာဂတ္ကိုဆင္ယင္ဆဲ ...။

G. ႏွင္းခုိးတို႕ေငြ႕ေငြ႕ေ၀
ေဆာင္းည နဲ႕ နံနက္ေတြမွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခ်ိဳးငွက္
မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို ေပးအပ္ၾကၿပီ။

H. အိမ္ကေလးေတြထဲက
စံုညီညီမိသားစုမ်ား
ထမင္းအတူတူစားၾကၿပီ။

I. အျဖဴေရာင္စိတ္ကူးမ်ား
ေလထုထဲေပ်ာက္သြား၏
ျမင္ကြင္းေတြကိုၾကည့္ေငး
ကိုယ္တိုးတိုးေလးေတြးမိသည္။

ဲJ. ယမ္းေငြ႕ေတြၿခံဳလႊမ္း
ဒုကၡေတြခင္းတဲ့လမ္းမွာ
ကမၻာဦးထဲကက်မ္း
တရားမွ်တမႈမ်ိဳးကိုလြမ္းသည္။

K. လဲက်သူမ်ားထပါေလ
အၾကင္နာတရားႏွင့္လက္ကမ္း
အတူတူဆက္လွမ္းၾကမည္။

L. အလင္းေရာင္ရွိရာအရပ္
ကိုယ္ဦးတည္ေရွ႕ဆက္မည္
မျမင္ခ်င္သူေတြ မ်က္စိမွိတ္
ႏိုးလ်က္ႏွင့္ အိပ္ၾကသည္။

M. ဘ၀ကို ...
အေသးငယ္ဆံုးဆြဲခ်ံဳ႕
ေခါင္းငံု႕ေနခဲ့သည္။
ေတာက္ပခ်င္သူေတြ
ထြန္းလင္းၾကပါေစ ...။

N. ဆႏၵေတြအျပည့္အသိပ္ႏွင့္
မ်က္စိဖြင့္အိပ္ေနသူမ်ား
ဗလာဟင္းလင္းစိတ္ထားႏွင့္
ကိုယ္ ... ေငးၾကည့္သနားဖူးသည္။

O. ဆန္႕က်င္ဘက္မ်ားႏွင့္
ယိမ္းႏြဲ႕လွပေနေသာ ေကာင္းကင္
ၾကည့္ျမင္ဆင္ျခင္ၾကပါေလ ...။

P. အမွန္းမရွိတဲ့ၿမိဳ႕႐ိုးက
သံလြင္ပင္ကိုအရခုိး
ကမၻာေျမမွာကိုယ္ပ်ိဳးမည္။

ွQ. အေျဖမရွိေသာေမးခြန္းမ်ား
ေလာကထဲလမ္းသလားၾက၏
မ်က္ကြယ္ျပဳေက်ာခိုင္း
ကိုယ့္ေန႕ေတြ႐ိုင္းခဲ့ဖူးသည္။

ြR. ေပတံေတြကိုိယ္စီကိုင္လို႕
လမ္းေဘးတြင္ထိုင္ေနသူမ်ား
ကိုယ့္ကို တုိင္းတာသတ္မွတ္သြားၾကသည္။

S. အတၲေတြကိုစားသံုး
ေတာ္ရာမွာေနလိုက္ဦးတဲ့
နတ္ဆိုးတို႕ရဲ႕အသံ
ကိုယ့္နားထဲ ညံ၏။

T. သစၥာတရားလက္တစ္ဆုပ္ကို
သိမ္းထုတ္ေက်ာပိုး
ဟုိမွာ ...
မာယာေတြေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးၾကၿပီ။

U. စၾက၀ဠာတနံတလ်ား
ကိန္းဂဏန္းေတြ ခမ္းနားေနၾက၏
သုညေတြကို ကိုင္စြဲ
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ေလွ်ာက္ရဲရမည္။

V. ေလာကဓံက ...
ကေ၀လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ကျပ
ကိုယ္က ...
ကဗ်ာေတြပဲပြင့္ျပခဲ့သည္။

ႊW. ေလာကေမွာ္႐ံုထဲ
လမ္းေၾကာင္းေတြ ျဖာကြဲၾက၏
ကိုယ္ေရြးခဲ့တဲ့လမ္း
ကိုယ့္ေသြးေတြလဲ ခမ္းပါေစေလ။

X. ၾကက္ေျခခတ္ေတြ လင္းလင္းျပေနတဲ့
ခ်ိဳ႕တဲ့သူတို႕ရဲ႕ ညေနခင္းမ်ား
ရဲရင့္ျဖဴစင္ႏုိင္ၾကပါေစသား ...။

Y. အလင္း၏ေစတမာန္မ်ား
ေျမျပင္မွာ ၀င္းပေတာက္စားၾက၏
အနာဂတ္၏ တစ္ခဏမွာ
တရားမွ်တျခင္း၏ သေကၤတ
အ၀ါေရာင္ေတြျဖန္းပက္လိုက္ၾကၿပီ။

Z. ကိုယ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ၿပီ ...
ကိုယ္ ... အိပ္ ... ေပ်ာ္ ... သြား ... ခဲ့ ... ၿပီ ...။ ။
ေနဘုန္းလတ္

သံလြင္အိပ္မက္ အမွတ္(၃) မွာ ေႏြေလဆိုတဲ့နာမည္နဲ႕ ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးပါ။ ဒီကဗ်ာေလးကို စင္ကာပူႏုိင္ငံမွာ ခဏတာအလုပ္သြားလုပ္ခ်ိန္တုန္းက ေရးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္ ...။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ A to Z လို႕လဲ ေျပာလို႕ရတဲ့ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ဘယ္အကၡရာနားကိုေရာက္ေနၿပီလဲ ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲေသေသခ်ာခ်ာမသိပါဘူး ...။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ အ၀ါေရာင္ ေတြျဖန္းပက္ထားတဲ့ တရားမွ်တမႈရွိတဲ့ေလာကတစ္ခုကို ျမင္ေတြ႕သြားၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်င္တယ္ဗ်ာ ...။

Tuesday, May 22, 2007

သိပ္စိတ္မညစ္ၾကပါနဲ႕ ...

သိပ္စိတ္မညစ္ၾကပါနဲ႕ ...



-If you wake up today with no pain, you are luckier than most.

နာက်င္မႈေ၀ဒနာကိုမခံစားရဘဲ သင္ဒီေန႕ႏိုးထႏုိင္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ သင္ဟာ လူအမ်ားစုထက္ပိုၿပီး ကံေကာင္းပါတယ္။

ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေမာက်ခြင့္ကိုရဖို႕ ခက္ခက္ခဲခဲႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ... မ်က္စိႏွစ္လံုးကိုဖြင့္ၿပီး ႏုိးထလာခဲ့ခ်ိန္မွာပဲ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕တစ္ေနရာရာက နာက်င္မႈေ၀ဒနာကို ပထမဆံုးစခံစားလုိက္ရတယ္ ...။ ခဏတာ သက္သာရာရေစမယ့္ ေဆး၀ါးေတြကို မွီ၀ဲခြင့္ရသူေတြရွိမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဘာဆိုဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပဲနာက်င္မႈဒဏ္ကို လည္စင္းခံေနၾကရသူေတြလဲရွိမယ္။ လူအမ်ားစုရဲ႕နံနက္ခင္းေတြဟာ ဒီအတုိင္းအသက္၀င္လာၾကၿပီး ေ၀ဒနာေတြနဲ႕ ကူးလူးေပါင္းေဖာ္ရင္းနဲ႕ပဲ ညေနခင္းတစ္ခုဆီကို ခ်ဥ္းနင္းသြားၾကရတယ္။ အဲဒီလို ... အဲဒီလုိ နာက်င္မႈေတြကို အေဖာ္ျပဳေနၾကရတဲ့ အမ်ားစုေသာလူသားေတြ ကမၻာရဲ႕ေနရာတုိင္းလုိလိုမွာရွိေနၾကတယ္။ မနက္ခင္းတစ္ခု သင္ႏုိးထလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ နာက်င္မႈေ၀ဒနာတစ္ခုခုကို သင္ခံစားမေနရဘူးဆုိရင္ သင္ဟာ သူတို႕ထက္ပိုၿပီး ကံေကာင္းပါေသးတယ္။

-If you have never known the dangers of war, loneliness of prison or hunger, you are better off than 500 million people in the world.

စစ္ရဲ႕ဆိုးက်ိဳးေတြ၊ သံတုိင္ေနာက္ကြယ္က အထီးက်န္မႈေတြနဲ႕ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေတြ ဒါေတြကို သင္ၾကံဳေတြ႕ခံစားမေနရဘူး ဆိုရင္ ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ လူသန္းေပါင္း ၅၀၀ေက်ာ္ရဲ႕ဘ၀ထက္ သင့္ဘ၀ကပိုေကာင္းပါေသးတယ္။

ဘယ္သူမွမပိုင္တဲ့အရာေတြကို သူႏိုင္ကုိယ္ႏုိင္အၿပိဳင္လုၾကရင္း ျပင္းထန္လြန္ကဲတဲ့ အစြန္းေရာက္ စိတ္အေျခအေန ေတြနဲ႕ ၀ါဒျခင္းၿပိဳင္၊ မာနျခင္းၿပိဳင္ၾကရင္း ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတဲ့ စစ္ပြဲေတြဟာ အနိဠာ႐ံုေတြမ်ားစြာကို ကမၻာေလာကထဲမွာ ခ်န္ထားရစ္ ခဲ့တယ္။ အိုးအိမ္မဲ့မိသားစုေတြ၊ မိဘမဲ့ကေလးေတြ၊ လင္မဲ့မယားေတြ၊ သားေပ်ာက္သြားတဲ့မိခင္ ဖခင္ေတြ ... စတဲ့ ... စတဲ့ ကမၻာေျမထဲက ကြက္လပ္ေတြဟာ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္မ်ားခဲ့ၾကရတယ္။ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ၊ ေလးဘက္ေလးလံအကာအရံေတြထဲမွာ အထီးက်န္ျခင္းဆိုတဲ့ေ၀ဒနာကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္မျငင္းဆန္ႏုိင္ရွာပဲ ခံစားေနၾကရတဲ့သူေတြလဲ ဟုိဟိုဒီဒီရွိေနၾကလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ... ေငြေၾကးနဲ႕ ခ်ိန္စက္ေျဖရွင္းရတဲ့ စား၀တ္ေနေရးျပႆနာ ေတြေအာက္မွာ ဘုန္းဘုန္းလဲ ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ကို မြဲေတေနၾကသူေတြလဲ တကယ္ကိုရွိေနခဲ့ၾကတယ္။ ကိန္းဂဏန္း ေတြနဲ႕ ေရတြက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီ့လိုလူေတြ သန္းေပါင္း ၅၀၀ေက်ာ္ေနၿပီတဲ့ ...။ အဲဒီ့အေရအတြက္ေတြထဲမွာ သင္ စာရင္းမေပါက္ေသးတာ သင္ဘ၀က သူတို႕ထက္ပိုၿပီး ေကာင္းေသးလို႕ပဲမဟုတ္လား။

-If you can go to your church or temple or follow your beliefs without persecution, you are luckier than more than 3 million people on this planet.

