ေသာင္းေျပာင္းေထြလာမဂၢဇင္းမွာ ေဖာ္ျပခံခဲ့ရဖူးတဲ့ ၀တၳဳတိုေလးပါ။ ဘ၀ကိုစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ မီးခြက္ေလးတစ္ခုကိုေကာက္ရၿပီး ေခတ္သစ္ဘီလူးတစ္ေကာင္နဲ႕ေတြ႕ၾကပံုေလးကို ဇာတ္လမ္းဆင္ထားပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးေ၀ဖန္ေပးၾကပါဦးခင္ဗ်ာ။
လူႏွင့္ေခတ္သစ္ဘီလူး
သူျဖစ္ေစခ်င္တာေတြတစ္ခုမွျဖစ္မလာပဲ သူ႕ဖာသာသူျဖစ္ခ်င္တာေတြျဖစ္ေနတဲ့ေလာကႀကီးကို မေက်မနပ္နဲ႕ တတြတ္တြတ္က်ိန္ဆဲေနရင္း သူဦးတည္ရာမဲ့ ေလွ်ာက္သြားေနမိတယ္။
``ဟြန္း ေစတနာကို ေ၀ဒနာျဖစ္ေအာင္လုပ္႐ံုနဲ႕အားမရဘူး ကေရကရာပါလုပ္ၿပီးစားၾကဦးမလား မသိဘူး ´´
႐ွဴသိုးသိုးမ်က္ႏွာေပါက္နဲ႕သူ ေတာက္တေခါက္ေခါက္လုပ္ရင္း ေလွ်ာက္လာလိုက္တာတစ္ေနရာ အေရာက္မွာ ခလုတ္တိုက္ပါေလေရာ ...
`` ဖုန္း ´´
သူ႕ရဲ႕ေဒါသေတြအားလံုး သူ႕ကိုဟတ္ထိုးလဲသြားေစတဲ့ ေျမျပင္ေပၚေငါထြက္ေနတဲ့ အရာတစ္ခုစီကို ေရာက္သြားတယ္။ ခႏၶာကိုယ္မွာကပ္ၿငိေနတဲ့ဖုန္ေတြကို တဖတ္ဖတ္ခါရင္း သူအဲဒီ့အရာကို စူးစုိက္ၾကည့္ လိုက္တယ္။
`` ဘာပါလိမ့္ ...´´
သူသိခ်င္ေဇာနဲ႕ ေျမႀကီးေတြကိုတူးစြၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေခ်းအထပ္ထပ္တက္ေနတဲ့ ဆီမီးခြက္ေလး တစ္ခု ...။ သူအဲဒီ့ မီးခြက္ေလးကိုကိုင္ၾကည့္ေနရင္း ငယ္ငယ္တုန္းကသင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အာလာဒင္နဲ႕ မီးခြက္ေစာင့္ ဘီလူးဆိုတဲ့ပံုျပင္ေလးကို သြားသတိရလုိက္မိတယ္။ ဒါ အာလာဒင္ရဲ႕ မီးခြက္ေလးမ်ား လားလို႕ သူ႕စိတ္ထဲမွာ မ၀ံ့မရဲေတြးမိတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပြတ္တုိက္ၾကည့္လုိက္တာ မမွားပါဘူး ေလလုိ႕ေတြးၿပီး သူ႔အက်ႌစနဲ႕ မီးခြက္ေလးကို အသားကုန္ပြတ္လုိက္တယ္။ ဘာမွမထူးဘူး ...။ သူ႕အက်ႌသာ မီးခြက္ကေခ်းေတြ ေၾကာင့္မဲညစ္သြားတယ္ ဘာဘီလူးမွထြက္မလာဘူး။ သူ ေတာ္ေတာ္ စိတ္တိုသြားတယ္။ မဆီမဆိုင္ အခုမွ ေျမႀကီးထဲကေနထြက္လာတဲ့ မီးခြက္ကိုမ်ား အာလာဒင္ရဲ႕မီးခြက္ ေလလားလို႕ထင္မိတဲ့ သူ႕ကိုယ္သူလည္းျပန္ အျပစ္တင္ေနမိတယ္။
``သြားစမ္းကြာ ဒီမီးခြက္ ´´
သူ ... ဘာမွအသံုးမ၀င္တဲ့မီးခြက္ကို ေျမႀကီးေပၚကို ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးနဲ႕ ေကာက္ေပါက္ လုိက္ၿပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။
``ေဟ့လူ... ေဟ့လူ... ေနဦးေလ ´´
သူ႕ေနာက္ကေန လူတစ္ေယာက္ကသူ႕ကိုလွမ္းေခၚေနတဲ့အသံကို ၾကားလုိက္မိတာနဲ႕သူနည္းနည္း ေတြေ၀သြားတယ္။ ခုဏက ဒီလြင္တီးေခါင္ႀကီးထဲမွာသူတစ္ေယာက္တည္းပါ။ ဘယ္သူကဘယ္ကေန ဘယ္လုိ ေရာက္လာပါလိမ့္ဆိုၿပီးေတာ့လည္းသူဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားတယ္။ သူ႕နားကို သူမယံုၾကည္စြာနဲ႕ပဲ လွည့္ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ ႐ုပ္ဆိုးဆိုးနဲ႕လူတစ္ေယာက္သူ႕ေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လုိက္လာေနတာကို ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ အဲဒီ့လူရဲ႕လက္ထဲမွာက သူခုဏကလႊင့္ပစ္လုိက္တဲ့မီးခြက္ကေလး ...။
`` ေနပါဦး ... ခင္ဗ်ားကဘယ္သူလည္း ... ဘယ္ကေရာက္လာတာလဲ´´
သူအဲဒီ့လုိေမးလုိက္ေတာ့ ...
