ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးကို စလုပ္မယ္လို႕ႀကံတဲ့အခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ ဒီ၀တၳဳတိုေလးကိုေရးေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးရဲ႕နာမည္ကိုလဲ ဒီ၀တၳဳတိုေလးရဲ႕ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ခပ္ဆင္ဆင္ေလးေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီ၀တၳဳတိုေလးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ရွားရွားပါးပါး အခ်စ္၀တၳဳတိုေတြထဲက တစ္ပုဒ္လို႕ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦးဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္လႊတ္ခ်ခဲ႔တဲ႔ၿမိဳ႕ေတာ္
တဖြဲဖြဲက်ေနတဲ႔ ေဆာင္းႏွင္းေတြႀကားထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႔ျမိဳ႕ေတာ္ေလးကုိ ကြၽန္ေတာ္သဲသဲကြဲကြဲြြျမင္ခဲ႔ရတာပါ ...။
နူးညံတယ္ဆိုတာထက္ပိုတဲ႔ ညင္သာမွုေတြရဲ႕အထိအေတြ႔မွာ ကြၽန္ေတာ႔္ရဲ႕လက္ဖ၀ါးေတြ ေႏြးေထြးသက္၀င္လာရာက စခဲ႔တယ္ ...။
သူမဟာ ကြၽန္ေတာ႔္ကို ၿမိဳ႕ေတာ္ေလးအေႀကာင္းေတြ ဖြင္႔ဆိုျပခဲ႔တ႔ဲ အသံမဲ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္တယ္ ...။
သူမကမိုးရာသီကိုခ်စ္တယ္ ...။ ကြၽန္ေတာ္ကမိုးရာသီမွာေမြးတယ္ ...။ အဲဒီေတာ႔ သူမကကြၽန္ေတာ႔္ကိုခ်စ္တယ္ ...။သိပ္ေတာ႔
မဆိုင္လွေပမယ္႔ အဲဒီအတိုင္းပဲျဖစ္ခဲ႔တယ္ ...။ မေရရာမႈုေတြသာ တကယ္႔ကိုေသခ်ာခဲ႔တဲ႔ေလာကထဲမွာ သူမနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ အေသအခ်ာကိုခ်စ္ခဲ႔ႀကဖူးပါတယ္..။
အသဲပံုဖဲခ်ပ္ေလးေတြကို ဆဲြတုိင္း စပိတ္နဲ႔ညႇွင္းေတြပဲ က်က်လာတတ္တဲ႔ ဖဲခ်ပ္ေတြကိုကြၽန္ေတာ္မုန္းတယ္..။ ကြၽန္ေတာ္သူမကိုလြမ္းေနပါတယ္ ...။လြမ္းတယ္ဆိုတဲ႔ စကားကို အပိုစာသားေတြမပါပဲ ကြၽန္ေတာ္ ထပ္ေျပာပါ႔မယ္ ...။ ကြၽန္ေတာ္ သူမကို လြမ္းေနပါတယ္ ...။
ကြၽန္ေတာ္ကအျပံဳးတုေတြႀကားမွာ အတံုးအရံုးက်ဆံုးတယ္။ သူမကပါးခ်ိဳင္႔ကေလးေပၚေအာင္ ျပံဳးရင္းကြၽန္ေတာ႔္ကိုအားေပးတယ္ ...။ ကြၽန္ေတာ္မထင္မွတ္ခဲ႔ေပမယ္႔ ကြၽန္ေတာ႔္ရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲကိုသူမေရာက္လာတယ္ ...။ အနက္႐ွိုင္းဆံုး ... အနူးညံ႔ဆံုး ... နွလံုးသားရဲ႕တစ္ေနရာမွာ လွလွပပပဲ သူမေနရာယူခဲ႔တယ္ ...။ သိပ္ကိုသိမ္ေမြ႔လြန္းတဲ႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္မသိခဲ႔လိုက္ဘူး ...။