ႏွိပ္စက္ညႇင္းပမ္းခံရမႈေတြ၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြမရွိပဲ သင္ယံုၾကည္ရာအတုိင္း ယံုၾကည္ကုိးကြယ္ခြင့္ေတြ သင့္မွာရွိေန ေသးတယ္ဆိုရင္ ဒီကမၻာေပၚက လူေပါင္း ၃သန္းေက်ာ္ထက္သင္ပိုကံေကာင္းပါေသးတယ္။

မ်က္စိေတြ၊ နားေတြကို ပိတ္ခိုင္းထားၿပီး ဦးေႏွာက္ကို စနစ္တက်ကန္႕သတ္ထိမ္းခ်ဳပ္ျခင္း ခံထားရတဲ့သူေတြ၊ တယူသန္၀ါဒကိုကိုင္စြဲၾကသူေတြရဲ႕ မွ်တမႈမရွိတဲ့ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထိမ္းကြပ္မႈေတြေအာက္မွာ လြတ္လပ္စြာယံုၾကည္ကိုးကြယ္ခြင့္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနၾကရသူေတြ ကမၻာအႏွံအျပားမွာ အမ်ားအျပားကိုရွိေနၾကပါတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းေတြကို လြတ္လပ္စြာသြားခြင့္ မရွိဘူး။ အမွီအခိုကင္းတဲ့စိတ္နဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခြင့္မရွိဘူး၊ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာဘာသာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ကိုးကြယ္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ အတားအဆိီးေတြ၊ အေႏွာက္အယွက္ေတြ၊ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို မေက်ာ္လႊားႏိုင္တဲ့ စိတ္အေသေတြနဲ႕ မေက်နပ္မႈေတြကုိ ရင္ထဲမွာပဲစုထားရၿပီး အတြင္းေၾကေၾကေနၾကသူေတြကို အၾကမ္းဖ်ဥ္းေရတြက္ၾကည့္ရင္ ၃သန္းေက်ာ္ေလာက္ရွိလိမ့္မယ္တဲ့ ...။ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံရတဲ့အထဲမွာ စိတ္ကိုခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံလိုက္ရတာဟာ အခံရအဆိုးဆံုး ပါပဲ။ ဒီထက္ပိုဆိုးတာက အခ်ဳိ႕ေသာသူေတြဟာ ငါတို႕ရဲ႕စိတ္ေတြ ေလွာင္ပိတ္မိေနပါလားဆိုတာကိုေတာင္ မသိႏိုင္ ၾကတာပါ။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္ယံုၾကည္တာကတစ္ခု ကိုယ္လက္ခံက်င့္သံုးေနရတာကတစ္ခုျဖစ္ေနၿပီး မိမိနဲ႕ ငါ ျပႆနာတက္ေန ၾကသူေတြလဲအမ်ားအျပားပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ သင့္ရဲ႕စိတ္ဟာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံေနရမႈေတြကေနလြတ္ကင္းေနၿပီး သင့္ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈေတြအတိုင္း သင့္ရဲ႕႐ုပ္ခႏၶာကိုေစခိုင္းခြင့္ရွိေနတယ္ဆိုရင္ ... သင္ဟာ အဲဒီလူဦးေရ၃သန္းထက္ ပိုၿပီးကံေကာင္း ပါေသးတယ္။

-If your basic needs are covered , you are richer than 75% of the rest of the world.

သင္ဟာ သင့္ရဲ႕အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြ အကုန္ျပည့္စံုမႈရွိေနတယ္ဆိုရင္ ကမၻာလူဦးေရရဲ႕ ၇၅ရာခိုင္ႏႈန္းထက္သင္ပိုၿပီး ခ်မ္းသာပါေသးတယ္။

ကမၻာလူဦးေရရဲ႕ ၇၅ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ လူသားတစ္ဦးရဲ႕အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္ေတြျဖစ္တဲ့ စား၀တ္ေနေရးေတြအတြက္ေတာင္ ျပည့္စံုမႈမရွိႏုိင္ၾကပဲ ေလာကထဲမွာ ႐ုန္းကန္ေရွ႕ဆက္ေနၾကရပါတယ္။ တစ္ေန႕မွာ ထမင္းႏွစ္နပ္ကို ၀မ္း၀ေအာင္စားႏိုင္႐ံု ေလးေတာင္ မတတ္ႏုိင္ၾကသူေတြ၊ ကိုယ့္အရွက္ကိုယ္ဖံုးႏုိင္ဖို႕ အ၀တ္အစားတစ္ခုခုကို ခါးလွေအာင္၀တ္ႏုိင္႐ံုေလးေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ႀကိဳးစားေနၾကရတဲ့သူေတြ၊ တစ္ညတာ ေမွးစက္ႏုိင္ဖို႕အတြက္ ေက်ာတစ္ခင္းစာ ေနရာေလးတစ္ခုကိုေတာင္ ညအေမွာင္ ေအာက္မွာ အသဲအသန္ရွာေဖြေမွးစက္ေနၾကရတဲ့သူေတြ လိုက္ရွာစရာမလုိေအာင္ကို ျမင္ႏုိင္ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ သင္ကေတာ့ အဲဒီ့လိုမဟုတ္ပဲ ဘ၀ရဲ႕အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြအားလံုးပူပင္စရာမရွိေအာင္ ျပည့္စံုေနေသးတယ္ဆုိရင္ေတာ့ သင္ဟာ ကမၻာ႕လူဦးေရရဲ႕ ၇၅ရာခုိင္ႏႈန္းရွိတဲ့ လူေတြထက္ ပိုၿပီးခ်မ္းသာေသးတာပဲေလ။

-If you even have some savings, you are part of the 10% of the most prosperous people in the world.

သင္ဟာ သင့္ရဲ႕၀င္ေငြထဲက အနည္းငယ္ကို စုေဆာင္းထားႏုိင္ေသးတယ္ဆိုရင္ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ေအာင္ျမင္ေနၾကတဲ့ လူသား၁၀ရာခိုင္ႏႈန္း ထဲမွာ သင္ပါ၀င္ေနပါေသးတယ္။

“ယေန႕ေရာင္းရေငြသည္ မနက္ျဖန္အတြက္ အရင္းျဖစ္သည္” ဆိုတဲ့စာသားကို ဟိုဟိုဒီဒီျမင္ေနရတယ္။ ဒီေန႕ရဲ႕လုပ္အားခနဲ႕ အိမ္အျပန္မွာ ဆန္၀ယ္၊ ဟင္းခ်က္စရာ၀ယ္ၿပီး အိမ္ေရာက္မွ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ခ်က္စားၾကရတဲ့မိသားစုေတြ၊ တစ္ေန႕တာအလုပ္မဆင္းႏုိင္လို႕ ကေလးေတြကို မေန႕ကက်န္တဲ့ ထမင္းၾကမ္းကို ေရနဲ႕ ေမွ်ာတုိက္ၿပီး ကိုယ္တုိင္ကအငတ္ခံလိုက္ၾကရတဲ့ မိဘေတြ၊ အိမ္ျပန္အလာကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတဲ့ မိသားစုရဲ႕ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြဆီကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဗလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့အိတ္ကပ္နဲ႕ ျပန္လာၾကရတဲ့ ဖခင္အခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြ၊ ဆာေလာင္ျခင္းေ၀ဒနာဆိုတာ ေမြးရာပါဒဏ္ရာတစ္ခုလိုျဖစ္ေနၾကရရွာတဲ့ အျပစ္မဲ့ကေလးငယ္ေတြ ... စတဲ့ ... စတဲ့ သူေတြဆီမွာ စုေဆာင္းထားတဲ့ ေငြပိုေငြလွ်ံဆိုလို႕ ျခဴးတစ္ျပားေတာင္ရွိေနမယ္မထင္ပါဘူး ...။ ေရာဂါတစ္ခုခု ျဖစ္လာရင္လည္း လည္စင္းခံ၊ ေစတနာ့၀န္ထမ္းၿပီး ကုသေပးမယ့္သူမရွိရင္ ေသဖို႕ပဲထုိင္ေစာင့္ေနၾက႐ံုသာတတ္ႏုိင္ၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြမ်ားစြာဟာ ေငြပိုေငြလွ်ံဆိုတာကို အိပ္မက္ထဲေတာင္ထည့္မက္ဖူးၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလို ပိုလွ်ံမႈဆိုတာမရွိပဲ ရရစားစားနဲ႕ အသက္ဆက္ေနၾကရတဲ့ လူသားဦးေရဟာ ကမၻာ႕လူဦးေရရဲ႕ ၉၀ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာဟာ ယံုႏုိင္စရာ မရွိတဲ့ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ပါ။ အခုေလာေလာဆယ္ သင့္မွာ စုေဆာင္းထားတဲ့ ေငြအနည္းငယ္ရွိေနတယ္ဆိုရင္ပဲ သင္ဟာ ကမၻာေပၚက ေအာင္ျမင္ေနသူ လူသား၁၀ရာခုိင္ႏႈန္းထဲမွာ အပါအ၀င္ျဖစ္ေနပါၿပီ။

-If you saw your parents grow old together, you are almost unique.

သင့္ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးဟာ အတူတကြ ေနထုိင္ႀကီးျပင္းေနၾကေသးတာကို သင္ျမင္ေနရေသးတယ္ဆိုရင္ သင္တို႕ရဲ႕မိသားစုေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ကို စည္းလံုးပါေသးတယ္။

အခ်ိဳ႕ေသာမိသားစုေတြမွာ မိဘေတြမရွိၾကေတာ့ပါဘူး။ အခ်ိဳ႕မွာ သားသမီးေတြ မရွိၾကေတာ့ဘူး။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း အတူတကြရွိေနၾကေပမယ့္ ႐ုပ္ခႏၶာျခင္းသာနီးၿပီး စိတ္ခ်င္းေ၀းေနၾကရတယ္ ...။ အတၲစိတ္ေတြေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အက္ေၾကာင္းအတိမ္အနက္ေတြရဲ႕ မသိမသာထိုးခဲြပိုင္းျခားမႈေတြေၾကာင့္ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးသြားၾကတဲ့ မိသားစုေတြရွိသလို ... အျခားသူေတြရဲ႕ စိတ္ဆႏၵေတြအတြက္ ေျဖသိမ့္စရာအစာအျဖစ္နဲ႕ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ခဲ့ၾကရတဲ့ မိသားစုေတြလဲ ရွိၾကပါတယ္။ ဘိုးဘြားရိပ္သာက အဘိုးအဘြားေတြ၊ မိဘမဲ့ေဂဟာက သားငယ္၊ သမီးငယ္ေတြ၊ ေမတၲာတရားဆိုတာကို စကားလံုးအျဖစ္သာ ၾကားဖူးၿပီး ဘာမွန္းမသိႏုိင္ၾကတဲ့ အထီးက်န္ျခင္းရဲ႕သားေကာင္ေတြ ဒီေျမကမၻာေပၚမွာ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ကို ရွိေနၾကပါတယ္။ သင့္မွာ မိဘေတြရွိတယ္၊ ေနာက္ၿပီး သက္ရွိထင္ရွားရွိေနၾကတဲ့ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဦးမကက်ဳးတဲ့ ေက်းဇူးေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဆပ္ခြင့္ရေနေသးတယ္ဆိုရင္ သင္ဟာ ေပ်ာ္ရြင္စရာေကာင္းတဲ့၊ စည္းလံုးညီညြတ္တဲ့ မိသားစုေလးတစ္ခုရဲ႕ပိုင္ရွင္ပဲေပါ့။

-If you smile and appreciate life, you are lucky because lots of people can , but they don't.

သင္ဟာ ဘ၀ဆိုတာကို မွန္မွန္ကန္ကန္နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးေလးေနႏုိင္တယ္ဆိုရင္ သင္တကယ္ကံေကာင္း ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ လူေပါင္းမ်ားစြာဟာ ၿပံဳးေပ်ာ္ႏုိင္စြမ္းကို သဘာ၀ကေပးထားေပမယ့္ သူတို႕ မၿပံဳးႏုိင္ၾကလို႕ပါ။

လူတိုင္းဟာ ဘ၀တစ္ခုဆီကို ပိုင္ဆိုင္ထားၾကေပမယ့္ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ လူသားဘ၀တစ္ခုရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပည့္ျပည့္၀၀နားလည္သေဘာေပါက္သူကေတာ့ သိပ္ကိုရွားပါတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေလာကဓံတရားေတြရဲ႕ ေအာက္မွာ ငို၊ ရယ္၊ ၿပံဳး၊ မဲ့၊ ေပ်ာ္ရႊင္၊ ၀မ္းနည္း စတဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာခံစားမႈေတြရဲ႕ သက္ေရာက္မႈေတြက လူေတြ ဘ၀ဆိုတာကို အမွန္တကယ္ နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းမရွိေသးဘူးဆိုတာကို ျပေနပါတယ္။ ဆိုး၀ါးျပင္းထန္တဲ့ေလာကရဲ႕ တြန္းထိုး တုိက္ခုိက္မႈေတြကို ႀကံဳရတုိင္း ဘယ္သူေတြ ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႕ ရင္ဆိုင္ႏုိင္ၾကသလဲ။ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္တဲ့ ေလာကရဲ႕ ခ်ီးေျမႇာက္မႈေတြကို ႀကံဳရတုိင္း ဘယ္သူေတြတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႕ ၿပံဳးေနႏုိင္ပါသလဲ။ လူသားေတြရဲ႕ ႐ုပ္ခႏၶာဖြဲ႕စည္းပံု အရ လူသားေတြၿပံဳးႏုိင္၊ ရယ္ႏုိင္ၾကေပမယ့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာန စတဲ့ မလိုလားအပ္တဲ့ စိတ္အေျခအေနေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေအာက္မွာ စစ္မွန္တဲ့ အၿပံဳးအရယ္ေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနၾကရရွာတာ သူတုိ႕ရဲ႕ကံၾကမၼာပါပဲ။ ကိုကိုယ္တုိင္ဖန္တီးတဲ့ ကိုယ့္ကံၾကမၼာပါပဲ ...။ အဲဒီလို ... အဲဒီ့လို ... အၿပံဳးဆိုတဲ့စကားလံုးကို စိတ္အာ႐ံုထဲကေနတဆင့္ ႏႈတ္ခမ္းေပၚကို တင္ခြင့္မရၾကရွာတဲ့ လူသားေတြမ်ားစြာထဲမွာ သင္ပါမေနဘူးဆိုရင္ သင္ကံေကာင္းပါေသးတယ္။

-If you have someone whose hand you can hold or can hug or even just a shoulder to touch , be happy you will never be lonely.