`` ငါကဘီလူးေလ ... ဒီမီးခြက္ထဲကေနထြက္လာတာ ´´
အဲဒီ့သူက သူ႕ကိုယ္သူ ဘီလူးလုိ႕ေျပာေနေပမယ့္သူဘယ္လုိမွယံုလို႕ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘီလူးကို မွတ္ပံုတင္ေတာင္းၾကည့္ရေအာင္ကလည္း အခက္သား။ အဲဒီ့လူက ႐ုပ္ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာနဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ရင္ အစြယ္ေလးခပ္ေရးေရးျမင္ေနရတာကလြဲလို႕ က်န္တာဘာတစ္ခုမွ ဘီလူးအရည္အေသြးမမီဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘီလူးက ဒီမီးခြက္ထဲကေနထြက္လာတာဆိုလို႕ သူနည္းနည္းေတာ့ စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ သူအရင္ကေတြးထားသလုိမ်ဳိး အာလာဒင္ရဲ႕လိုတရမီးခြက္ျဖစ္ေနႏုိင္ေသးတယ္ေလ။ အကယ္၍သာ ဒီဘီလူးစီက ဆုေတြေတာင္းခဲ့လို႕ရခဲ့ရင္ ဒါ သူ႕အတြက္ မဟာအခြင့္အေရးပဲေပါ့။ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ၿပီး ေလာကသစ္တစ္ခုကိုျပန္လည္ေမြးဖြားေပးခ်င္ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕စိတ္ကူးကို ဒီမွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္လို႕ရမယ္ေလ။ သူ အဲဒီ့လိုေတြးၾကည့္မိၿပီးေက်နပ္သြားတယ္။
``ကဲ ... ဟုတ္ပါၿပီ ... ခင္ဗ်ားက ဒီမီးခြက္ေစာင့္ဘီလူးဆိုရင္ ခင္းဗ်ားကို အျပင္ ထြက္လာ ႏိုင္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ကလုပ္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ေက်းဇူးေတြ ခင္ဗ်ားအေပၚမွာရွိသြားၿပီ။ အဲဒီ့ေတာ့ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္မွာလဲ ... ေျပာ´´
သူ ဘီလူးရဲ႕အေျပာကိုေတာင္ မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့ပဲ ဇြတ္ေရာ၊ အတင္းေရာ ဘီလူးကို ေက်းဇူးဆပ္ ဖို႕ေျပာ လိုက္မိတယ္။ သူထင္ထားတဲ့အတုိင္းပါပဲ ဘီလူးကသူ႕ကို မင္းလုိရာဆု သံုးခုကိုေတာင္းႏိုင္တယ္တဲ့ ...။ သူအရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္။ ဒီလိုက်ေတာ့လည္းဒီဘီလူးက ဘယ္ဆိုးလို႕လဲလို႕သူေတြးမိတယ္။ သူဘယ္လို ဆုမ်ဳိး ေတာင္းရင္ ေကာင္းမလဲလို႕စဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ ... ဘီလူးကစကားဆက္တယ္ ...