ခ်စ္စရာပါးခ်ိဳင္႔ေလးအတြက္လို႔ ေရးထားတဲ႔ ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႔စာသားေတြကို သူမဆုတ္ျဖဲပစ္ခဲ႔ျပီလား..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ အတူတူမွန္းေမွ်ာ္ခဲ႔ႀကဖူးတဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ျမိဳေတာ္ေလးဆီကို အေရာက္သြားဖို႔ သူမရဲ႕နာမည္ကို ကြၽန္ေတာ္ တိုးတိုးေလး ေအာ္ေခၚေနမိတယ္...။
နားလည္မွုဆိုတဲ႔စကားလံုးကိုႀကားတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ျပံဳးမိတယ္...။ ကြၽန္္ေတာ္ေပ်ာ္ေနရင္ သူမေက်နပ္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ျပံဳးတာကို သူမႏွစ္သက္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္မ်က္ရည္က်ရင္ သူမငိုတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ညစ္တဲ႔အခါ ... ဟင္႔အင္း ... မဟုတ္ဘူး ... သူမေႀကာင္႔ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါမွ ... စိတ္မညစ္ခဲ႔ဖူးဘူး ...။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်တဲ႔အခါ ... သူမကအားအင္ ေတြေပးတယ္ ...။ သူမရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကိိုတိုး၀င္ျပီး ... နားစြင္႔ႀကည္႔လိုက္တဲ႔အခါတိိုင္း ... ႀကားရတဲ႔ရင္ခုန္သံေတြက ကြၽန္ေတာ႔္ကိုခ်စ္ျခင္းေမတၲာအေၾကာင္း စာလံုးေပါင္းျပတယ္။ သူမကကြၽန္ေတာ္႕ကိုခ်စ္တယ္ ...။ တူညီတဲ႔တံုျပန္မႈျပန္ေပးတာ မဟုတ္ပါဘူး ...။ ဒါေပမယ္႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူမကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္ ...။
မ်က္လံုးကိုမွိတ္ျပီးသူမအေႀကာင္းကိုစဥ္းစားတိုင္း ... ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြျမန္ျမန္လာတယ္. ... အဆံုးအစမ႐ွိဘူးလို႔ထင္ရတဲ႔ ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႔အေတြးေတြက သူမနဲ႔စျပီးသူမနဲ႔ဆံုးတယ္...။ သူမသီကံုးဖြဲ႔ဆိုခဲ႔ဖူးတဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္ေလးတစ္ခုရဲ႕အသြင္သ႑ာန္ေတြက ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႕စိတ္ကူးပံုရိပ္ထဲမွာ ... မပီ၀ိုးတ၀ါးနဲ႔ ... လွပသက္၀င္ေနတုန္းေလ...။ ကြၽန္္ေတာ္ေျဖေလွ်ာ႔လိုက္တဲ႔လက္ေတြကိုသူမဘာလို႔ျပန္ဆြဲမယူခဲ႔လဲလို႔ ... ကြၽန္ေတာ္မိုက္မိုက္ကန္းကန္းေတြးဖူးတယ္...။ ေ၀ဒနာဆိုတာခံနိုင္ရည္႐ွိမႈနဲ႔မဆိုင္ဘူးတဲ႔...။ နူးညံ႔လြန္းတဲ႔သူမရဲ႕ႏွလံုးသားဟာ ကြၽန္ေတာ႔္ေႀကာင္႔မာေက်ာသြားခဲ႔တာလား ...။