သင္မွီဖို႕ပခံုးေလးတစ္ဖက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သင္ဆုပ္ကိုင္ေပြ႕ဖက္ဖုိ႕ လက္ကေလးတစ္ဖက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သင့္မွာ ရွိေနတယ္ဆိုရင္ သင္ဟာ အထီးက်န္သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ေသးပါဘူး။

အခ်ဳိေသာ ဒဏ္ရာေတြက လုပ္ယူခံစားၾကည့္လို႕မရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို ျဖစ္ေစတယ္။ အထူးသျဖင့္ စိတ္ဒဏ္ရာပါပဲ ...။ လူ႕၀န္းက်င္၊ လူ႕အသုိင္းအ၀န္းအတြင္းမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ လူသားအျခင္းျခင္းကူးလူးဆက္ဆံရမႈနဲ႕ ရင္းႏွီးကြၽမ္း၀င္ရမႈေတြမွာ တြယ္တာစြဲလမ္းမႈရွိၾကတာ လူ႕သဘာ၀ပါ...။ အဲဒီလိုတြယ္တာမႈေတြကေနစခဲ့ရာကေန လူနဲ႕ လူ႕အသုိင္းအ၀န္း၊ လူ႕အသိုင္းအ၀န္းနဲ႕လူ အျပန္အလွန္ အက်ိဳးျပဳမွီခိုေနျခင္းကကို ေလာကလူ႕သဘာ၀တစ္ခုလို ျဖစ္လာ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့လို ေလာကသဘာ၀တရားကေနဖယ္ထုတ္ထားျခင္းခံရၿပီး လူ႕သဘာ၀အေလွ်ာက္လဲ ေနထုိင္ခံစားခြင့္ မရၾကသူေတြအမ်ားအျပားရွိေနၾကပါတယ္။ ကိုယ္စိတ္အားငယ္တဲ့အခါ မွီထားဖို႕ပခံုးေလးတစ္ဖက္၊ ကိုယ္လဲက်တဲ့အခါ ေဖးကူထူမဖို႕ လက္ကေလးတစ္ဖက္၊ ကိုယ္စိတ္ဓါတ္က်အားငယ္ေနတဲ့အခါ အားေပးမယ့္ စကားေလးတစ္ခြန္း၊ အၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္ေတာင္မရွိပဲ သူလိုကုိယ္လိုဒုကၡခံစားေနၾကရတဲ့သူေတြၾကားထဲမွာ အထီးက်န္ျခင္းဆိုတဲ့ေ၀ဒနာကို ဒီလိုပဲ ခံစားရင္း၊ ခံစားရင္းနဲ႕ အသားေသေက်နပ္လိုက္ၾကရတဲ့သူေတြမ်ားစြာထဲမွာ သင္ပါမေနေသးဘူးဆိုရင္ သင္ဟာ သိပ္ကိုကံေကာင္းပါေသးတယ္ဗ်ာ ...။

အင္တာနက္သံုးေနရင္းနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လွမ္းပို႕ထားတ Slide Show ေလးကိုဖြင့္ၾကည့္ေနမိတာပါ။ ေၾကကြဲေဆြးေျမ႕ဖြယ္ရာ သတင္းဓါတ္ပံုေလးေတြနဲ႕အတူ ေရးထားတဲ့ စားေၾကာင္းေလးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ႏွလံုးသားကို ထိခိုက္ေစပါတယ္။ ပံုေလးေတြကိုၾကည့္ စာသားေလးေတြကိုဖတ္ေနရင္း ေၾသာ္ ... ငါခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡဆိုတာ ဘာဟုတ္ေသးလို႕လဲလို႕ စဥ္းစားမိပါတယ္ ...။ ေနာက္ၿပီး စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ အထိုက္အေလွ်ာက္ျပည့္စံုေနပါလ်က္နဲ႕ စိတ္ညစ္တယ္၊ စိတ္ညစ္တယ္လို႕ အခါခါညည္းတတ္တဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာေတြကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ျမင္ေယာင္လာတယ္။ မျဖစ္စေလာက္ ေလာကဓံေလးကိုပဲ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ခံစားၿပီး အၿမဲလိုလုိစိတ္အလုိမက်ျဖစ္ေနတတ္ၾကတဲ့ သူတို႕လိုလူမ်ိဳးေတြကေတာ့ သူတို႕ခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡသာလွ်င္အႀကီးမားဆံုး လို႕ထင္ၾကၿပီး အျခားသူေတြ ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနၾကမလဲဆိုတာကို စိတ္၀င္စားၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဆိုး၀ါးျပင္းထန္တဲ့ ေလာကဓံတရားေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ရတုိင္း ငါ့ဘ၀ထက္ဆိုးတဲ့သူေတြအမ်ားႀကီးရွိေနပါေသးလားဆိုတဲ့ အေတြးကိုေတြးၿပီး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႕ ရင္ဆိုင္ႏုိင္ဖို႕ႀကိဳးစားတတ္ ခဲ့ပါၿပီ။ အားလံုးလည္း သိပ္စိတ္ညစ္မေနၾကပဲ ကိုယ့္ဘ၀ထက္ဆိုးတဲ့သူေတြရဲ႕ဘ၀ကိုစာနာရင္း လုပ္စရာရွိတာေတြကို ပံုမွန္ေလးလုပ္သြားႏုိင္ၾကပါေစလို႕ ကြၽန္ေတာ္ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။


ေနဘုန္းလတ္

ဒီေဆာင္းပါးေလးကလည္း စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္းမွာေဖာ္ျပခံခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒီရက္ပိုင္း စိတ္ညစ္စရာေတြသိပ္မ်ားေနလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားေပးတဲ့အေနနဲ႕ေရာ ... အျခားစိတ္ညစ္ေနၾကသူေတြအားလံုးကို အားေပးတဲ့အေနနဲ႕ေရာ ဒီပို႕စ္ေလးကိုတင္ျဖစ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

Sunday, May 20, 2007

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေမးခြန္းမ်ား ...

ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဌာနကဖ်က္သိမ္းေၾကာင္းေၾကာ္ျငာခဲ့သည့္အသင္းအဖြဲ ့မ်ား

၁၊ သာေရးနာေရးအသင္း
၂၊ နာေရးကူညီမွု ့အသင္း
၃၊ တိုးတက္ေရးစာဖတ္သင္း (၁၉၅၄ စတင္တည္ေထာင္)
၄၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ အင္ဂ်င္နီယာအသင္း
၅၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဗိသုကာမ်ားအသင္း
၆၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္း
၇၊ ကခ်င္တိုင္းရင္းသား ရိုးရာႏွင့္ စာေပယဥ္ေက်းမွု ့အသင္း
၈၊ မင္းကြန္းပဋိပတိၱ သာသနိနဂၢ အသင္း
၉၊ တရုတ္ကုန္သည္မ်ားအသင္း
၁၀၊ အိႏိၵယ- ျမန္မာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္း
၁၁၊ ဂုရုနာနတ္ အခမဲ့ေဆးေပးရံုႏွင့္ မ်က္စိကုဌာန
၁၂၊ ျမန္မာျပည္ တရုတ္အမ်ိဳးသား ခ်င္းအမ်ိဳးအႏြယ္ အြဲကင္းစာအသင္း
၁၃၊ ေဘာ္လီေဘာမိသားစု သာေရးနာေရးအသင္း
၁၄၊ SPA Scholarship Foundation
၁၅၊ ဗလငါးတန္ အားမာန္ လူငယ္ဖြံျုဖိဳးေရးအသင္း
၁၆၊ ျမန္မာ-ဂ်ပန္ ဗုဒၶဘာသာအသင္း
၁၇၊ လူ၀င္မွု ့ၾကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ ့၀န္ထမ္းေဟာင္းမ်ားအသင္း
၁၈၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ယာဥ္ႏွင့္ စက္ကိရိယာပစၥည္းလုပ္ငန္း
၁၉၊ က်ဴလီ မြတ္ဆလင္သာသနာ ျပန္ပြားေရးအသင္း
၂၀၊ အရိဆမာဂ်္ ကုသိုလ္ျဖစ္ ေဆးရံု
၂၁၊ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ကၠဳႏၵရာဟိႏၵဴ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္
၂၂၊ ပဲႏြယ္ကုန္းအသင္း
၂၃၊ ေျခာက္ထပ္ၾကီး ေရႊသာေလာင္း မဟာဗုဒၶေ၀ယ်ာ၀စၥအသင္း
၂၄၊ ျမန္မာျပည္ တရုတ္တိုင္းရင္းေဆး သမားေတာ္မ်ားအဖြဲ ့

ဘာ့ေၾကာင့္လဲ … ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို နားရြက္ဆြဲ၊ေခါင္းေခါက္ၿပီးေမးခ်င္တယ္။

ေနာက္ၿပီး ... သူတို႕လုပ္ေပးေနသလို ခင္ဗ်ားတုိ႕ေတြ ေစတနာေရွ႕ထားၿပီး ကိုယ္က်ိဳးမၾကည့္ပဲ လုပ္ေပးႏုိင္ၾကလို႕လားလို႕ ေမးခ်င္တယ္။

ေနာက္ၿပီး … လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားတဲ့စိတ္ေတြနဲ႕ လူမႈဘ၀ေတြရဲ႕ကြက္လပ္ေတြကို လိုက္လံျဖည့္စြတ္ ေပးေနၾကတဲ့ ျမင္ကြင္း ခင္ဗ်ားတို႕ဘာေၾကာင့္မျမင္ခ်င္ၾကသလဲလို႕ေမးခ်င္တယ္ …။

ေနာက္ၿပီး … ဘယ္သူ႕ကိုမွမထိခိုက္၊ ဘယ္သူ႕အက်ိဳးစီးပြားကိုမွလဲမဖ်က္ဆီးပဲ မရွိဆင္းရဲသားေတြအတြက္ ေပးဆပ္ျခင္းသက္သက္နဲ႕ ရပ္တည္ေနၾကသူေတြကို ဘာေၾကာင့္ရန္ရွာၾကသလဲလို႕ ေမးခ်င္တယ္ …။

ေနာက္ၿပီး … ျပည္သူျပည္သားေတြမ်က္ရည္က်မွ အိပ္ေပ်ာ္စား၀င္ၾကတာလားလို႕ ေမးခ်င္တယ္ ...။

မၿငိမ္းသင့္တဲ့ အလင္း ...

မၿငိမ္းသင့္တဲ့ အလင္း ...


အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ေလးတုိင္ ထြန္းလင္းေနၾကတယ္။ သူတုိ႕ဟာ ဘယ္သူမွမၾကားႏုိင္တဲ့ေလသံနဲ႕ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စကားေတြေျပာလို႕ ...
ပထမဖေယာင္းတုိင္ရဲ႕နာမည္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတဲ့ ...။ သူက အျခားဖေယာင္းတုိင္ေတြကို စေျပာတယ္။
`ဘယ္သူမွ ငါ့ကိုမထိန္းသိမ္းၾကေတာ့လဲ.. ငါ ေပ်ာက္ကြယ္ရေတာ့မွာပဲေလ´
သူက ေျပာရင္းဆိုရင္းပဲ ... လံုး၀ၿငိမ္းသြားတယ္ ...။
အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ယံုၾကည္မႈလို႕အမည္ရတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးက ဆက္ေျပာတယ္။
`ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္မွာ ငါလဲဘယ္သူ႕ကိုမွမွ်ေ၀ေပးႏုိင္ျခင္းမရွိပဲ ဆက္လက္ထြန္းလင္းေနရတာ အဓိပၸါယ္မရွိေတာ့ဘူးလို႕ထင္လာၿပီ ...´
သူ႕စကားမဆံုးေသးခင္မွာပဲ ညင္သာတဲ့ေလညင္းေလးက သူကိုတုိက္ခတ္ၿငိႇမ္းသက္သြားတယ္။
တတိယဖေယာင္းတုိက္ေလးကေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာျဖစ္တယ္။ သူကလဲ ၀မ္းပမ္းတနည္းနဲ႕ ...
` ငါလဲ ဆက္လက္ထြန္းလင္းဖို႕အတြက္ အားအင္ေတြေျခာက္ခမ္းကုန္ၿပီ ... လူေတြက ငါရဲ႕အေရးပါမႈကိုမသိၾကပဲ ငါ့ကိုေဘးဖယ္ထားၾကတယ္။ သူတုိ႕ရဲ႕ အနီးဆံုးမွာရွိၾကတဲ့သူေတြကိုေတာင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာေတြေပးၾကဖို႕ သူတို႕ေမ့ေနၾကၿပီ´
သူလဲ အဲဒီ့စကားရဲ႕အဆံုးမွာပဲ ထြန္းလင္းမႈေတြရပ္သြားခဲ့တယ္။
အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အခန္းထဲကို၀င္လာတယ္ ။ ဖေယာင္းတုိင္ေလးေခ်ာင္းမွာ သံုးေခ်ာင္းက ၿငိမ္းၿပီး တစ္ေခ်ာင္းတည္း ထြန္းလင္းေနေသးတာကိုသူေတြ႕လိုက္ၿပီး စိတ္ညစ္သြားတယ္။
အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ဆံုးထြန္းလင္းေနေသးတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးက ေကာင္ေလးၾကားေအာင္ ေလသံကိုျမႇင့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
`စိတ္မညစ္ပါနဲ႕ ကေလးရယ္ ... ငါထြန္းလင္းေနေသးသေရြ႕ မင္း သူတုိ႕ကို ျပန္ၿပီး ထြန္းညႇိေပးလို႕ ရပါေသးတယ္´
အဲဒီ့စကားသံကိုၾကားေတာ့ ေကာင္ေလးလဲ က်န္ေနေသးတဲ့ဖေယာင္းတိုင္ေလးတစ္ေခ်ာင္းကိုယူၿပီး ၿငိမ္းေနတဲ့ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြကို လိုက္ၿပီးမီးညႇိလိုက္တယ္။ အခုေတာ့ အခန္းေလးထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ေလးတုိင္လံုးထြန္းလင္းေနၾကပါၿပီ ။
အဲ ... ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့ဖေယာင္းတုိင္ေလးရဲ႕နာမည္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တဲ့ ...။


ဒီပံုျပင္ေလးထဲကလိုပဲ ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ေတြအျပင္မွာျဖစ္တတ္ၾကတယ္ ...။ ကံၾကမၼာရဲ႕ တြန္းထုိးတုိက္ခိုက္မႈေတြေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဘ၀ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတာကို ဘယ္မွာမွရွာလို႕ မရႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ေလာကဓံတရားဆိုတာႀကီးရဲ႕ လက္ရွစ္ဖက္နဲ႕ မနားတမ္းစစ္ဆင္မႈကို တရစပ္ခံေနရတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာေပါ့ ...။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း ဘ၀ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကာလေတြ၊ အေျခအေနေတြကို ထိမ္းသိန္းရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့တာေၾကာင့္ ၊ ကိုယ့္လိုပဲ ကိုယ့္ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတာကို ထိမ္းသိန္းဖို႕ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးကို ကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြ ႀကံဳၾကရတယ္။ အဲဒီ့လိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာဆို ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ေတြ ဘယ္သူ႕ကိုယံုၾကည္ရေကာင္းမွန္းမသိသလို၊ မိမိကိုယ္ကိုယံုၾကည့္မႈေတြလဲ ပ်က္ယြင္းေနၾကမွာေသခ်ာပါတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာဆိုတာလဲ အဲဒီ့လိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သိပ္ကိုေျခာက္ခမ္းေနမွာပါ ...။ ကိုယ့္အနီးအနားမွာရွိေနတဲ့သူေတြကိုေတာင္ မျမင္ႏုိင္ေတာ့ပဲ ပူပင္ေသာကေတြ၊ စိတ္ဖိစီးမႈေတြနဲ႕ပဲ နပမ္းလံုးေနရတဲ့အခ်ိန္အခါမ်ိဳးေပါ့ ...။ ဘ၀မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈဆိုတာမရွိေတာ့ဘူး၊ ယံုၾကည္မႈေတြလဲပ်က္ယြင္းကုန္ၾကၿပီ၊ ေနာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္ယုယၾကင္နာမႈေတြလည္း မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး ...။ ဒါလိုဆိုရင္ ဘ၀ဆိုတာဘာမွေနေပ်ာ္စရာမေကာင္းေတာ့ပါဘူး ...။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့လိုအေျခအေနမ်ိဳးကို ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ဖို႕အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွမၿငိမ္းသင့္တဲ့အလင္းကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းပါပဲ ...။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့အေတြးအထင္တစ္ခုကို လြယ္လြယ္ကူကူလက္ခံလိုက္တဲ့စိတ္အေျခအေနတစ္ခု ကြၽန္ေတာ္တုိ႕မွာ ရွိမေနဖို႕လိုပါတယ္။

Thursday, May 17, 2007

ရန္ကုန္မွ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား၏ ဒုတိယအႀကိမ္အစည္းအေ၀း

ရန္ကုန္မွ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား၏ ဒုတိယအႀကိမ္အစည္းအေ၀း


ေန႕ရက္ ။ ။ ၁၇.၀၅.၂၀၀၇ (ၾကာသပေတးေန႕)
အခ်ိန္ ။ ။ ညေန ၅နာရီ မွ ည ၉နာရီ
ေနရာ ။ ။ Coffee King (ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း)
အစည္းအေ၀းတက္ေရာက္သူမ်ား ။
။ကိုစစ္အိမ္ (sisain.blogspot.com)
ကိုညီလင္းဆက္ (nyilynnseck.blogspot.com)
ကိုစိုးေဇယ် (soezeya.blogspot.com)
ကုိေနဘုန္းလတ္ (nayphonelatt.blogspot.com)
ကိုေစတန္ေဂါ့ (saturngot.blogspot.com)
MrPooh (myanmaroa6.blogspot.com)

ေမလ ၁၂ ရက္ေန႕က စင္ကာပူမွာလုပ္ခဲ့တဲ့ အစည္းအေ၀းမွတ္တမ္းကိုအေျခခံၿပီး ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

၁) အမည္ကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကရမွာ စင္ကာပူအစည္းအေ၀းကေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဆိုသည္မွာ နဲ႕ အနာဂတ္လႈိင္း၏ဆံုမွတ္မ်ား ဆိုတဲ့အမည္ႏွစ္ခု၊ ဘေလာ့ဂါဖိုရမ္မွာ မဲခြဲဆံုးျဖတ္ဖို႕က်န္တဲ့ အမည္ ၄ခုအနက္မွ `အနာဂတ္လႈိင္း၏ဆံုမွတ္မ်ား´ ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့ေခါင္းစဥ္မွာ ဘေလာ့ဂ္ဆိုတဲ့စကားလံုးမပါတာေၾကာင့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေတြထဲက စာေတြကို စုစည္းထုတ္ေ၀တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ေပၚလြင္ေစဖို႕ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ အတူ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းပါထည့္သြင္းဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
`ျမန္မာဘေလာ့ဂါ(Bloggers)မ်ား၏ စုစည္းတင္ဆက္မႈ ...´ ဆိုတဲ့စာေၾကာင္းကိုထည့္ဖို႕ ကိုစစ္အိမ္မွအႀကံျပဳပါတယ္။

၂) အုပ္ေရ ၁၀၀၀ ရုိက္ႏွိပ္ဖို႕ကို အားလံုးက သေဘာတူၾကပါတယ္။

၃) စာအုပ္ဆိုဒ္ကို နားလည္တတ္ကြၽမ္းသူမ်ားရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္အရ ၅.၁ လက္မ _ ၈.၁ လက္မ ကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဆုိပါဆိုဒ္ဟာ စာရြက္ျဖတ္ရာမွာ အေလအလြင့္အနည္းဆံုးျဖစ္တယ္လို႕ သိရပါတယ္။ စာမူအေရအတြက္ကို လိုက္ၿပီး စာအုပ္အထူအပါး ကြာျခားသြားမွာျဖစ္ၿပီး ဆိုဒ္ကို ေတာ့ ဒီအတုိင္းပဲအတည္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။

၄) စင္ကာပူအစည္းအေ၀း၏ အတည္ျပဳခ်က္အတိုင္း အုပ္ေရ ၁၀၀ ကို စင္ကာပူသို႕ပို႕မွာျဖစ္ၿပီး ၊ က်န္ရွိတဲ့ ၉၀၀ကို ရန္ကုန္နဲ႕မႏၲေလးၿမိဳ႕မ်ားသို႕ျဖန္႕ေ၀ဖို႕ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္ရွိဘေလာ့ဂ္မ်ားထဲမွ ေရာင္းေပးႏုိင္သူမ်ားရွိပါက ဘယ္ေနရာမွာစာအုပ္လာယူႏုိင္ေၾကာင္းကို စာအုပ္ထုတ္ေ၀ၿပီးခ်ိန္မွာ တင္ျပေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျဖန္႕ေ၀ေရးကိစၥမ်ားကို ကိုစိုးေဇယ်ဦးေဆာင္တဲ့ ရန္ကုန္ရွိဘေလာ့ဂါမ်ားမွာ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က်လုပ္ေဆာင္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ပါ၀င္ကူညီႏုိင္ၾကသူမ်ား ကိုစိုးေဇယ်နဲ႕ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ ၾကဖို႕ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ စာအုပ္တုိက္တစ္တုိက္ကိုအပ္လိုက္ပါက အလုပ္မရႈပ္ေတာ့ေၾကာင္း ကိုစစ္အိမ္မွအႀကံျပဳခဲ့ေပမယ့္ ... စာအုပ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ဆံုး႐ံႈးမႈေတြကို ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် မွ်ေ၀ခံစားခ်င္ၾကတဲ့ စိတ္နဲ႕ ကိုယ္တုိင္ပဲလုပ္ၾကဖို႕ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ၾကပါတယ္။

၅) ေၾကာ္ျငာကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေရွ႕ေနာက္ မ်က္ႏွာဖံုးရဲ႕အေနာက္ဖက္အျခမ္း ႏွစ္မ်က္ႏွာနဲ႕ ေရွ႕ဆံုးနဲ႕ ေနာက္ဆံုးတစ္ရြက္ဆီ စုစုေပါင္း ၆မ်က္ႏွာအတြက္ ေၾကာ္ျငာထည့္ဖို႕ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာအတြက္ ေစ်းႏႈန္းကိုေတာ့ ေနာက္အပတ္အတြင္းမွာ တြက္ခ်က္တင္ျပသြားဖို႕ရွိပါတယ္။ စာအုပ္အတြင္း မ်က္ႏွာမ်ားတြင္ေၾကာ္ျငာလံုး၀မထည့္ပါ။ Mr Pooh မွ စာရြက္တုိင္း၏ Header ႏွင့္ Footer ေနရာမ်ားတြင္လည္း Sponsar by ------ ဆိုတာမ်ိဳး ထည့္သြင္းသင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳခဲ့ပါတယ္။ ထုိအႀကံျပဳခ်က္ကိုေတာ့ Fan ေငြမလံုေလာက္ပါက ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