``ေနဦးကြ ... ေနဦး ... မင္းကိုေျပာစရာတစ္ခုက်န္ေသးတယ္။ ေခတ္ေတြက ေျပာင္းကုန္ၿပီ ဆိုေတာ့ကြာ ဘီလူးလည္းစိတ္ေတြနည္းနည္းေျပာင္းသြားၿပီကြ ...´´
မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ အိုင္တင္နဲ႕ ဘီလူးကအဲဒီ့လိုေျပာေတာ့ သူစိတ္မရွည္ျဖစ္သြားတယ္။
``ေျပာစရာရွိျမန္ျမန္ေျပာဗ်ာ ... ဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္ဆုစေတာင္းေတာ့မွာဗ် ...´´
``မေလာပါနဲ႕ ေျဖးေျဖးေပါ့။ ဆုသံုးဆုလံုးမင္းေတာင္းသမွ်ျပည့္မွာပါ ... မပူပါနဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ... အရင္ကလို အလကားေတာ့ မရေတာ့ဘူးကြ။ ငါက အယူအဆအသစ္ေတြနဲ႕ ေခတ္သစ္ဘီလူးျဖစ္သြားၿပီေလ ... ဟဲ ... ဟဲ ... ဟဲ ´´
ဆိတ္တစ္ေကာင္လို တဟဲဟဲရယ္ရင္းေျပာေနတဲ့ ဘီလူးရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့ သူ ဆုေတာင္း ရမွာေတာင္ နည္းနည္းတြန္႕သြားတယ္။ ေအးေလ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္တာပဲ ဒီေလာကႀကီးမွာ ဘာမွ်မွအလကား မရႏိုင္တာ။ အေပးအယူေတာ့ ရွိရမွာေပါ့ ... ဒါေပမယ့္ ...
``ကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕ေက်းဇူးရွင္ေလဗ်ာ ... ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်းဇူးဆပ္ရမယ္ေလ´´
သူအဲဒီ့လုိေျပာေတာ့လည္း ဘီလူးကသူ႕စကားကိုမျငင္းပါဘူး။
``ေအးပါ ... ငါနားလည္ပါတယ္ ...ငါကေက်းဇူးမသိတတ္တဲ့ ခပ္႐ိုင္း႐ိုင္းဘီလူးမဟုတ္ပါဘူးကြ။ မင္းက ငါ့ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္တဲ့အတြက္ မင္းကိုငါကအခြင့္အေရးေပးမွာပါ။ မင္းဆုတစ္ခုေတာင္းတိုင္း မင္းငါ့ကို တစ္ခုျပန္လုပ္ေပးရမယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းျပန္လုပ္ေပးရမယ့္အရာဟာ မင္းေတာင္းတဲ့ဆုရဲ႕ တန္ရာတန္ဘုိး ေအာက္ကို အမ်ားႀကီးေလွ်ာ့နည္းေစရမယ္။ အဲဒါ မင္းကို ေက်းဇူးရွင္မို႕လုိ႕ ေတာင္းဆုေတြကို ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႕ ေရာင္းေပးတဲ့သေဘာပဲ ... ကဲ ... မင္းသေဘာတူလား´´
သူေတြေ၀သြားတယ္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဲဒီ့မ်ဳိးမစစ္ဘီလူးကို နည္းနည္းေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခြင့္အေရးကိုလည္း သူလက္မလႊတ္ခ်င္ျပန္ဘူး။ ဘီလူးေျပာပံုအရဆုိ သူ႕ဘက္က နည္းနည္းသာပံုရတယ္လို႕စဥ္းစားမိတာနဲ႕ပဲ ဘီလူးရဲ႕ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ သူလက္ခံလိုက္တယ္။
``ကဲဗ်ာ ... ခင္ဗ်ားေျပာတာကို ကြၽန္ေတာ္သေဘာတူတယ္ ...ကဲ ... ကြၽန္ေတာ္ဆုေတာင္းလို႕ရၿပီလား´´
``ရၿပီ ... ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့ဆုျပည့္ၿပီးတာနဲ႕ မင္းငါ့ကိုတစ္ခုခုျပန္လုပ္ေပးရမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေမ့မေနနဲ႕ေနာ္´´
ဆုစေတာင္းေတာ့မယ့္သူေတာင္နည္းနည္း လန္႕သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ... သူ႕ရင္ထဲကေတာင္းခ်င္ ေနတဲ့ဆုကလည္း ပါးစပ္ဖ်ားကေနတစ္လစ္တစ္လစ္နဲ႕ ထြက္ေတာ့မယ္။ ေနာက္ဆံုး သူ ဘာကိုမွမစဥ္းစားေတာ့ ပဲ ဆုတစ္ဆုကို ေတာင္းလုိက္တယ္။
``ကြၽန္ေတာ့္ကို ဧဒင္ဥယာဥ္ႀကီးထဲကိုျပန္ပို႕ေပးဗ်ာ´´
သူ႕ဆုေတာင္းကိုၾကားေတာ့ ဘီလူးမ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူး ... ဒါေလးမ်ား လို႕ ေျပာၿပီး သူ႕လက္၀ါးႏွစ္ဖက္နဲ႕ ပတ္္၀န္းက်င္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေျဖးေျဖးေလး သပ္ခ် လုိက္တယ္။ သူဆုိ အသက္ေတာင္မ႐ွဴရဲဘူး။ တမဟုတ္ခ်င္းပါပဲ ခုဏက သူ ေရာက္ရာေပါက္ရာ ေလွ်ာက္သြားေန မိတဲ့ လြင္တီးေခါင္ႀကီး ဟာ သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြ၊ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြ၊ ေက်းငွက္သာရကာေတြနဲ႕ စိမ္းစိုစည္ကားလွပေနတဲ့ ဥယာဥ္ႀကီး တစ္ခုအျဖစ္ကို ေျပာင္းသြားတယ္။ သူ အမ်ားႀကီးအံ့ၾသ သြားတယ္။ ဒီဘီလူးရဲ႕ အစြမ္းကလည္း မေသးပါလား။ သူ အံ့ၾသ၀မ္းသာစြာနဲ႕ ေက်နပ္အားရေနတုန္းမွာ ...