ရင္ခုန္သံနဲ႔တစ္ထပ္တည္းက်တဲ႔ စကားလံုးေတြကိုသံုးျပီး သူမ ကဗ်ာေလးေတြ သီကံုးတတ္တယ္ ...။ သူမ ႐ြတ္မျပခဲ႔ဖူးေပမယ္႔ ... သူမရဲ႕ကဗ်ာေတြကိုဖတ္တိုင္း သူမရဲ႕အသံကို ကြၽန္ေတာ္ႀကားတယ္...။ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း အတြက္ဆိုတာ အတိအက်ကိုေသခ်ာတဲ႔ ... အဲဒီကဗ်ာေလးေတြထဲမွာ ျဖဴစင္ေအးျမတဲ႔ခ်စ္ျခင္းေမတၲာကို ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔ရတယ္...။ သူမနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ နွစ္ေယာက္အတူေရးစပ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ... ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ထဲက ... စာသားေလးလိုေပါ႔ ... ကြၽန္ေတာ္က ျဖဴလႊလႊတိမ္စေလးျဖစ္တယ္ ... သူမက တိုက္ခတ္ေလေျပေလးျဖစ္တယ္...။ သူမဟာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ... အတၲနဲလြန္းတယ္...။ သူမရဲ႕စိတ္ေက်နပ္မွုအတြက္ ... ကြၽန္ေတာ႔္ကိုစိတ္ညစ္ေအာင္မလုုပ္ဘူး...။ သူမရဲ႕သာယာေပ်ာ္႐ြင္မႈအတြက္ ... ကြၽန္ေတာ္႔ကို အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြထဲကို မထည္႔ဘူး...။ ႀကားစကားေတြ...၊ ေလလိႈင္းထဲက အတင္းအဖ်င္းေတြကို သူမက ယံုႀကည္မႈတစ္ခုနဲ႔ ႐ိုက္ခ်ိဳးႏိုင္စြမ္းတယ္...။ သူမဟာ သိပ္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္...။
ကြၽန္ေတာ္လြတ္က်ခဲ႔တဲ႔ျမိဳ႔ေတာ္ေလးကို သူမကတည္ေဆာက္တယ္...။ အဲဒီျမိဳ႔ေတာ္ေလးမွာ အေျခအျမစ္မ႐ွိတဲ႔ သံသယေတြအစား နားလည္ယံုႀကည္မွုေတြ႐ွိတယ္...။ အစြန္းေရာက္တဲ႔ ခ်ဳပ္ေနွာင္တားျမစ္မႈေတြအစား မွ်တေျပျပစ္တဲ႔ ကိုယ္ပိုင္လြတ္
လပ္ခြင္႔ေတြ႐ွိတယ္...။ မေရရာတဲ႔ ေမးခြန္းပုစၦာေတြအစား ေသခ်ာတဲ႔အမွန္တရားေတြ႐ွိတယ္...။ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး အထင္ေသးႏွိမ္႔ခ်မႈေတြအစား အျပန္အလွန္ ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈေတြ႐ွိတယ္...။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ျမိဳ႔ေတာ္ေလးမွာ ... အလွဆံုးဆိုတဲ႔ပန္းေတြသာ ေ၀ေ၀ဆာဆာကို ဖူးပြင္႔ႀကိဳင္လႈိင္ခဲ႔တာပါ...။
ကြၽန္ေတာ႔္ရဲ႕အားနည္းခ်က္တစ္ခုမွာ ကြၽန္ေတာ္ ညင္ညင္သာသာ က်ဆံုးခဲ႔ခ်ိန္ေပါ႔...။ ကြၽန္ေတာ႔္ရဲ႔ေျခလွမ္းေတြက
