ဘ၀ထဲကစကားလံုးမ်ား
``အခုအခ်ိန္မွာ ဒုကၡခံရတာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ေကာင္းစားဖို႕ .´´ ဆိုတဲ့စကားကို လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားေျပာၾကတာ ကြၽန္ေတာ္ၾကားဖူးတယ္။ မေရရာတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြအတြက္ အေသအခ်ာရွိေနတဲ့ ဒီေန႕ေတြကို မုိက္မုိက္မဲမဲစေတးပစ္သင့္ရဲ႕လား ...။ ကြၽန္ေတာ္ မသိဘူး။ လူတုိင္းဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕ အသက္ရွင္ေနၾကရတယ္ဆိုတဲ့စကားကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါက တူးတူးခါးခါးကိုျငင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ... အခုေတာ့လဲ အဲဒီ့အယူအဆေတြအားလံုး အေျပာင္းလဲႀကီးေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါၿပီ။ အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ ကိုက ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြနဲ႕အားယူကုန္းထေနရတဲ့ ေလာကရဲ႕ခရီးသြားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီေလ။ တကယ္လို႕သာ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာေလးေတြကို ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႕လုပ္ခြင့္ရေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ မလိုအပ္ပါဘူး။ အခုေတာ့ ေလာကအလိုက်ကျပေနရတဲ့ ဘ၀ရဲ႕ဇာတ္၀င္ခန္းေတြကို ကိုယ္တကယ္ယံုၾကည္တဲ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းတစ္ခုနဲ႕ အဆံုးသတ္လိုက္ႏုိင္ဖို႕အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဘ၀ဆိုတာႀကီးကို အမွန္တကယ္ တာ၀န္ယူတည္ေဆာက္ရေတာ့မယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး အေတြးေခၚအယူအဆေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဟာ ... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္ဓါတ္မခုိင္မာမႈေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ရင္ထဲက အျပင္းျပဆံုးအာသီသတစ္ခုအတြက္ အေသးအဖြဲခံယူခ်က္ေတြကို ေပ်ာ့ေျပာင္းေကြးညြတ္ ေပးလိုက္ျခင္းလဲျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး အသားလြတ္ႀကီး ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရမွာကို ပ်င္းတဲ့ဗီဇစိတ္ တစ္ခု ေၾကာင့္လဲျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုတာ ေသခ်ာဖို႕အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ၾကည့္ ရဦးမယ္။
တခါက ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမယ္မွန္းမသိပဲ ေတြေ၀မိေနခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို အႀကံေပးဖူးတယ္။ ``မင္းဘ၀အတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးကဘာလဲဆိုတာ မင္းကိုမင္းေသေသခ်ာခ်ာျပန္ေမးၾကည့္ၿပီး ... ၿပီးရင္ အဲဒါကိုရႏုိင္မယ့္လမ္းကိုေရြးေပါ့ .´´ တဲ့ ...။ အႀကံဥာ ဏ္ေပးတဲ့အတြက္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ... ကြၽန္ေတာ္သူမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလးၿပံဳးမိတယ္။ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးအရာဟာ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ တစ္ခုတည္းရွိေနတာမွ မဟုတ္တာေလ။ အခုအခ်ိန္မွာ ဒါဟာ ငါ့အတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးပါပဲ ဆိုတဲ့စိတ္တစ္ခုနဲ႕ အရယူခဲ့ေပမယ့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ေတာ့လဲ ဒါကငါ့ဘ၀အတြက္ ဒီေလာက္လဲ အေရးမႀကီးပါလား ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ လူတုိင္းေနာင္တေတြရခဲ့ၾကဖူးတာပဲမဟုတ္လား ...