``ကဲ ... ကဲ ... မင္းရဲ႕ဆုတစ္ခုကို ငါျဖည့္ေပးၿပီးၿပီ။ အဲဒီ့ေတာ့ မင္းငါ့ကို တစ္ခုျပန္လုပ္ ေပးေပေတာ့´´
ဘီလူးကအထက္စီးေလသံနဲ႕ အဲဒီ့လိုေျပာတယ္။ သူကလည္း အစကတည္းက သေဘာတူထား ၿပီးသား မို႕ ဘာမွရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေျပာမေနေတာ့ပဲ ဘာလုပ္ေပးရမလဲလို႕ေမးလုိက္ေတာ့ ... ဘီလူးက ...
``ဘာမွေထြေထြထူးထူးမဟုတ္ပါဘူးကြာ။ မင္းဒီစမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးမွာ ငါေပးတဲ့ သစ္ပင္ေလးကို စိုက္ေပးရမယ္။ ဒါပါပဲ ...´´
ခုဏကနည္းနည္းရင္ေမာေနမိတဲဲ့သူ ဘီလူးရဲ႕အဲဒီ့စကားကိုၾကားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးရင္ေအး သြားတယ္။ လြယ္သားပဲေပါ့ ... ပထမဆံုးေတာင္းဆုကေတာ့ တန္သြားၿပီလို႕သူစဥ္းစားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနားမလည္တာတစ္ခုက ဒီေလာက္သစ္ပင္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနၿပီးသားကို ဘာျဖစ္လို႕မ်ားထပ္စိုက္ခိုင္းရလဲ ဆိုတာပဲ။ သူ႕အေတြးကို ဘီလူးကရိပ္မိတယ္နဲ႕တူပါတယ္ သူဘာမွမေမးရေသးခင္မွာပဲ ...
``အခုရွိၿပီးသားသစ္ပင္ေတြက စားလို႕ရတဲ့အသီးဘာအသီးမွ သီးမွာမဟုတ္ဘူးကြ။ မင္းကိုအခု ငါစိုက္ခိုင္းတဲ့ အပင္ကမွ စားလို႕ရတဲ့အသီးေတြသီးမွာ။ ဘာသီးေတြသီးမွာလဲဆုိတာေတာ့ မေမးနဲ႕ ... အစံုသီးလိမ့္မယ္။ စားေကာင္းတဲ့အသီးေရာ ... မစားေကာင္းတဲ့အသီးေရာ အစံုပဲ။ ဘယ္လိုအသီးမ်ဳိး ပဲသီးသီး အဲဒါမင္းရဲ႕ကံပဲ။ အေကာင္း၊ အဆိုးခြဲျခားၿပီးစားဖုိ႕ကေတာ့ မင္းရဲ႕ဥာဏ္ကအေရးႀကီးတယ္။ ´´
ကိစၥမရွိပါဘူး။ အေကာင္း၊အဆိုးကိုခြဲျခားတတ္တဲ့အသိဥာဏ္ေတြ သူ႕ဦးေႏွာက္ထဲမွာ အျပည့္အသိပ္ ပဲေလ။ အရင္ကဆုိ သူ အဲဒီ့အသိဥာဏ္ေတြနဲ႕ အရာရာကုိအဆိုးအေကာင္းလိုက္ခြဲေနခဲ့လို႕လည္း ေလာကနဲ႕ သူနဲ႕ အေၾကာမတည့္တာေပါ့။ အခုေတာ့ ေလာကသစ္ထဲမွာ အဆိုး၊အေကာင္းဆိုတာေတြအားလံုးကို သူကိုယ္တိုင္ခြဲျခားဆံုးျဖတ္ၿပီး အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ အရာေတြကိုပဲ သူဖန္တီးခြင့္ရေတာ့မယ္ေလ။ သူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ ဘီလူးေပးတဲ့ သစ္ပင္ကို စမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးမွာ စနစ္တက်ေလးစိုက္ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူေနာက္ဆုတစ္ခုေတာင္းဖို႕ကို စဥ္းစားရေတာ့တယ္။ ဘာေတာင္းမလဲ ...။ ကမၻာေလာကႀကီးကို အသစ္ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖို႕ အလုိအပ္ဆံုးကဘာလဲ။ စဥ္းစား ... စဥ္းစား ...။ မိန္းမေပါ့ ...။ အဲဒီ့အေျဖကို သူသိပ္မႀကိဳက္ေပမယ့္ ဒီ့ထက္ေကာင္းတဲ့အေျဖကို သူစဥ္းစားလို႕မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ...
``ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာက္ဆုတစ္ခုအေနနဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ဖန္ဆင္းေပးဗ်ာ။ ေခ်ာေခ်ာေလးေနာ္ ...´´
ႏွစ္ေယာက္တည္းဒီေတာႀကီးထဲမွာ ဘ၀စရမွာဆိုေတာ့ ႐ုပ္ဆိုးဆိုးႀကီးျဖစ္မေနဖို႕ အေရးႀကီး တယ္ေလ။ သူ႕ရဲ႕ဆုေတာင္းကို ၾကားေတာ့ ဘီလူးကေခါင္းကို တျဗင္းျဗင္းကုပ္ၿပီးေျပာတယ္။
``သက္ရွိတစ္ေယာက္ကို ဖန္ဆင္းေပးရမယ္ဆုိတာကေတာ့ သိပ္မလြယ္ဘူးကြ။ အာဒမ္က ဧ၀ကိုရဖို႕ အတြက္ နံ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္း ေပးခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို မင္းၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား၊ အဲဒီ့ေတာ့ မင္းကလည္း မိန္းမ တစ္ေယာက္ကို ဖန္ဆင္းေပးဖို႕အတြက္ ငါ့ကိုတစ္ခုခုေပးရလိမ့္မယ္´´
သူနည္းနည္းစိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဘီလူးေျပာတာကလည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းညီညြတ္ေနေတာ့လည္း သူျငင္းရခက္ေနတယ္။
``ဟုတ္ၿပီဗ်ာ ... ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ကခင္ဗ်ားကို ဘာေပးရမွာလဲ နံ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းပဲလား ...´´
``မဟုတ္ဘူး ... မဟုတ္ဘူး ... နံ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းတည္းနဲ႕ ဒီေခတ္မွာဘာမွလုပ္လို႕မရေတာ့ဘူးကြ၊ အဲဒီ့ေတာ့ မင္းကငါ့ကို ဦးေႏွာက္တစ္ျခမ္းေပးရမယ္။ ဒါကလည္း မင္းရဲ႕ေခါင္းကိုခြဲထုပ္ၿပီးေပးစရာ မလိုပါဘူး၊ ငါ့တန္ခိုးနဲ႕ငါဖာသာငါထုတ္ယူလို႕ရပါတယ္။ ကဲ ... ေျပာ။ မင္းသေဘာတူတယ္ဆိုရင္ အခုပဲ ငါမင္းအတြက္ မိန္းမေခ်ာေခ်ာလွလွေလးတစ္ေယာက္ဖန္ဆင္းေပးမယ္´´
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဖို႕အေရး ဦးေႏွာက္တစ္ျခမ္းေတာင္ ထုတ္ေပး ရဦးမယ္ဆုိပါလား။ သူ အေတာ္ေလးကို အက်ပ္႐ိုက္သြားတယ္။ ဒီဆုက သူ႕ဆႏၵေတြအတြက္ မရွိမျဖစ္ကိုလိုအပ္ေနေတာ့လည္းအခက္သား ...။ ေပါက္မယ့္နဖူး မထူးေတာ့ပါဘူးေလဆိုၿပီး သူလက္ခံလိုက္တယ္။ အဲဒီ့မွာ ဘီလူးက တစ္ခုခုကိုထုတ္ယူ ေနသလိုမ်ဳိး သူ႕ေခါင္းကိုလက္နဲ႕ပြတ္ဆဲြၿပီး ေျမျပင္ေပၚကို ကုိင္ေပါက္ခ်လိုက္တယ္။ အဲဒီ့လုိလဲလုပ္လိုက္ေရာ ၀ုန္း ဆိုတဲ့အသံနဲ႕အတူ မီးခုိးလံုးေတြၾကားကေန မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ထြက္လာေတာ့တာပဲ။ မိန္းကေလးရဲ႕ အလွကိုၾကည့္ၿပီး သူဦးေႏွာက္တစ္ျခမ္းထုတ္ေပး လိုက္ရတယ္ဆိုတာကို ေမ့သြားတယ္။
``ကဲ မင္းရဲ႕ဆုေတာင္းေနာက္တစ္ခုျပည့္သြားျပန္ၿပီ ...အဲဒီ့ေတာ့ မင္းငါခုိင္းတာကိုလုပ္ေပးေပေတာ့´´