၆) ထုတ္ေ၀ရန္အခ်ိန္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘေလာ့ဂါေန႕ေတာ့ မမီႏိုင္ေၾကာင္း ၊ အခ်ိန္အတိအက်ကိုေတာ့ ခန္႕မွန္းဖို႕ခဲယဥ္းေၾကာင္း၊ စက္တင္ဘာလ ဟုအၾကမ္းဖ်ဥ္းသတ္မွတ္ႏုိင္ေၾကာင္းေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။

၇) အမွာစာအတြက္ စင္ကာပူအစည္းအေ၀းမွ တင္ျပခဲ့သူမွားအနက္ ကိုတာႏွင့္ ဂ်ဴးတို႕ကိုဆႏၵျပဳခဲ့ၾကၿပီး၊ အျခားထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္သူမ်ားအေနျဖင့္ လူထုစိန္၀င္း၊ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ တုိ႕ကိုျဖည့္စြတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုညီလင္းဆက္မွ တာရာမင္းေ၀ႏွင့္ မေနာ္ဟရီတို႕မွာ ဘေလာ့ဂ္မ်ားကိုအၿမဲတမ္းဖတ္ေၾကာင္း ေျပာၿပီး သူတုိ႕ကို ဆႏၵျပဳခဲ့ပါတယ္။ အမွာစာအတြက္ အနဲဆံုးႏွစ္ေယာက္ကို ပထမဦးစားေပးႏွင့္ ဒုတိယဦးစားေပးဟု အၿပီးသတ္ေရြးခ်ယ္သင့္ေၾကာင္းဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တစ္ေယာက္က မေရးေပးႏုိင္ဟုုျငင္းခဲ့လွ်င္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ႀကိဳးစားရန္အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးေရးေပးႏုိင္လွ်င္လဲ ႏွစ္ခုစလံုး သံုးလို႕ရပါတယ္။

၈) စာမူမ်ားကို က႑မ်ားခြဲရာတြင္ စင္ကာပူအစည္းအေ၀း၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားထဲမွ ဓါတ္ပံုက႑ကိုျဖဳတ္ၿပီး၊ ဘာသာျပန္က႑ကိုထည့္သြင္းခဲ့ပါတယ္။

၉) စာမူမ်ားကိုအၿပီးသတ္ေရြးခ်ယ္ရန္အတြက္ အယ္ဒီတာမ်ားအဖြဲ႕ကိုေရြးခ်ယ္ရန္ေဆြးေႏြးၾကရာ၌ သတ္မွတ္ထားေသာအခ်ိန္အကန္႕အသတ္ (ခန္႕မွန္း ၁၀ ရက္) အတြင္း စာမူမ်ားအားလံုးကို အၿပီးဖတ္ႏုိင္ၿပီး ranking ေပးႏုိင္မည့္သူမ်ားကိုသာေရြးခ်ယ္သင့္ေၾကာင္းဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုစစ္အိမ္၊ ကိုစိုးေဇယ်၊ ကိုေနဘုန္းလတ္၊Mr Poohတို႕မွဖတ္ေပးႏုိင္ေၾကာင္းအဆိုျပဳခဲ့ပါတယ္။ အျခားဖတ္ႏုိင္မည့္သူမ်ား မိမိကိုယ္ကိုအဆိုျပဳႏိုင္ပါတယ္။ အဆိုျပဳသူမ်ားကို အယ္ဒီတာမ်ားအဖြဲ႕မွာထည့္သြင္းမွာျဖစ္ၿပီး စဖတ္ရမယ့္ေန႕နဲ႕ အခ်ိန္အကန္႕အသတ္အတိအက်ကိုေတာ့ ေမးလ္ကေနတဆင့္ အသိေပးသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
mmblogbook2.blogspot.com မွာရွိတဲ့ပို႕ေတြအားလံုးမွာ ranking ေပးႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္သူမ်ားလုပ္ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုပါတယ္။
စာမူမ်ားကို အၿပီးသတ္ေရြးခ်ယ္ၿပီးပါက စာလံုးေပါင္းစစ္ရန္ ကိုစစ္အိမ္၊ ကိုညီလင္းဆက္၊ မေမဓါ၀ီ (ဖတ္ေပးမည္ဟုေျပာပါသည္) တုိ႕ကတာ၀န္ယူပါသည္။ ရံုးတင္ထားစဥ္ကာလအတြင္း ေကာ္ပီ ၃ေစာင္ကို အဆိုပါသံုးေယာက္ဆီပို႕မွာျဖစ္ပါတယ္။

၁၀) စင္ကာပူအစည္းအေ၀းမွ ဘေလာ့ဂါမ်ားသေဘာတူခဲ့ၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ ေနထိုင္ရာႏုိင္ငံေတြကို သက္ဆိုင္ရာပို႕စ္ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပေပးဖို႕ဆိုတဲ့ ကိစၥကိုေတာ့ စဥ္းစားဖို႕နဲ႕ မလိုအပ္ရင္ မထည့္ဖို႕အားလံုးက ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။

၁၁) စာအုပ္ အဖုံးဒီဇုိင္းကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေဆြးေႏြးၾကရာမွာ mmblogger.forum5.com က ဒီဇုိင္း ေတာ့ပစ္မွာေဆြးေႏြးထားၾက၊ တင္ထားၾကတာေတြထဲက အုိင္ဒီယာေတြကိုယူၿပီး အၿပီးသတ္ဒီဇုိင္း တစ္ခုဆြဲေပးရန္ ကိုညီလင္းဆက္ကို ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကရာ ကိုညီလင္းဆက္မွာသေဘာတူလက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ကိုစစ္အိမ္မွ ကုိညီလင္းဆက္အားကူညီရန္သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္အတြင္းပိုင္း Illustration အတြက္မူ ကြၽမ္းက်င္ေသာ Layout Designer တစ္ေယာက္ငွားၿပီး လိုခ်င္သည့္ပံုစံကို ေဘးမွ၀ိုင္းေျပာျပၾကဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

၁၂) ဆက္လက္ၿပီး ရံပံုေငြေကာက္ခံခဲ့ၾကရာမွာ
ကိုစစ္အိမ္ - ၁၀၀၀၀၀က်ပ္
ကိုညီလင္းဆက္ - ၁၀၀၀၀က်ပ္
မမယ္လိုဒီေမာင္ - ၁၀၀၀၀က်ပ္
ကိုေနဘုန္းလတ္ - ၁၀၀၀၀က်ပ္
ကိုေစတန္ေဂါ့ - ၁၀၀၀၀က်ပ္
ကိုစိုးေဇယ် - ၂၀၀၀က်ပ္
MrPooh - ၂၀၀၀က်ပ္
စုစုေပါင္း - ၁၄၄၀၀၀က်ပ္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။


ကိုစစ္အိမ္၏တုိက္တြန္းခ်က္အရ ဖုန္းနံပါတ္ရွိသူမ်ားထံသုိ႕ ဖုန္းဆက္၍ အတင္းအက်ပ္ရံပံုေငြေကာက္ခံရာ
ကိုတက္စလာမွ ၃၀၀၀၀ (လကုန္ေပးမည္ဟုေျပာပါသည္)
ကိုျမတ္စိုးၿငိမ္းမွ ၁၀၀၀၀
မထက္ထက္မွ ၁၃၀၀၀ ထည့္၀င္ၾကမည္ဟု ကတိစကားရရွိၿပီးျဖစ္ပါသည္။
ရရွိၿပီးေသာရံပံုေငြမ်ားကို ကိုေနဘုန္းလတ္မွတာ၀န္ယူထိန္းသိမ္းးထားပါသည္။

စင္ကာပူအစည္းအေ၀းတြင္ တက္ေရာက္သူမ်ားေသာ္လည္း ရံပံုေငြထည့္၀င္သူမွာ ၄ ေယာက္ပဲရွိေသာေၾကာင့္ အျခားဘေလာ့ဂါမ်ားမွ ရံပံုေငြ အျမန္ဆံုးထည့္၀င္ၾကရန္ ႏႈိးေဆာ္လိုက္ပါသည္။

ရန္ကုန္မွဘေလာ့ဂါမ်ားအေနႏွင့္လဲ

ကိုေနဘုန္းလတ္ (၀ - ၉ ၅ ၁- ၅ ၀ ၈ ၀ ၂)
Explorer Internet & Training Center
အမွတ္ ၁၅၄၊ ၃၈ လမ္း အလယ္ဘေလာက္
ေက်ာက္တံတားၿမိဳ႕နယ္
ထံသုိ႕ ဆက္သြယ္ေပးပို႕ႏိုင္ပါသည္။ လာေရာက္ေကာက္ခံရမည္ဆိုပါကလည္း ဖုန္းဆက္၍အေၾကာင္းၾကားႏိုင္ပါသည္။

ကိုစစ္အိမ္မွ ေနာင္ေရးကိုေမွ်ာ္ေတြး၍ ဘေလာ့ဂါအသင္းအဖြဲ႕တစ္ခုကို အသင္း၀င္ေၾကးေကာက္ခံၿပီး ဖြဲ႕စည္းရန္အႀကံျပဳခဲ့ပါသည္။
အလွဴေငြထည့္၀င္ၿပီးသူမ်ားသည္ ေနာင္ဖြဲ႕စည္းမည့္ ဘေလာ့ဂါအသင္းတြင္ အလုိအေလ်ာက္အဖြဲ႕၀င္ျဖစ္ၿပီးျဖစ္ပါသည္။

အစည္းအေ၀းတြင္ ဘာမသိညာမသိလူႀကီးမင္းလုပ္ၿပီး လိုက္မွတ္ထားတာေလးေတြကို ခ်ေရးလိုက္တာပါ။
သဘူေတာရင္ လက္ခုပ္တီးပါ ... ေျဖာင္း ... ေျဖာင္း ... ေျဖာင္း


ၿပီးပါၿပီ ...

Wednesday, May 16, 2007

ေျမခေပမယ့္ ရန႕ံမပ်ယ္တဲ့ ခေရ




ေျမခေပမယ့္ ရန႕ံမပ်ယ္တဲ့ ခေရ

ဟိုတေလာတုန္းက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုမွာ ခေရပန္းမျမင္ဖူးဘူးလို႕ေရးထားတာဖတ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ... က်ိဳကၠစံဘုရားမွာႀကံဳတုန္းေကာက္လာၿပီး ရိုက္ထားလိုက္တာ။ မျမင္ဖူးတဲ့သူေတြရွိရင္ ျပလိုက္ၾကပါဦးဗ်ာ ...။