။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့လည္း လူေတြသံုးစြဲေနၾကတဲ့ ``ေနာင္တရတယ္ .´´ ဆုိတဲ့အသံုးအႏႈံးဟာလည္း ေနာင္တေသးေသးေလးတစ္ခုကေန ေနာင္တႀကီးႀကီးတစ္ခုဆီကို ကူးေျပာင္းဖို႕အားယူတဲ့ ေလွကားထစ္တစ္ခု ျဖစ္သြားတတ္ၾကတာပဲေလ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ``တကယ္လို႕မ်ား ...´´ ဆိုတဲ့ စကားကို လူ႕ေလာကႀကီးကေန အၿပီးအပိုင္ထြက္ခြာသြားရေတာ့မယ့္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ မေျပာလိုက္ရေစဖို႕ အၿမဲတမ္းသတိထားေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ ... မနက္ျဖန္သာကြၽန္ေတာ္ေသသြားခဲ့ရင္ ေလာကႀကီးကို အဲဒီ့စကားလံုးနဲ႕ပဲ ကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္ ရဦးမွာပါပဲ။
ေသျခင္းတရားဆိုတာဟာ ေကြးေသာလက္မဆန္႕မီ၊ ဆန္႕ေသာလက္မေကြးမီကိုယ့္ဆီကိုေရာက္လာႏုိင္တယ္ ဆိုတာကို ခုိင္ခုိင္မာမာသိထားေပမယ့္ ေလာကႀကီးထဲမွာ ေမာဟမီးေတြတညီးညီးနဲ႕ ဘ၀ခရီးကိုေလွ်ာက္လွမ္း ၾကရတဲ့ အခါ အဲဒီ့ေသျခင္းတရားဆိုတာႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္တို႕ေမ့ထားၾကရတာပဲေလ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ကုိယ္ေသရမယ့္ေန႕ကို တစ္ရက္ေလာက္ႀကိဳၿပီးသိခ်င္မိတယ္။ အဲဒီလုိ သိၾကရၿပီဆိုရင္ေရာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ မနက္ျဖန္ဆိုတာကို ပုိင္ဆုိင္ခြင့္မရွိေတာ့တာေသခ်ာသြားၿပီဆိုရင္ ဒီေန႕ကို ကြၽန္ေတာ္တို႕ ဘယ္လိုကုန္ဆံုးပစ္ၾကမလဲ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ငါတကယ္ေသရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိတစ္ခုကို တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႕ လက္ခံႏုိင္ဖို႕ေဆာက္တည္ရာမဲ့ႀကိဳးစားေနၾကရင္းနဲ႕ပဲ ေသသြားၾကရလိမ့္မယ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ဆိုရင္လည္း မေသရပါဘူးကြာလို႕ျငင္းၿပီး ရွင္သန္ခြင့္တစ္ခုကို မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႕ ရွိသမွ်စည္းစိမ္ေတြပံုေပးၿ႔ပီး ျပန္ယူႏုိင္ဖို႕ႀကိဳးစားၾကလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ အေျခအေနတစ္ခုကို ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ပဲ မလိုခ်င္ေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ ေရွာင္လႊဲလို႕မရႏုိင္ေတာ့တာေသခ်ာသြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႕ လက္ခံလိုက္ျခင္းဟာ အားလံုးအတြက္ အေကာင္းဆံုးပါ။ အဲဒီလို လက္ခံလိုက္ရင္ ပူပင္ေသာကေတြတစ္၀က္ေလာက္ၿငိမ္းသြားနုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ... ေလာကထဲက အႀကီးမားဆံုးေသာျပႆနာေတြရဲ႕အစက ေရွာင္လႊဲလို႕မရႏုိင္တဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ေတြကို အျပည့္အ၀လက္မခံႏုိင္ၾကျခင္းပဲ မဟုတ္လား။ ``မနက္ျဖန္ မင္းေသရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ... မင္း ဒီေန႕ဘာလုပ္မွာလဲ .´´ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို အခုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္အားလံုးကို လိုက္ေမးခ်င္ေပမယ့္ အေျဖမွန္ေတြ ရမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္မေမးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ေမးျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း ``ဘာလို႕ေသရမွာလဲကြ .´´ ဆိုၿပီး ဆြဲထိုးသြားတာ ခံရႏုိင္သလို ...။ ``နမိတ္မရွိ နမာမရွိေျပာရက္လိုက္တာ .