သူလည္း မိန္းကေလးရဲ႕လက္ကို ကိုင္ဆြဲၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ဘာလုပ္ေပးရမလဲလို႕ ဘီလူးကို ေမးလိုက္တယ္။
``ဒီတစ္ခါလည္းသိပ္မခက္ပါဘူးကြာ ... မင္းဒီနားမွာ ငါ့ကိုေရတြင္းတစ္တြင္းတူးေပးရမယ္´´
ဘီလူးကေနရာတစ္ခုကိုညႊန္ျပၿပီး အဲဒီ့လုိေျပာေတာ့ သူအံ့ၾသသြားတယ္။ ဒီဘီလူးျပန္လုပ္ခိုင္းေနတာ ေတြက ငါတို႕အတြက္ေကာင္းတာေတြခ်ည္း ပါပဲလားလို႕လည္း စဥ္းစားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘီလူး ထပ္ေျပာတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့မွ သူစိုးရိမ္စိတ္ေတြ၀င္လာတယ္။
``မင္းအဲဒီေနရာမွာ ေရေၾကာကိုေတြ႕တဲ့အထိတူးရမယ္။ ဘယ္လုိေရေၾကာမ်ဳိးကိုေတြ႕မယ္ဆိုတာ ကေတာ့ မင္းရဲ႕ကံပဲ၊ ေသာက္သင့္မေသာက္သင့္ဆံုးျဖတ္ဖို႕ကေတာ့ မင္းရဲ႕ဥာဏ္ပဲေပါ့´´
သူဘီလူးကို နည္းနည္းသံသယေတြ၀င္လာတယ္။ အဲဒီ့ ကံ ... ကံ ဆိုတဲ့စကားကို ဒီဘီလူးေျပာေျပာ ေနတာ ႏွစ္ခါေတာင္ရွိသြားၿပီ၊ ေလာကသစ္တစ္ခုကို ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ဖန္တီးခ်င္ ပါတယ္ဆိုမွ အဲဒီ့ကံၾကမၼာ ဆုိတာႀကီးနဲ႕က ဘယ္လုိမွ ေရွာင္လႊဲလို႕မရျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရပါတယ္ေလ ... ဘယ္လိုေရေၾကာမ်ဳိး ေတြ႕ေတြ႕ေပါ့ ... သူနဲ႕ မိန္းကေလးမွာရွိတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ဦးေႏွာက္တစ္ခုနဲ႕ ေသာက္သင့္၊ မေသာက္သင့္ကို သူတုိ႕ဆံုးျဖတ္ႏိုင္မွာပဲ လုိ႕ေတြးမိၿပီး ဘီလူးညႊန္ျပတဲ့ ေနရာမွာ သူ ေရတြင္းတစ္တြင္းတူးေပးလိုက္တယ္။
``ကဲ ... ၿပီးရင္ မင္းရဲ႕ေနာက္ဆံုးဆုတစ္ခုကို ေတာင္းေပေတာ့၊ စဥ္းစဥ္းစားစားေတာ့လုပ္ေနာ္၊ ဒါေနာက္ဆံုးပဲ´´
သူ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားေနတုန္းမွာ ဘီလူးကသူ႕ကိုကပ္ၿပီး သတိေပးေနေသးတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ... ဟုတ္တယ္။ ဒီေနာက္ဆံုးဆုက အရမ္းအေရးႀကီးတယ္။ သူ ဘယ္လိုႀကီးႀကီးမားမား ဆုမ်ဳိးကိုေတာင္းရပါ့မလဲလို႕ အေတာ္စဥ္းစားယူလုိက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ...
``ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္ဆံုးႏိုင္တဲ့စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဖန္ဆင္းေပးဗ်ာ ´´
`` ဟုိက္ ...´´
သူ႕ဆုေတာင္းကိုၾကားေတာ့ ဘီလူးမ်က္ျဖဴစိုက္သြားတယ္။ သူကေတာ့ ဒီဘီလူးကို ဒီလိုႏွိပ္စက္လိုက္ ရလို႕ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ေနမိတယ္။ ဒီဆုေတာင္းကို ျဖည့္မေပးႏုိင္လို႕ကေတာ့ ဒီဘီလူးကို ရစရာမရွိေအာင္ကို ေျပာပစ္လိုက္ဦးမယ္လို႕လဲ စိတ္ထဲမွာႀကိမ္း၀ါးေနမိရဲ႕ ...