Sunday, May 13, 2007

ေဒၚလာ ၂၀

ေဒၚလာ ၂၀

အလုပ္ေတြအရမ္းမ်ားေနတာနဲ႕ ဒီေန႕လဲ ထံုးစံအတုိင္း သူအိမ္ကိုေနာက္က်မွျပန္ေရာက္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္းမွာပဲ အိမ္ေပါက္၀မွာသူ႕ကိုထုိင္ေစာင့္ေနတဲ့ ၅ႏွစ္အရြယ္သားငယ္က သူအိမ္ေပၚမေရာက္ေသးခင္မွာပဲေျပာတယ္။
` သား အေဖကိုတစ္ခုေလာက္ေမးခ်င္လို႕ပါ ...´
` ေမးေလ ... သားရဲ႕ ... ဘာမ်ားတုန္း´
` အေဖအလုပ္လုပ္တာ တစ္နာရီကို ဘယ္ေလာက္ရလဲဟင္´
သူ႕သားရဲ႕အေမးေၾကာင့္ ေမာပန္းတႀကီးနဲ႕ျပန္လာတဲ့သူ နဲနဲေဒါသထြက္သြားတယ္။
` အဲဒါ မင္းအလုပ္လား ...၊ ဘာလို႕ ငါ့ကို ဒါေတြလာေမးေနရတာလဲ ...´
သူက စိတ္ဆိုးတႀကီးနဲ႕ ေအာ္လိုက္ေပမယ့္ သားငယ္က စိတ္ေလွ်ာ့မသြားပဲ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ထပ္ေမးတယ္။ ` သားသိခ်င္လို႕ပါအေဖရဲ႕ ...။ အေဖ အလုပ္လုပ္တာ တစ္နာရီဘယ္ေလာက္ရတယ္ဆိုတာသာ ေျပာျပပါ´
` မင္း ဒီေလာက္သိခ်င္ေနလဲ ငါေျပာျပမယ္ ...။ ငါ တစ္နာရီကို ေဒၚလာ၂၀ ရတယ္ကြာ´
သူ႕အေျဖကိုၾကားေတာ့ သားက ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ သူ႕ကို မ၀ံ့မရဲေမာ့ၾကည့္ၿပီး ...
`ဒါဆိုရင္ သားကို ၁၀ေဒၚလာေလာက္ ခဏေခ်းပါလားအေဖရယ္ ...´
သူ႕သားက အဲဒီ့လုိေျပာေတာ့ သူေတာ္ေတာ္စိတ္႐ႈပ္သြားတယ္။
` ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိတဲ့အလုပ္ေတြလုပ္ဖို႕ ဒါမွမဟုတ္ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္၀ယ္ဖို႕အတြက္ မင္းဒီပိုက္ဆံကိုေတာင္းတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ... မင္း ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ျပန္၊ ကုိယ့္အိပ္ယာမွာကိုယ္သြားအိပ္ၿပီး မင္းဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေတာင္တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ရသလဲဆိုတာကို ကိုယ္ဖာသာကိုယ္ ျပန္ေတြးၾကည့္ေနစမ္း ... သြား ... သြား။ တစ္ေန႕လံုး ေမာပမ္းတႀကီးနဲ႕ အလုပ္ေတြသိမ္းႀကံဳးလုပ္ေနရတာ ငါ့မွာ ဒီလိုကေလးကလားကိစၥေတြအတြက္ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ဘူး။ ´
သူ အဲဒီ့လို စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႕ ေအာ္လိုက္ေတာ့ သားက ဘာမွျပန္မေျပာပဲအခန္းထဲ၀င္သြားၿပီး တံခါးကိုပိတ္ထားလိုက္တယ္ ...။
သူကေတာ့ အခုအခ်ိန္အထိ သူ႕သားေမးတဲ့ေမးခြန္းကို တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီး ေဒါသေတြတလိပ္လိပ္တက္ေနတုန္းပါပဲ။ ဒီကေလး ဒီပုိက္ဆံေလးလိုခ်င္တာနဲ႕မ်ား သူ႕ကိုဒီလိုေမးခြန္းမ်ိဳးဘာ့ေၾကာင့္ေမးရတာလဲ လို႕သူေတြးေနမိတယ္။ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူနဲနဲစိတ္ေျပစျပဳလာတယ္ ...။ အဲဒီ့အခါက်ေတာ့မွ သူ႕သား တစ္ခုခုကို၀ယ္ဖို႕ ပိုက္ဆံတကယ္လိုအပ္ေနလို႕ သူ႕ဆီကပိုက္ဆံေတာင္းတာပဲ ျဖစ္မယ္လို႕ သူသြားစဥ္းစားမိတယ္။ အရင္ကဆို သားက ဘယ္တုန္းကမွ ပိုက္ဆံကိုမ်ားမ်ားစားစားေတာင္းတတ္တာမဟုတ္ဘူးေလ။ အဲဒါနဲ႕ သူ သားရဲ႕အခန္းနားကိုသြားၿပီး တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္။
` သား ... အိပ္ေနၿပီလား´
သူ႕ရဲ႕အေမးကို အိပ္မေပ်ာ္ေသးတဲ့သားက ခ်က္ခ်င္းပဲျပန္ေျဖတယ္။
` မအိပ္ေသးပါဘူး ... အေဖ´
` အေဖသားကိုေျပာလိုက္တာလြန္သြားတယ္ကြာ ... ဒီရက္ပိုင္း အေဖလဲအလုပ္အရမ္းမ်ားေနတာနဲ႕ သားကိုလဲ ခဏခဏေအာ္ေနမိတယ္ ... ေရာ့ေရာ့ ဒီမွာ သားလုိတဲ့ ၁၀ ေဒၚလာ ...´
သူ႕စကားကိုၾကားေတာ့ သားက အိပ္ယာထဲကေနလူးလဲထၿပီး ေအာ္တယ္ ...
` ေဟး ... ဒါမွ တုိ႕ေဖေဖကြ ...´
ေနာက္ၿပီး သားက ေခါင္းအံုးေလးကိုလွန္၊ ေအာက္ကေနေငြစအခ်ိဳ႕ကိုဆြဲထုတ္ၿပီးေရေနတယ္ ...။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ ပုိက္ဆံေတြရွိေနရက္သားနဲ႕ သူ႕ဆီကေနထပ္ေတာင္းရပါ့မလားလို႕ေတြးမိၿပီး သူေဒါသထြက္သြားတယ္။
` မင္း ... ပိုက္ဆံေတြရွိေနရက္သားနဲ႕ ဘာလို႕ငါဆီကေနထပ္ေတာင္းရတာလဲကြ ... ေငြရွာရတာလြယ္တယ္မ်ားမွတ္ေနလား ... မင္းတို႕ေတြ ေတာ္ေတာ္ခက္တာပဲ ...´
` သားမွာရွိတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႕ မေလာက္လုိ႕ပါ ... ေဖေဖ။ အခုေတာ့ ေလာက္သြားၿပီ ...။ သားလုပ္ခ်င္တာလုပ္လို႕ရၿပီ။´
` မင္းကဘာလုပ္ခ်င္လို႕လဲ ကြ ...´
` အေဖ ... အခုသားမွာ ... ေဒၚလာ ၂၀ရွိၿပီ ...။ အေဖရဲ႕ အခ်ိန္တစ္နာရီေလာက္ သားကိုေရာင္းပါလား ... အေဖ။ မနက္ျဖန္ တစ္နာရီေလာက္ေစာၿပီး အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ပါ။ သား အေဖနဲ႕ ညစာအတူတူစားခ်င္လို႕ပါ ...´
သူ ... ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေအာင္ကို စြန္႕အသြားတယ္ ...။ ။

-------------------------------------

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လွမ္းပို႕ေပးတဲ့ Power Point Slide Show ေလးကို ဘာသာျပန္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ နားလည္မႈဆိုတဲ့စကားလံုးဟာ လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ေတြမွာ အင္မတန္မွကိုအေရးပါပါတယ္။ မိဘနဲ႔သားသမီး ဆက္ဆံေရးမွာလည္း ဒီနားလည္မႈဆိုတဲ႔စကားနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေျပာစရာေတြရွိေနပါတယ္။မိဘတုိင္း မိဘတိုင္းမွာသူတို႔ရဲ႕ သားသမီးေတြကို အေကာင္းဆုံး ေထာက္ပံ့ ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရွိေနတယ္ဆိုတာေသခ်ာပါတယ္။ စိတ္ရွိသလိုပဲ ... မိဘေတြဟာေပးဆပ္မႈေတြအထပ္ထပ္နဲ. သူတို.သားသမီးေတြရဲ႔ဘ၀ကိုအစြမ္းကုန္ျမႇင္႔တင္ေပးႏုိင္ဖို႔ၾကိဳးစားၾကပါတယ္။ မိဘလုပ္သူေတြဟာ အလုပ္ေတြကို အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစား လုပ္ၾကၿပီး သားသမီးေတြရဲ႕ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာလုိအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိ္င္ဖို႕ အဓိကလိုအပ္တဲ့ ေငြေၾကးဥစၥာကို အသည္းအသန္ရွာေဖြၾကေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ႔္ ... လြဲေခ်ာ္မႈတစ္ခ်ဳိ႕တစ္၀က္နဲ႕အတူ ... မိဘေတြရဲ႕အေထာက္အပံ႕ေတြ၊ ပံ႕ပိုးေပးမႈေတြဟာအရာမေရာက္ျဖစ္သြားရတာမ်ဳိးေတြရွိလာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို.ပါလဲ ... မိဘေတြအေနနဲ႕ သူတိုရဲ. ကေလးေတြ ဘာကိုအမွန္တကယ္လိုအပ္ေနတယ္ဆိုတာကို နားလည္သေဘာမေပါက္လို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ အလွ်ံအပယ္နဲ႕ မိဘေမတၲာငတ္ေနၾကရရွာတဲ့ကေလးငယ္ေတြ၊ ေခတ္မီဆန္းသစ္တဲ့ကစားစရာေတြအပံုအပင္ရဲ႕ အလယ္မွာ မိဘေတြရဲ႕အိမ္ျပန္အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကရရွာတဲ႔ကေလးငယ္ေတြ၊ ဟင္းအမယ္အစံုအလင္နဲ႕ ျပည့္ျပည့္စံုစံုခင္းက်င္းျပင္ဆင္ထားတဲ့ ထမင္း၀ုိင္းႀကီးအလယ္မွာ မိဘေတြနဲ႕ ညစာအတူစားခြင့္ကို ေတာင့္တေနၾကရရွာတဲ့ကေလးငယ္ေတြ၊ အိစက္ညက္ေညာတဲ႕ ဖဲေမြ႕ယာၾကီးေပၚမွာ မိဘေတြေျပာျပမယ္႔ အိပ္ရာ၀င္ပံုျပင္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကရတဲ့ကေလးငယ္ေတြ ... ေလာကၾကီးထဲမွာ ဒီလိုပံုရိပ္ေတြကိုကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြ႕ေနရျခင္းဟာ မိဘေတြနဲ႕သားသမီးေတြၾကားက နားလည္မႈလြဲေခ်ာ္ျခင္းေတြရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ေတြပါပဲ။ ျဖည္႕ဆည္းေပးမႈေတြဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားမ်ား ... အဲဒါေတြဟာလိုအပ္မႈေတြနဲ႕ ထပ္တူက်မေနဘူးဆိုရင္ ... ဒါေတြဟာဘာမွအရာမေရာက္တဲ႕အပိုစာသားေတြပဲျဖစ္ေနမွာပါ။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အလုပ္ေတြအရမ္းမ်ားေနၾကတဲ့မိဘေတြကို သူတို႕ရဲ႕ကေလးငယ္ေတြကိုယ္စား တစ္ခုေလာက္ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္ ... တန္ဖိုးႀကီးလွတဲ့ကိုယ့္ရဲ႕တစ္ေန႕တာအခ်ိန္ေတြထဲက နဲနဲေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ကို ကေလးေတြအတြက္ ေပးျဖစ္ေအာင္ေပးၾကပါလို႕ ...။


ေနဘုန္းလတ္

Thursday, May 10, 2007

အၾကည့္

အၾကည့္


ငါ ...
ရင္ခုန္စြာက်ဆံုးခဲ့
အဲဒီ့ မ်က္၀န္းတစ္စံုရဲ႕ ႏူးညံ့မႈေအာက္မွာ ...။

႐ိုးသားျဖဴစင္တဲ့
အလွပဆံုး တန္ဖိုးေတြ ...
အခ်ဳပ္အေႏွာင္ကင္းတဲ့
အျဖဴေရာင္ခ်စ္ျခင္း သက္သက္ေတြ ...
အာဃာတေတြရွင္းတဲ့
နားလည္ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြ ...
ခ်စ္သူကိုခ်စ္ေနရ႐ံုနဲ႕ ဘ၀တစ္ခုလံုးျပည့္စံုသြားတယ္ဆိုတဲ့
ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ ခံစားခ်က္ေတြ ...
ခ်စ္ရသူကိုတမ္းတတဲ့စိတ္နဲ႕ လႈပ္ရွားသက္၀င္ေနတဲ့
ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္ေတြ
ၿပီးေတာ့ ...
အခ်ိန္တုိင္းအတြက္ အၿမဲတမ္းဖြင့္လွစ္ထားတဲ့
ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္တစ္ခု
အဲဒီ့မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ ရွိေနတယ္။