´´ ဆိုၿပီး ပါးဆြဲခ်တာကိုလည္း ခံလိုက္ရႏုိင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မွန္ကန္တဲ့အေျဖတစ္ခုကိုထုတ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီ့ေမးခြန္းကို မေျဖျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ စိတ္အေျခအေနေတြက လုပ္ယူခံစားၾကည့္လို႕မွ မရႏုိင္တာေလ။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕မျဖစ္စေလာက္ဆႏၵေလးတစ္ခုျပည့္ဖို႕အတြက္ သံုးစြဲလိုက္ရတဲ့ အသံုးစရိတ္ဟာ ... အျခားသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္မရွိတဲ့ ေငြေၾကးပမာဏနဲ႕ သြားၿပီး ထပ္တူညီေနရတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ...။ မွန္ကန္ခဲ့ဖူးတဲ့ညီမွ်ျခင္းေတြကို ဒီေလာက္အထိခြၽတ္ေခ်ာ္လြဲမွား သြားရေလာက္ေအာင္ ဘယ္လိုပံုေသနည္းေတြနဲ႕မ်ား ကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြမွားယြင္းတြက္ခ်က္မိခဲ့ၾကသလဲ။ ေလာကရဲ႕ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ မညီမွ်မႈေအာက္မွာ ဘ၀ေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဖ်က္ဆီးလုယက္ခံေနရတာ အစဥ္အလာတစ္ခုပါလို႕ ဘယ္လိုအားမ်ိဳးနဲ႕ သက္မွတ္ပစ္လိုက္ရမွာလဲ။ ေတြ႕ေန၊ ျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကေန အေျဖမရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြထြက္ထြက္က်လာတယ္။ အဲဒီ့ ေျဖရွင္းခ်က္မရွိတဲ့ေမးခြန္းေတြနဲ႕ပဲ အသားက်ေက်နပ္ေနရျခင္းဟာ လူမ်ားစြာရဲ႕ ဘ၀ျဖစ္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕လက္မခံခ်င္ၾကေပမယ့္ ျငင္းဆန္ဖို႕လဲခက္တယ္ ...။
လူအမ်ားက အခြင့္အေရးေတြလို႕ယူဆထားၾကတဲ့ အခ်ိဳ႕အရာေတြက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ခပ္နက္နက္တူးထားတဲ့ တြင္းေတြလိုပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ျပန္လည္႐ုန္းထြက္ဖို႕ ခက္ခက္ခဲခဲႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ အခ်ိဳ႕တြင္းေတြထဲမွာဆို အခ်ိဳ႕စိတ္ကူးအပိုင္းအစေတြ နစ္ျမဳပ္က်န္ရစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕တြင္းေတြမွာဆို ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအစစ္အမွန္ေတြိကု ျဖဳတ္ခ်စေတးပစ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ တစ္ခုခုကိုလိုခ်င္ရင္ တစ္ခုခုကိုျပန္ေပးရတယ္တဲ့ ...။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္လိုမွထပ္တူမက်ႏုိင္တဲ့ လိုအပ္မႈနဲ႕ လိုခ်င္မႈေတြကို ရွိစုမဲ့စုအားနဲ႕ အတင္းဆြဲကိုင္ညႇိယူဖို႕ ႀကိဳးစားရင္း ျဖစ္သင့္တာေတြအတြက္ ျဖစ္ခ်င္တာေတြမ်ားစြာကို ထိုးေကြၽးခဲ့ရဖူးတယ္။ ငါေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ဘ၀က ဒီလိုမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူးလို႕ စိတ္ထဲကအခါခါျငင္းေနမိေပမယ့္ ဒီလိုပါပဲ ဆိုတဲ့စကားကို ႏႈတ္ဖ်ားက တဖြဖြရြတ္ဆိုရင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္အားတင္းခဲ့ရတယ္။ လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ခြင့္ရခ်ိန္အထိေတာ့ ရွင္သန္ခြင့္တစ္ခုကို ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။ ဒါဟာ ဘ၀ကို တပ္မက္ျခင္းပံုသ႑ာန္တစ္ခုလား ...။
ရင္ထဲမွာျပည့္သိပ္ေ၀ဆာေနတဲ့ အျဖဴေရာင္စိတ္ဆႏၵေတြကို ခင္းျဖန္႕စိုက္ပ်ိဳးခြင့္ေတာ့ရခ်င္ေသးတယ္။ ေလာကရဲ႕ မေရရာမႈေတြမ်ားစြာထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္တကယ္ေသခ်ာခဲ့တာက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲက ဆႏၵေတြျဖဴစင္၀င္းပ ေနခဲ့တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ဘာဆိုဘာမွ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပစရာမရွိေတာ့လဲ မတိမ္းေစာင္းခဲ့ဖူးတဲ့ ရင္ခုန္သံ စည္းခ်က္ေတြနဲ႕ပဲ ေလာကထဲကို မ၀ံ့မရဲထိုးခြဲ၀င္ေရာက္ေနဆဲပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ထား