``မင္းဆုေတာင္းကလည္း တကယ့္ကိုဧရာမႀကီးပါလားကြ။ လုပ္မေပးႏုိင္ျပန္ရင္လည္း ဘီလူးသိကၡာ က်ဦးမယ္။ ကဲ ... လာေလေရာ့လဟယ္ ...´´
ဘီလူးကသူ႕ရွိသမွ်အစြမ္းေတြ အကုန္ထုတ္သံုးလိုက္ပံုပါပဲ။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ၃မိနစ္ေလာက္ တုန္ခါယိမ္းထိုးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူတုိ႕ရဲ႕ေရွ႕ကိုက်ယ္၀န္းလွတဲ့ ၿခံႀကီးတစ္ခုနဲ႕ ခမ္းနားလွတဲ့အိမ္ႀကီး တစ္လံုးျဗဳန္းကနဲေရာက္လာေတာ့တယ္။ သူက ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕ အံ့ၾသေနတုန္းမွာ သူ႕ေဘးနားက မိန္းကေလးက ၀မ္းသာအားရနဲ႕ထခုန္ေနတယ္။ ဘီလူးကေတာ့ ပင္ပန္းသြားဟန္နဲ႕ သူ႕ကိုလွွမ္းေျပာတယ္။
``ငါ့ကိုေရတစ္ခြက္ေလာက္ တိုက္ပါလားကြာ´´
သူလဲမိန္းကေလးကို ေရခြက္တစ္ခြက္အျမန္သြားယူခိုင္းၿပီး စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲကေရကိုပဲ ဘီလူးကို ခပ္တုိက္လိုက္တယ္။ အေမာေျပသြားေတာ့ ဘီလူးကသူ႕ကို တစ္ခုခုခိုင္းဖို႕ျပင္တယ္ ...
``ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခုခုထပ္ခိုင္းဖို႕မျပင္နဲ႕ေတာ့ ခုဏက ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုေရတစ္ခြက္ ခပ္တိုက္ ေပးၿပီးသြားၿပီ။ အဲဒီ့ေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုကြၽန္ေတာ္ ဘာမွထပ္လုပ္ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူး´´
သူ အဲဒီ့လိုေျပာလုိက္ေတာ့ ဘီလူး ... အိုးတိုး ... အမ္းတမ္းနဲ႕ ခုဏကေသာက္ထားတဲ့ ေရေတြကိုပဲ ျပန္ေထြးထုတ္ရမလိုျဖစ္သြားတယ္။ သူမွားသြားမွန္းလဲ အခုမွသူျပန္သိသြားပံုပဲ။ သူလဲ လိုခ်င္တာေတြ အကုန္ရၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ ဘီလူးကိုမခံခ်င္ေအာင္ထပ္ေျပာလုိက္တယ္ ...
``ခင္ဗ်ားက လည္မလိုလိုနဲ႕ ေတာ္ေတာ္အ တာပဲေနာ္ ... ဟဲ ... ဟဲ ... ဟဲ ´´
``မင္း ေတာ္ေတာ္လည္တဲ့ေကာင္ပဲ။ မင္းကလည္တာမဟုတ္ပါဘူး ... ငါကိုက မွားတာပါ´´
ဘီလူးလည္းစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ဆီမီးခြက္ထဲျပန္၀င္မယ္လုပ္ရင္း မ၀င္ခင္မွာ သူ႕ကိုတစ္ခြန္း လွမ္းေျပာသြားေသးတယ္။
``ေနဦး ... မင္းကိုအေရးႀကီးတာတစ္ခုေျပာစရာက်န္ေသးတယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာ မင္းဆႏၵရွိလို႕သာ ငါဖန္ဆင္းေပးႏုိင္ခဲ့တာဆိုေတာ့ မင္းကသာဒါေတြကိုမလုိခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ အားလံုးျပန္ေပ်ာက္ကြယ္သြား လိမ့္မယ္ေနာ္ ။ အဲဒီ့ေတာ့ ဒါေတြအားလံုးဟာ အလကားပါတို႕၊ ငါဘာမွမလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူးတို႕စတဲ့စကားေတြ မေျပာမိဖို႕အေရးႀကီးတယ္ သိလား´´