အဲဒီ့မ်က္၀န္းတစ္စံုရဲ႕ အၾကည့္ေတြက
ေ၀းလြင့္သြားတဲ့ ရင္ခုန္သံအပိုင္းအစတစ္ခုကိုလိုက္ရွာေနၾကတယ္
အဲဒီ့မ်က္၀န္းတစ္စံုရဲ႕ အၾကည့္ေတြက
ျပန္မရႏုိင္ေတာ့တဲ့ ရင္နင့္ဖြယ္အနမ္းေတြကို တမ္းတေနၾကတယ္
အဲဒီ့မ်က္၀န္းတစ္စံုရဲ႕ အၾကည့္ေတြက
လွပခဲ့ဖူးတဲ့တစ္ခ်ိန္ကဘ၀တစ္ခုကို လြမ္းဆြတ္သတိရေနၾကတယ္
ငါ ...
ရင္ေတြအထိမ္းအကြပ္မဲ့ခုန္ရင္း
ထပ္မံက်ဆံုးခဲ့တယ္
အဲဒီ့မ်က္၀န္းတစ္စံုရဲ႕ ႏူးညံ့တဲ့အၾကည့္ေတြေအာက္မွာ ...။ ။

ေနဘုန္းလတ္

Wednesday, May 9, 2007

သဲႏွင့္ ေက်ာက္သား

သဲႏွင့္ ေက်ာက္သား


သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ သဲကႏၲာရတစ္ခုကိုျဖတ္ၿပီး ခရီးတစ္ခုကိုအတူတူသြားၾကတယ္။
လမ္းမွာ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ျငင္းခုန္ၾကရာကေန ကေတာက္ကဆျဖစ္ၾကၿပီး တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို လက္သီးနဲ႕ထိုးလိုက္တယ္။
အထုိးခံရတဲ့သူက ဘာမွေတာ့ျပန္မေျပာပါဘူး ... ဒါေပမယ့္ သဲကႏၲာရထဲက သဲျပင္ေပၚမွာ ဒီလိုေရးလိုက္တယ္ ...
“ဒီေန႕ ငါအခင္မင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက ငါ့ကိုထိုးတယ္” တဲ့ ...။
ဒီလိုနဲ႕သူတို႕ေတြခရီးဆက္ၾကတယ္ ...။ ခရီးကလဲၾကမ္း၊ သူ႕တုိ႕မွာပါတဲ့ေရေတြကလည္း တစ္စက္မွမက်န္ေအာင္ကို ခမ္းကုန္ၾကၿပီ။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ေျခာက္ေသြ႕ပူျပင္းလြန္းတဲ့ သဲကႏၲာရအလည္မွာ စိမ္းလန္းေအးျမတဲ့ အိုေအစစ္ေလးတစ္ခုကိုသြားေတြ႕လုိက္တယ္ ...။
ေပ်ာ္လြန္းတဲ့စိတ္နဲ႕ ဘာကိုမွသတိမရၾကေတာ့ပဲ ပစၥည္းေတြကိုပစ္ခ်၊ အ၀တ္အစားေတြကိုဆြဲခြၽတ္ၿပီး အိုေအစစ္ေလးထဲက ေရကန္ထဲကို သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးခုန္ခ်လိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ခုဏကအထုိးခံရတဲ့တစ္ေယာက္ဟာ ေရကန္ရဲ႕ၾကမ္းျပင္အထိက်သြားၿပီး ကန္ေအာက္ေျခက ေက်ာက္ခဲေတြၾကားမွာ ေျခေထာက္ညပ္သြားတယ္။ သူ အသဲအသန္႐ုန္းကန္ရင္း ေသလုေျမာပါးျဖစ္ေနခ်ိန္မွာပဲ သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းက ေရေအာက္ထဲငုပ္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ... ေက်ာက္ခဲေတြကိုခက္ခက္ခဲခဲဖယ္ၿပီး သူ႕ကိုဆြဲတင္သြားတယ္။ ကုန္းေပၚျပန္ေရာက္လို႕ သူသတိရလာတဲ့အခါ ... သူက ေက်ာက္တံုးႀကီးႀကီးတစ္ခုကိုလိုက္ရွာၿပီး အဲဒီ့အေပၚမွာ သူ႕ရဲ႕ဓားကိုသံုးၿပီး ဒီလိုေရးလိုက္တယ္ ...
“ဒီေန႕ ငါ့ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းက ငါ့ရဲ႕အသက္ကိုကယ္တယ္” တဲ့ ...။
သူ႕ရဲ႕လုပ္ရပ္ကို သူ႕သူငယ္ခ်င္းကနားမလည္တာနဲ႕ပဲ သူ႕ကိုေမးတယ္ ...။
“ငါမင္းကိုထိုးတုန္းကေတာ့ မင္းက သဲေပၚမွာေရးၿပီး ... အခု ငါမင္းကိုကယ္ေတာ့ ဘာလို႕ ေက်ာက္တံုးေပၚမွာေရးရတာလဲကြ”
သူ႕ရဲ႕အေျဖကေတာ့ရွင္းပါတယ္ ...
“တစ္စံုတစ္ေယာက္က ငါတုိ႕ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္တဲ့အခါ အဲဒါကို ငါတို႕ကသဲေပၚမွာမွတ္သားရတယ္ကြ၊ ဒါမွ နားလည္ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုတဲ့ေလ တုိက္ခတ္လာတဲ့အခါ သူ႕အလိုလိုေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာေလ ...။ ဒါေပမယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ငါတို႕ကို ကူညီေဖးမတဲ့အခါမ်ိဳးကိုေတာ့ ငါတုိ႕က ေက်ာ္စိုင္ေက်ာက္သား ေပၚမွာ မွတ္သားထားရတယ္ကြ၊ ဒါမွ ဘယ္လိုေလမ်ိဳးတုိက္ခတ္ တုိက္ခတ္ မေပ်ာက္မပ်က္ပဲရွိႏုိင္မွာေလ။ ”


ကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြအားလံုး ဒီပံုျပင္ေလးထဲကေကာင္ေလးလို အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုခြဲျခားမွတ္သားတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္သင့္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အမွတ္သည္းေျခသိပ္ႀကီးၾကတယ္ ...။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုဟာ သူတစ္ပါးက ကိုယ့္ကိုေကာင္းခဲ့တာေတြကိုခ်န္ထားၿပီး ကိုယ့္အေပၚဆိုးခဲ့တာေတြကိုပဲေရြးခ်ယ္ အမွတ္သည္းေျခႀကီး တတ္ၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ ဒီပံုျပင္ထဲကေကာင္ေလးနဲ႕ေျပာင္းျပန္ေပါ့ ...။ ကိုယ့္အေပၚေကာင္းခဲ့တာေတြကိုေတာ့ သဲေပၚမွာမွတ္ထားၿပီး ... ကိုယ့္အေပၚဆိုးခဲ့တာေတြကိုေတာ့ ေက်ာက္စိုင္ေက်ာက္သားေတြေပၚမွာမွတ္ထားတတ္ၾကတယ္။ အခြင့္သာၿပီဆိုတာနဲ႕ ရွိခဲ့တဲ့ေက်းဇူးေတြကိုသတိမရေတာ့ပဲ ဆိုးခဲ့တာေတြအတြက္ အလုအယက္ ဂလဲ့စားေခ်တတ္ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီပံုျပင္ထဲကေကာင္ေလးကို အတုယူၿပီး လူသားေတြအားလံုး တစ္ေယာက္ရဲ႕အမွားကိုတစ္ေယာက္က ခြင့္လႊတ္သည္းခံၾက၊ တစ္ေယာက္ရဲ႕ေက်းဇူးကို တစ္ေယာက္က အၿမဲသတိတရရွိေနၿပီး အျပန္အလွန္ေက်းဇူးျပဳၾကဆိုရင္ျဖင့္ သိပ္ၿငိမ္းခ်မ္းၾကလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။

အေပၚကပံုျပင္ေလးက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပို႕လိုက္တဲ့ power point slide show ေလးကိုဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

Tuesday, May 8, 2007

ဘေလာ့ဂ္ရဲ႕ သမိုင္းကို လွန္ၾကည့္တဲ့အခါ ...

ဘေလာ့ဂ္ရဲ႕ သမိုင္းကို လွန္ၾကည့္တဲ့အခါ ...

အခုေနာက္ပိုင္း ကမၻာေပၚမွာ websiteေတြကိုေက်ာ္ၿပီး ေခတ္စားလာတာကေတာ့ Web log (Blog) ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ Website တစ္ခု တည္ေဆာက္ရတာေလာက္အလုပ္လဲမမ်ား၊ ပိုက္ဆံလဲမကုန္တဲ့အတြက္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ(Blog)အေရအတြက္ဟာ သိသိသာသာႀကီးကို တိုးလာတာေတြ႕ရပါတယ္။(Blog) ေတြကို အသံုးမ်ားလာရျခင္းရဲ႕အဓိကအခ်က္ကေတာ့ အသံုးျပဳရတာလြယ္ကူ အဆင္ေျပလြန္းတဲ့အတြက္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ Domain Name လဲ၀ယ္စရာမလိုပါဘူး။ web host ေတြကလည္းအခုအခ်ိန္အထိေတာ့ free service ေပးေနပါေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး HTML ကိုလဲနားလည္စရာမလိုပါဘူး။ နည္းနည္းပါးပါးနားလည္ထားရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြရဲ႕ သမိုင္းကိုလိုက္ေကာက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဂ်ပ္စတင္ေဟာ(Justin Hall) ဆိုတဲ့သူက ဆြက္မိုးေကာလိပ္ (Swarthmore College) မွာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ စာေပသင္ယူေနစဥ္ ၁၉၉၄ခုႏွစ္မွာပဲ Justin's Links from the Underground လို႕အမည္ရတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္ပုိင္ဘေလာ့ဂ္ www.links.net ကိုစတင္ခဲ့ပါတယ္။ ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြအရေတာ့ သူ႕ကို မ်က္ေမွာက္ေခတ္ဘေလာ့ဂါ (Blogger) ေတြရဲ႕ ဘိုးေအလို႕ယူဆလို႕ရပါတယ္။ ၂၀၀၄ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ နယူးေယာက္တုိင္း မဂၢဇင္း ကလည္း သူ႕ကို ကိုယ္ပုိင္ဘေလာ့ဂ္ေတြရဲ႕တည္ေထာင္သူ the founding father of personal blogging အျဖစ္ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ Blog ဆိုတဲ့ စကားလံုးျဖစ္လာေစတဲ့ web ဆိုတဲ့စကားလံုးနဲ႕ log ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့သူကေတာ့ ဂြၽန္ဘာဂါ (Jorn Barger) ဆုိသူပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဂြၽန္ဘာဂါက weblog ဆိုတဲ့စကားလံုးအတြဲအဆက္ကို ၁၉၉၇ ဒီဇင္ဘာလမွာပဲ robot wisdom weblogs လို႕အမည္ရတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ဂ္ www.robotwisdom.com ထဲမွာ ခ်ျပခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၉ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာေတာ့ Peter Merholz ဆိုတဲ့သူက Weblog ဆိုတဲ့စကားလံုးကို we blog လို႕ခြဲခ်လိုက္ၿပီး BLog ဆိုတဲ့စကားလံုးတစ္ခုေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ Weblog ဆိုတဲ့စကားလံုးဟာ the Oxford English Dictionary မွာ အမွန္တကယ္တရား၀င္ ပါ၀င္ခဲ့တာကေတာ့ ၂၀၀၃ခုႏွစ္ မတ္လမွျဖစ္ပါတယ္။ "weblog" "weblogging" “weblogger” ဆိုၿပီး verb အေနနဲ႕ပါ၀င္လာခဲ့တာပါ။ ၂၀၀၄ခုႏွစ္မွာေတာ့ Merriam-Webster's Dictionary က blog ဆိုတဲ့စကားလံုးကို the word of the year in 2004 အျဖစ္ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။
ဘေလာ့ဂ္ (Blog) ေတြဟာ ကမၻာတစ္၀ွမ္းလံုးမွာရွိတဲ့ လူသားေတြအားလံုးဆီကို အလြန္လွ်င္ျမန္တဲ့ႏႈံးနဲ႕ ေရာက္ရွိသတင္းေပး ႏုိင္တဲ့အျပင္၊ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူနဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူေတြ အျပန္အလွန္ဆက္သြယ္ေျပာဆိုလို႕လဲရေနတာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ blogosphere လို႕ေခၚတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလာကဟာ အင္တာနက္နဲ႕အကြၽမ္းတ၀င္ရွိၾကတဲ့လူတန္းစားအားလံုးရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳ၊ အေတြးအျမင္၊ အယူအဆ၊ ခံစားခ်က္ေတြဖလွယ္ရာ စကား၀ိုင္း ( forum) တစ္ခုအသြင္ေဆာင္လာပါတယ္။ စက္တင္ဘာ ၁၁ ရက္ (World Trade Center) အၾကမ္းဖက္မႈအၿပီးမွာဆိုရင္ ဒီအၾကမ္းဖက္မႈနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ၊ ထင္ျမင္ ယူဆခ်က္ေတြ၊ ေတြ႕ၾကံဳခံစားရမႈေတြကို ဆက္သြယ္ဖလွယ္ၾကတဲ့ေနရာမွာ ဘေလာ့ဂ္ေတြဟာ အျခားေသာနည္းလမ္းေဟာင္းေတြထက္ ပိုမိုလြယ္ကူျမန္ဆန္တာေၾကာင့္ အဓိကအေနနဲ႕ အသံုးျပဳျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ အီရတ္စစ္ပြဲဟာဆိုရင္လဲ တနည္းအားျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္စစ္ပြဲတစ္ခုလို႕ဆိုရေလာက္ေအာင္ကို ဘဂၢဒက္မွာရွိတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ေတြဟာ မ်ားစြာေသာဖတ္႐ႈသူေတြရရွိခဲ့ပါတယ္။
စလမ္ပက္ရွ္ (Salam Pax) ဆိုသူဟာဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ျဖစ္တဲ့ dear_raed.blogspot.com ကို စာအုပ္အျဖစ္ေတာင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ပါေသးတယ္။
ကိုယ္ပုိင္ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုလုပ္ထားျခင္းအားျဖင့္ ေကာင္းက်ိဳးေတြမ်ားစြာရွိႏိုင္သလို ဆိုးက်ိဳးအခ်ိဳ႕လဲရွိတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႕ေျပာရမယ္ဆိုရင္ Google ဆိုတဲ့နာမည္ႀကီး ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ မက္ဂ်မ္ (Mark Jem) ဆိုသူရဲ႕အေၾကာင္းဟာ အထင္ရွားဆံုးလုိ႕ ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ 99zeros.blogspot.com ဆုိတဲ့ သူ႕ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္မွာ Google မွာလုပ္ခဲ့တဲ့ သူရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳအေသးစိတ္ေတြ၊ ကုမၸဏီရဲ႕စီမံခန္႕ခြဲပံုအဆင့္ဆင့္ေတြကိုေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့လိုေဖာ္ျပခဲ့တာေတြထဲက တစ္ခုမွာ ကုမၸဏီရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ေတြအေၾကာင္းပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မက္ဂ်မ္ဟာ Google ရဲ႕ က်န္းမာေရးေထာက္ပံ့မႈစနစ္ဟာ သူအရင္အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ Microsoft ေလာက္မေကာင္းဘူးလို႕လဲ သူ႕ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာေ၀ဖန္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါကို Google ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက မက္ဂ်မ္ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ဟာ ကုမၸဏီရဲ႕လွ်ိဳ႕၀ွက္အခ်က္အလက္ေတြကို လူၾကားထဲစိမ့္ထြက္ေအာင္လုပ္ေနတယ္လို႕ ယူဆၿပီး အခ်ိဳ႕ post ေတြကိုဖ်က္ခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ မက္ဂ်မ္ကလဲ ဖ်က္ခိုင္းတဲ့ post ေတြကိုဖ်က္လုိက္ေပမယ့္ ေနာက္ႏွစ္ရက္အၾကာမွာပဲ အလုပ္ထုတ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ မက္ဂ်မ္က တုိက္႐ိုက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သြယ္၀ိုက္ၿပီးေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႕ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ဟာ သူအလုပ္ထုတ္ခံရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုပဲလို႕ေျပာပါတယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဘေလာ့ဂါေတြအေနနဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာတင္ထားတဲ့စာေတြနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး မလိုလားအပ္တဲ့ျပႆနာေတြျဖစ္လာႏုိင္တာေၾကာင့္ သတိႀကီးႀကီးထားဖို႕ေတာ့လိုအပ္တယ္ဆိုတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ဂ္ တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ www.blogger.com, www.wordpress.com, www.blogster.com စတဲ့ website ေတြမွာ သြားေရာက္ၿပီး အခမဲ့တည္ေဆာက္လို႕ရပါတယ္။ ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ရမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္အလက္ေတြကိုလဲ အဆိုပါ website ေတြမွာလမ္းညႊန္ထားပါတယ္။