အာသာဆႏၵေတြေနာက္ကို လိုက္တယ္...။ ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႕အာ႐ုံေတြက ျပင္းထန္လြန္ကဲတဲ႔ ရမၼက္ေတြ႐ွိရာကို ေရာက္တယ္ ...။ အနီးဆံုးမွာ႐ွိေနတဲ႔သူမကို ေက်ာခိုင္းျပီး မာယာေတြအျပိဳင္းအ႐ုိင္းထေနတဲ႔ ေလာကထဲကို ကြၽန္ေတာ္ အ႐ုိုင္းအစိုင္း တစ္ေယာက္လို ၀င္တိုးမိခဲ႔တယ္။ သူမမႀကားခ်င္ဆံုးျဖစ္တဲ႔ ေ၀း.. ဆိုတဲ႔စကားတစ္ခြန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ဘ၀ထဲကိုျပဳတ္က်လာတယ္...။ အနမ္းေတြေနရာကို အလြမ္းေတြက အစား၀င္တယ္..။ အျပံဳးေတြေနရာကို အ႐ံႈးေတြက အစား၀င္တယ္ ... အဲဒီလို ... အဲဒီလိုနဲ႔ ... ေ၀းခဲ႔ၾကတယ္...။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေ၀းခဲ႔ၾကတယ္...။
ေလွာင္ရယ္သံေတြကိုမုန္းမိတဲ႔အခါတိုင္း သူမရဲ႔ခ်စ္စဖြယ္အၿပံဳးေလးကို သတိရတယ္...။ အမိန္႔ေတြကို စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို နာခံရတိုင္း သူမေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ အခ်ဳပ္အေနွာင္ကင္းတဲ႔ခ်စ္ျခင္းေတြကိုတမ္းတတယ္...။ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ခက္တဲ႔ျဒပ္မဲ႔အကာအရံေတြႀကားမွာ ပိတ္ေလွာင္မြန္းၾကပ္မိတဲ႔အခါတိုင္း အရာအားလံုးကိုေမ႔ေပ်ာက္ေစတဲ႔ သူမရဲ႕ရင္ခြင္ကို လြမ္းတယ္...။ သူမ ေပးႏိုင္ေတာ႔မွာ မေသခ်ာေပမယ္႔ ကြၽန္ေတာ္ အားလံုးကို ျပန္လိုခ်င္ေနခဲ့တာကေတာ႔ သိပ္ကိုေသခ်ာပါတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ ... ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမတဲ႔ျမိဳ႔ေတာ္ေလးတစ္ခုကို လႊတ္ခ်မိခဲ႔တဲ႔ေကာင္ပါ...။ ကြၽန္ေတာ္ လႊတ္ခ်ထားခဲ႔တဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္ေလးရဲ႕တံခါး၀မွာ ... ခ်စ္ျခင္းေတြျပည္႔သိပ္ေနတဲ႔ရင္ခြင္တစ္ခုနဲ႔ သူမကြၽန္ေတာ႔္ကိုေမွ်ာ္ေနမွာလား ...။ ဒါမွမဟုတ္... ၿမိဳ႕ေတာ္ေလးရဲ႕ တံခါးကိုပိတ္ ... အတိတ္ေတြအားလံုးကို ေဘးနားမွာခ်ိတ္ထားျပီး ... သူမတစ္ေယာက္တည္း နူးညံံ႕တိတ္ဆိတ္ ေနမွာလား...။ဒါမွမဟုတ္ ... ျမိဳ႔ေတာ္ေလးရဲ႕ ... အေရခြံေဟာင္းေတြကိုခြာခ် ... အသစ္အသစ္ေသာရင္ခုန္သံအပိုုင္းအစေတြနဲ႔ ... ျမိဳ႔ေတာ္အသစ္တစ္ခုကို သူမတည္ေဆာက္စျပဳေနျပီလား...။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေ၀းရာကို ႐ြက္လႊင္႔သြားခဲ႔တဲ႔သူမ ... ကြၽန္ေတာ္႔မ်က္စိေ႐ွ႔ကို ျပန္ေရာက္လာပါ႔မလား..။ ႏွလံုးသားထဲကေန တမ္းတမိတဲ႔အခါတိုင္း စိတ္ထဲကေန လွမ္းလွမ္းေခၚေနမိတဲ႔ ... ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႔ အသံမပါတဲ႔ဟစ္ေအာ္မႈေတြကို သူမ ႀကားမွႀကားပါ႔မလား...။ ေျပာစရာစကားေတြ ဆြံ႔အပ်က္သုန္းေနေပမယ္႕ ... အေ၀းတစ္ေနရာကေန ခဏေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေငးႀကည္႔ေက်နပ္ခ်င္မိတဲ႔စိတ္တစ္ခုနဲ႔ လိုက္႐ွာေနမိတဲ႔ ကြၽန္ေတာ႔္ရဲ႕မ်က္၀န္းေတြကုိ သူမ လက္ခံခ်င္စိတ္႐ွိမွ႐ွိပါ႔မလား...။ ေမးခြန္းေတြေရာ၊ ပုစၦာေတြေရာ ... ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႕အာ႐ံုထဲမွာ ေပါက္ကြဲလြင္႔ေမ်ာေနႀကတယ္။