တစ္ခုနဲ႕ မဆက္ဆံခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ညႇဳိးခဲ့ရတဲ့ ပန္းေတြရွိခဲ့ရင္လည္း သူတို႕ေရွ႕မွာ ဒူးျပန္ေထာက္ၿပီး ေက်နပ္ေအာင္ေတာင္းပန္ဖို႕ အဆင္သင့္ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ က်ခဲ့ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြရွိခဲ့ရင္လည္း အဲဒီ့ မ်က္ရည္ေတြရဲ႕ပမာဏကို ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးေသြးေတြနဲ႕ ျပန္လည္အစားထိုးေပးခြင့္ရခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေတာင္းဆုေတြျပည့္ဖို႕အေရး ေၾကြေပးခဲ့ရတဲ့ ၾကယ္စင္ေတြရွိခဲ့ရင္လည္း သူတို႕ရဲ႕ကိုယ္စား ကြၽန္ေတာ္ လင္းလက္ေတာက္စားေပးခ်င္ပါေသးတယ္။ အခြင့္ရွိမယ္ဆိုရင္ေပါ့ေလ ... ။ ေပးဆပ္ခြင့္ရွိသေရြ႕ ျပန္ေပးခဲ့ပါရေစ။ ရယူျခင္းေတြနဲ႕ပဲ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားဖို႕ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္က မ၀ံ့ရဲလို႕ပါ။
ေလာကႀကီးထဲမွာ ဘယ္လိုအရာေတြက ရယူသိမ္းပိုက္လိုက္ဖို႕ အသင့္ေတာ္ဆံုးပါလဲ။ အရာအားလံုးကို ေမ့ထားၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြ သဲႀကီးမဲႀကီးရွာေဖြျဖည့္ဆည္းေနၾကတဲ့ အရာေတြကေရာ ဘယ္လို ေနာက္ဆံုးေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အဆံုးသတ္ၾကပါသလဲ။ ဘ၀မွာ မေရရာမေသခ်ာတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႕ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနရတာ အေျဖမပါတဲ့ သခ်ၤာပုစၦာတစ္ပုဒ္ကို သီအိုရီမပါပဲတြက္ေနရသလိုပါပဲ။ အမွန္တရားနဲ႕ ဘယ္လိုမွ မနီးစပ္ႏုိင္တဲ့လမ္းမွာ ဇြတ္မွိတ္ေလွ်ာက္ေနရင္း မွားယြင္းမႈေတြနဲ႕ပက္ပင္းတိုးရတာ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ ျဖန္းကနဲ ျဖတ္႐ိုက္ခံရသလို အခံရခက္ပါတယ္။ ေတြးၾကည့္လိုက္တိုင္း ေရးေရးေလးေပၚေပၚလာတတ္တဲ့ အမွန္တရားကို ဆင္ေျခ၊ ဆင္လက္ေတြမ်ားစြာက ျပန္ဖံုးကာသြားၾကတယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့လည္း ကိုကိုယ္တုိင္ ဘာျဖစ္ခ်င္မွန္းကို တိတိက်က် အေျဖမထုတ္ႏုိင္ျခင္းေတြကပဲ ဘ၀ရဲ႕ခြၽတ္ေခ်ာ္လြဲမွားျခင္း ေတြရဲ႕အစျဖစ္မွာပါ။ ဘာကို ယံုၾကည္ရမယ္မွန္းမသိလို႕ ဘာကိုမွ မယံုၾကည္ဘူးဆိုၿပီး ေလာကကိုအရြဲ႕တုိက္ ျပန္ရင္လည္း ခံရတဲ့သူက ကိုယ္ပဲ ျဖစ္မွာေလ။ ဒါေပမယ့္ ... အခုအခ်ိန္မွာ တကယ္ေသခ်ာေနတာက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ေထြျပားေ၀၀ါးေနၾကတယ္ဆိုတာပါ။ အသက္အရြယ္အပိုင္းအျခားကိုလိုက္ၿပီး ဘ၀အတြက္ ျဖည့္ဆည္းရမယ့္ အရာေတြကို ခြဲျခားသတ္မွတ္ေပးထားတာေတြ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ... တကယ့္လက္ေတြ႕ဘ၀ဆိုတာေတြက အဲဒီလို ပံုေသနည္းတစ္ခုထဲမွာ အလြယ္တကူ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္သြားႏုိင္တာမွ မဟုတ္တာ ...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ... ။ အေသအခ်ာကို ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အခုိင္မာဆံုးယံုၾကည္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ ထိန္းသိမ္းထားပါ့မယ္။ ကံၾကမၼာဆိုတာကို တစ္ခုပဲ ေတာင္းဆိုခ်င္တာက ... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဘ၀ကိုကြၽန္ေတာ္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အဓိပၸါယ္တစ္ခုနဲ႕ ဖြင့္ဆိုထားရစ္ခဲ့ ပါရေစလို႕ ...။ ။
1 comment:
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဘ၀ကိုကြၽန္ေတာ္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အဓိပၸါယ္တစ္ခုနဲ႕ ဖြင့္ဆိုထားရစ္ခဲ့ ပါရေစလို႕ ...။ ။ တဲ့လား ေသာက္ရမ္းမိုက္တယ္။
Post a Comment