ရွာလုိ႕ေဖြလိုရသေလာက္ကို တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္နဲ႕ေပါင္းၿပီး အမ်ားသိရေအာင္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သိၿပီးသားေတြခ်ည္းဆိုရင္ေတာ့လဲ ေတြ႕ပုခ်ိပါ။

Friday, May 4, 2007

ငါတို႕ေရေတြထဲေမ်ာ ...


ေနဘုန္းလတ္တစ္ေယာက္ မေျပာမဆိုနဲ႕ ေခ်ာင္းသာေရာက္သြားတယ္လို႕ အထင္ေတာ္မလြဲလိုက္ၾကပါနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆိုင္ေရွ႕က ကားလမ္းမကို ရုိက္ထားတာဗ်။ ညက Heaven (ေကာင္းကင္ဘံု) ေရနစ္သြားတယ္ဆိုတာ မယံုမရွိနဲ႕ ... တကယ္ပါ။ ညက Heaven လို႕နာမည္ေပးထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အင္တာနက္ဆိုင္ေလးထဲ ေရေတြ၀င္လာလို႕ ခပ္ထုတ္ေနရတာ ခင္ဗ်ားတို႕ျမင္ရင္ ရယ္မလားပဲဗ်ာ။ ဒါေတာင္ မိုးရာသီဆိုတာႀကီးက တကယ္ေရာက္မလာေသးဘူးဗ်။ intro ပဲရွိေသးတာ။ တကယ္မ်ားေရာက္လာလို႕ကေတာ့ ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲဆိုတာ ေတြးေတာင္မေတြးရဲပါဘူးဗ်ာ။ ရန္ကုန္ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး (မွားလို႕မွားလို႕) ၿမိဳ႕ေလးမွာ ေရေတြႀကီးေနတာကိုေတြ႕ေတာ့ စင္ကာပူမွာခဏတစ္ၿဖဳတ္ေနခဲ့တုန္းက စင္ကာပူႏုိင္ငံမွာ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးမိုးေတြရြာေပမယ့္ လမ္းေပၚမွာ ေရရယ္လို႕ မယ္မယ္ရရမတင္တာကို သြားသတိရမိတယ္ဗ်။ ေရကတင္မလားဗ်ာ ... လုပ္ထားတဲ့ ေရေျမာင္းႀကီးေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီက ေခ်ာင္းအေသးစားေလာက္ရွိတယ္။ ဒီမွာလဲ အဲဒီ့လိုေျမာင္းႀကီးေတြရွိပါတယ္။ အဂၤလိပ္လက္ထက္ကေဖာက္ခဲ့တာေတြပါ။ စာတုိက္နဲ႕ သိမ္ျဖဴေစ်းမွတ္တုိင္ၾကားက လမ္းႀကီးမွာရွိတယ္ေလဗ်ာ ...။ ဒါေပမယ့္ မိုးမရြာလိုက္နဲ႕ အဲဒီ့ေနရာက အရင္ဆံုးေရႀကီးတာပဲဗ်။ အမႈိက္ေတြေသေသခ်ာခ်ာမရွင္းလို႕လဲ ပါတယ္ဗ်။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ျပသာနာေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္တစ္နည္းေျပာရရင္ စည္ပင္သာယာေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္တစ္နည္းထပ္ေျပာရရင္ ဘာညာဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ ထားလိုက္ပါ ... ထားလိုက္ပါ ... မထားလိုက္လို႕မွမရတာပဲေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လမ္းမေပၚကေရေတြကိုထုိင္ၾကည့္ရင္း ဟိုေတြးဒီေတြးေလွ်ာက္ေတြးေနမိတယ္ ...။ ဘာညာသာရကာေပါ့ဗ်ာ ...။ မၾကာခင္မွာေတာ့ စီစစ္ေရးကလက္မခံတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ထြက္လာလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ စီစစ္ေရးကလက္မခံလဲ ခင္ဗ်ားတုိ႕ေတာ့ ဖတ္ရမွာပါဗ်ာ ... မပူပါနဲ႕။ မၾကာမီလာမည္ေမွ်ာ္ေပါ့။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပဲထိုင္ဆိုေနလိုက္တယ္ ။ ငါဟာ ဒုကၡထဲေမ်ာ ... ငါတို႕ေရေတြထဲေမ်ာ ...။

Tuesday, May 1, 2007

For my brother and his son


မင္းဟာေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြအားလံုးရဲ႕ သေကၤတျဖစ္တယ္။
မင္းရဲ႕ျဖစ္တည္မႈဟာ ငါ့ကမၻာကိုျပည့္စံုေစတယ္။
မင္းဟာငါ့ဘ၀ရဲ႕ အရာရာပဲ၊ မင္းဟာ ငါ့ဘ၀ရဲ႕အခ်ဳိျမိန္ဆံုးပဲ။
မင္း ငါ့ဘ၀ရဲ႕အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္လာတဲ့အတြက္ ငါအရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားမိတယ္။
ငါ့အတြက္ေတာ့ တစ္ကမၻာလံုးမွာ မင္းလိုလူေနာက္တစ္ေယာက္မရွိႏိုင္ဘူး။
မင္းကိုငါဘယ္ေတာ့မွ အၾကာႀကီးခြဲမထားခဲ့ပါဘူး။
မင္းရွိလာျခင္းဟာ ငါ့ဘ၀ကိုပိုေကာင္းလာေစတယ္။
မင္းနဲ႕အတူတူ ဒီဘ၀တစ္ခုကိုမွ်ေ၀ခံစားရမွာ ငါတကယ္ကံေကာင္းတာပဲ။
အိမ္အျပန္လမ္းေတြရဲ႕ ခ်ဳိၿမိန္မႈဟာ မင္းရဲ႕ခ်စ္စရာ့မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ ပိုၿပီးအသက္၀င္လာတယ္။
သံစဥ္မပီတဲ့မင္းရဲ႕စကားသံေလးေတြကိုက ငါ့အတြက္ေတာ့ နား၀င္ခ်ိဳလွတဲ့ဆည္းလည္းသံေလးေတြပါပဲ။
ငါ့ရဲ႕ရင္ေငြ႕ေႏြးေႏြးကိုလႈံၿပီး မင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မင္းမ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ေငးေနရတာ ငါ့အတြက္ေတာ့ ဘာနဲ႕မွလဲလို႕မရတဲ့ ၾကည္ႏူးမႈအရသာပါ။
မင္းဟာငါ့ဘ၀ထဲကိုေပွ်ာ္ရႊင္မႈေတြယူေဆာင္လာတယ္။
မိသားစုဆိုတဲ့စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကိုမင္းက အျပည့္စံုဆံုးဖြင့္ဆိုျပႏိုင္တယ္။
မင္းရဲ႕ေပွ်ာ္ရႊင္မႈဟာ ငါ့ရဲ႕ အလုိခ်င္ဆံုးအရာပဲ။
မင္းေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ငါ၀မ္းသာတယ္။
ကေလးပီပီ ေလာကႀကီးထဲမွာေဆာ့ကစားလိုက္စမ္းပါ။
ဒါဟာ မင္းကို ဘ၀ရဲ႕ေနနည္းေတြသင္ေပးေနတာလည္းျဖစ္တယ္။
သားရယ္ ...မိခင္၊ဖခင္ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြရဲ႕အဓိပၸါယ္ မင္းသာမရွိခဲ့ရင္ ဘယ္မွာလာျပည့္စံုမွာလဲကြယ္။


ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုရဲ႕ အမ်ိဳးသမီး (ကြၽန္ေတာ့မရီး) သားေလးတစ္ေယာက္ထပ္ေမြးေတာ့ အစ္ကို႕အစား ဖခင္တစ္ေယာက္ေနရာကေန၀င္ခံစားေပးထားတာပါ။ အခ်ိဳ႕စာေၾကာင္းေလးေတြက ဘာသာျပန္ထားတာေတြပါ။