လြမ္းမိတဲ႔အခါတိိုင္း ... ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႕ႏႈတ္ဖ်ားကေန ဖံုးမႏိုင္ဖိမရ ထြက္ထြက္က်လာတတ္တဲ႔ ... သူမရဲ႔နာမည္ကို
အိမ္ေ႐ွ႔ကအုတ္ခံုေလး မွတ္မိေနလိမ္႔မယ္ ...။ လြမ္းမိတဲ႔အခါတိုင္း ... ဖြင္႔ဖြင္႔ဖတ္မိတဲ႔ ... သူမရဲ႔ကဗ်ာစာအုပ္ေလးထဲမွာ ... ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႔မ်က္ရည္စေတြ႐ွိလိမ့္မယ္...။ ဘယ္သူမွမသိေပမယ္႔ ကြၽန္ေတာ္ ခိုးခိုးႀကည္႔ေနမိတဲ႔ သူမ႐ွိတတ္တဲ႔ေနရာေလးေတြက ... ကြၽန္ေတာ႔္ရဲ႕အျဖစ္ကို ေလွာင္ရယ္ေနႀကလိမ္႔မယ္...။ သိပ္မေ၀းတဲ႔ေနရာတစ္ခုမွာ ဟစ္ေအာ္ဆိုညည္းေနမိတဲ႔ ကြၽန္ေတာ႔္ရဲ႕ သီခ်င္းသံေတြ သူမမႀကားနိုင္ေပမယ္႔ ... ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႔ဂစ္တာေလးကေတာ႔ အလြတ္ရေနလိမ္႔မယ္...။
ကြၽန္္ေတာ႔္ဘ၀တစ္ခုလံုးစာအတြက္ သိပ္ကိုေသခ်ာတဲ႔ စကားတစ္ခြန္းကို သူမႀကားမွာမဟုတ္ေပမယ္႔ ကြၽန္ေတာ္ထပ္ျပီးေျပာခ်င္ပါတယ္...။ ကြၽန္ေတာ္ သူမကိုသိပ္ခ်စ္တယ္...။
ေနဘုန္းလတ္
( ၅.၀၂.၀၆ )
15 comments:
အနမ္းေတြေနရာကို အလြမ္းေတြက အစား၀င္တယ္..။ အျပံဳးေတြေနရာကို အ႐ံႈးေတြက အစား၀င္တယ္ ... ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို အႀကဳိက္ဆံုးပဲ။
ကြၽန္ေတာ္ကအျပံဳးတုေတြႀကားမွာ အတံုးအရံုးက်ဆံုးတယ္။ တဲ့လား ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း က်ဆံုးဖူးပါရဲ႕ ကိုဇင္ကိုလတ္ အရမ္းမိုက္တယ္ဗ်ာ ႀကိဳက္သမွ်စာသားေသာ ထုတ္ျပရမယ္ဆိုရင္ ... အကုန္ပဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ဒါမ်ဳိးမေရးတတ္ဘူး။ အရမ္းႀကိဳက္တယ္။
ငါလဲ ဒါမ်ိဳးေနာက္တစ္ခါထပ္ေရးႏုိင္ဖို႕ဆိုတာ မေသခ်ာေတာ့ဘူး ကိုၿဖိဳးေရ ...။ အားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ။
သူမေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ အခ်ဳပ္အေနွာင္ကင္းတဲ႔ခ်စ္ျခင္းေတြကိုတမ္းတတယ္...။ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ခက္တဲ႔ျဒပ္မဲ႔အကာအရံေတြႀကားမွာ ပိတ္ေလွာင္မြန္းၾကပ္မိတဲ႔အခါတိုင္း အရာအားလံုးကိုေမ႔ေပ်ာက္ေစတဲ႔ သူမရဲ႕ရင္ခြင္ကို လြမ္းတယ္...။ သူမ ေပးႏိုင္ေတာ႔မွာ မေသခ်ာေပမယ္႔ ကြၽန္ေတာ္ အားလံုးကို ျပန္လိုခ်င္ေနခဲ့တာကေတာ႔ သိပ္ကိုေသခ်ာပါတယ္...။
Beautiful!!
မိုးမခမွာ ထင္တယ္ဗ်ာ။ ဖတ္လိုက္ရဖူးတယ္။ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြအတြက္ အခ်စ္ဆုိတာ ရွားပါးပစၥည္းတဲ့။ ဒီတခါဆိုရင္ သူတုိ႔ကို ဒီ၀တၳဳေလး အဖတ္ခိုင္းလုိ႔ရၿပီ။ စကားမစပ္ေျပာရရင္ `ကၽြန္ေတာ္ လြတ္က်ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္´ လို႔ ဘေလာ့ဂ္ နာမည္ေပးထားရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို အခုမွ သိရတယ္ဗ်ာ။ :)
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ထဲကစကားလံုးေတြကို အခုလိုအားေပးၾကတဲ့အတြက္ အားလံုးကိုေက်းဇူးပါ ... ခင္ဗ်ာ။
အင္းလြတ္ခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ဆိုတာ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာကိုး
စကားလံုးေလးေတြအရမ္းၾကိဳက္တယ္...
လြတ္က်သြားတာ ခံလိုက္ရတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ေလး က်ိဳးပဲ႕ ေၾကမြ ထိခုိက္ ပြန္းရွမႈ မျဖစ္ပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းေပး လိုက္ပါတယ္
အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္။ စာသားေတြက အရမ္းေကာင္းတာပဲ။ ရင္တြင္းခံစားခ်က္မို႔လို႔ထင္တယ္။
အကို႔"ကြၽန္ေတာ္လႊတ္ခ်ခဲ႔တဲ႔ၿမိဳ႕ေတာ္"ဘေလာ့ဂ္ကိုfacebookေပၚမွာShare ခြင့္ျပဳပါ လား ကၽြန္ေတာ္အရမ္းသေဘာက်လို.ပါ ။
ဒီမွာကေတာ့ ေခါင္းစဥ္က လႊတ္ခ်ခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္ ျဖစ္ေနတယ္။ စာအုပ္ထဲမွက လြတ္က်ခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္တဲ့။ ေျပာင္းလိုက္တာလား??
ဒီေန႕ပဲ ကိုေနဘုန္းလတ္ရဲ့ လက္မွတ္ထုိးထားတဲ့စာအုပ္ေလးကုိ သူငယ္ခ်င္း ဇာရည္ ဆီကေန လက္ေဆာင္ရခဲ့တယ္ ... အခု စာအုပ္ကုိဖတ္ျပိး ဒီဘေလာ့ကုိ ျပန္လာဖတ္ျဖစ္တယ္... အရမ္းၾကိဳက္တယ္ .. ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထင္ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲဒီလို ျမိဳ႕ေလး တစ္ခုကုိ လႊတ္ခ်ခဲ့ဖူးတယ္ ကြ်န္ေတာ္ လြတ္က်ခဲ့တာလို႕ မထင္ဘူး ..ကြ်န္ေတာ္ လႊတ္ခ်ခဲ့မိတာ ... အဲဒီတည္းမွာ အၾကိဳက္ဆံုးက " ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ျမိဳ႔ေတာ္ေလးမွာ ... အလွဆံုးဆိုတဲ႔ပန္းေတြသာ ေ၀ေ၀ဆာဆာကို ဖူးပြင္႔ႀကိဳင္လႈိင္ခဲ႔တာပါ...။
ကြၽန္ေတာ႔္ရဲ႕အားနည္းခ်က္တစ္ခုမွာ ကြၽန္ေတာ္ ညင္ညင္သာသာ က်ဆံုးခဲ႔ခ်ိန္ေပါ႔...။ ကြၽန္ေတာ႔္ရဲ႔ေျခလွမ္းေတြကအာသာဆႏၵေတြေနာက္ကို လိုက္တယ္...။ ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႕အာ႐ုံေတြက ျပင္းထန္လြန္ကဲတဲ႔ ရမၼက္ေတြ႐ွိရာကို ေရာက္တယ္ ...။ အနီးဆံုးမွာ႐ွိေနတဲ႔သူမကို ေက်ာခိုင္းျပီး မာယာေတြအျပိဳင္းအ႐ုိင္းထေနတဲ႔ ေလာကထဲကို ကြၽန္ေတာ္ အ႐ုိုင္းအစိုင္း တစ္ေယာက္လို ၀င္တိုးမိခဲ႔တယ္။
သူမမႀကားခ်င္ဆံုးျဖစ္တဲ႔ ေ၀း.. ဆိုတဲ႔စကားတစ္ခြန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ဘ၀ထဲကိုျပဳတ္က်လာတယ္...။
အနမ္းေတြေနရာကို အလြမ္းေတြက အစား၀င္တယ္..။
အျပံဳးေတြေနရာကို အ႐ံႈးေတြက အစား၀င္တယ္ ... အဲဒီလို ... အဲဒီလိုနဲ႔ ... ေ၀းခဲ႔ၾကတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေ၀းခဲ႔ၾကတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ ... ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမတဲ႔ျမိဳ႔ေတာ္ေလးတစ္ခုကို လႊတ္ခ်မိခဲ႔တဲ႔ေကာင္ပါ...။
ကြၽန္ေတာ္ လႊတ္ခ်ထားခဲ႔တဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္ေလးရဲ႕တံခါး၀မွာ ... ခ်စ္ျခင္းေတြျပည္႔သိပ္ေနတဲ႔ရင္ခြင္တစ္ခုနဲ႔ သူမကြၽန္ေတာ႔္ကိုေမွ်ာ္ေနမွာလား ...။
ဒါမွမဟုတ္... ၿမိဳ႕ေတာ္ေလးရဲ႕ တံခါးကိုပိတ္ ... အတိတ္ေတြအားလံုးကို ေဘးနားမွာခ်ိတ္ထားျပီး ... သူမတစ္ေယာက္တည္း နူးညံံ႕တိတ္ဆိတ္ ေနမွာလား...။
ဒါမွမဟုတ္ ... ျမိဳ႔ေတာ္ေလးရဲ႕ ... အေရခြံေဟာင္းေတြကိုခြာခ် ... အသစ္အသစ္ေသာရင္ခုန္သံအပိုုင္းအစေတြနဲ႔ ... ျမိဳ႔ေတာ္အသစ္တစ္ခုကို သူမတည္ေဆာက္စျပဳေနျပီလား...။
ကြၽန္္ေတာ႔္ဘ၀တစ္ခုလံုးစာအတြက္ သိပ္ကိုေသခ်ာတဲ႔ စကားတစ္ခြန္းကို သူမႀကားမွာမဟုတ္ေပမယ္႔ ကြၽန္ေတာ္ထပ္ျပီးေျပာခ်င္ပါတယ္...။ ကြၽန္ေတာ္ သူမကိုသိပ္ခ်စ္တယ္...။ ( ကြ်န္ေတာ္ သူမကုိ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္ )
ေနဘုန္းလတ္
( ၅.၀၂.၀၆ )" ကြ်န္ေတာ့္ ေဖ့ဘြတ္မွာ ရွယ္ထားတယ္ ကိုေနဘုန္းလတ္ ...စာေတြ အမ်ားၾကိး ေရးႏုိင္ပါေစ .... ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
အစ္ကို႔စာေတြကို ဖတ္ရင္ ဒီၿမိဳ႕ေတာ္ေလးကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ဖတ္ခ်င္ေနမိတယ္ ???
Post a Comment