ဘီလူးကသူ႕ကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕အဲဒီ့လုိေျပာၿပီး ဆီမီးခြက္ေလးထံကိုျပန္၀င္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား တယ္။သူလဲ မိန္းကေလးရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး အိမ္ထဲကို ၀င္မယ္အလုပ္မွာ ထူးျခားေမႊးပ်ံ႕တဲ့အနံ႕တစ္ခုကသူ႕ ႏွာေခါင္းထဲ ကို၀င္လာတယ္။
``ဟယ္ ... ဟိုမွာၾကည့္စမ္း။ အသီးေလးတစ္လံုးသီးေနၿပီ။ ေမႊးလိုက္တာ ...´´
သူ႕ေဘးနားက မိန္းကေလးက ျမဴးတူးခုန္ေပါက္ရင္း ခုဏကဘီလူး စိုက္ခုိင္းခဲ့တဲ့ အပင္ေအာက္ကို ေျပးသြားတယ္။ သူလည္းအျမန္လုိက္သြားၿပီး အဲဒီ့အသီးကို ခူးေပးလုိက္တယ္။ ခူးေနရင္း ဒါဟာ မစားေကာင္း တဲ့ အသီးမ်ားျဖစ္ေနမလားလို႕ စဥ္းစားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ... ေသခ်ာတဲ့အေျဖတစ္ခုကို သူမထုတ္္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူ႕ဦးေႏွာက္တစ္ျခမ္းကို မိန္းကေလးကိုေပးလိုက္ရၿပီေလ။ အဲဒါနဲ႕သူလဲ ... မိန္းကေလးကိုပါကူၿပီး စဥ္းစားခိုင္းရတယ္။
``စားေကာင္းလား၊ မစားေကာင္းဘူးလားေတာ့မသိဘူး။ ေမႊးေတာ့အရမ္းေမႊးတယ္။ အသီးကလည္း အရမ္းလွတယ္။ ဒီလိုအသီးမ်ဳိးကို မစားေကာင္းဘူးဆိုရင္ေကာ လႊင့္ပစ္လိုက္၀ံ့တဲ့သတၲိ ရွင့္မွာရွိလို႕လား။´´
မိန္းကေလးရဲ႕အေမးက သူ႕ကိုမႈိင္ေတြေငးသြားေစတယ္။ အရင္ကလုိစိတ္မ်ဳိးနဲ႕ ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ အနံ႕အရသာရွိရွိ မစားေကာင္းတဲ့အသီးဆိုရင္ေတာ့ လႊင့္ပစ္လိုက္ရမွာပဲလို႕ သူေျပာမိမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ... အခုသူစြန္႕အေနတယ္။ အဆိုးလား၊ အေကာင္းလားဆိုတာကို အျပတ္သားဆံုး ဆံုးျဖတ္လုိက္ ဖို႕လည္း သူ႕ဦးေႏွာက္တစ္ျခမ္းတည္းနဲ႕ မေသခ်ာဘူးျဖစ္ေနတယ္။ သူဘာမွ မေျပာရေသးခင္မွာပဲ မိန္းကေလး က အဲဒီ့အသီးကို ကိုက္စားလုိက္တယ္။
``အား ... ခ်ိဳေနတာပဲ ... ေကာင္းလုိက္တာ´´
သူ႕ကိုယ္သူ မရိပ္မိလိုက္ခင္မွာပဲ သူလည္းအဲဒီ့အသီးကို တစ္ကိုက္စားၿပီးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ အဲဒီ့အပင္က အသီးေတြတစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး တစ္ဖ်စ္ဖ်စ္နဲ႕သီးလာလုိက္တာ ... သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း ဘာကိုမွ စဥ္းစားမေနၾကေတာ့ပဲ သစ္ပင္ေအာက္မွာၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးထုိင္၊ သစ္သီးေတြတစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးစား၊ ဧဒင္ဦးယ်ာဥ္ႀကီးရဲ႕အလွကို အျပည့္အ၀ခံစားေနလုိက္ၾကတယ္။ သူကိုယ္တုိင္ သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္အံ့ၾသယူ ရေလာက္တဲ့အေျခအေနပါပဲ။ သူဘာျဖစ္သြားတာလဲ သူ႕ကိုယ္သူျပန္ေမးၾကည့္ဖို႕ေတာင္ သူ႕မွာစိတ္ကူးမရွိေတာ့ပါဘူး။ မိန္းကေလးကေရေသာက္ခ်င္တယ္ ဆိုတာနဲ႕ ခုဏကဘီလူးတူးခုိင္းသြားတဲ့ ေရတြင္းထဲက ေရတစ္ဂ်ား သြားခပ္ၿပီး သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ေသာက္လိုက္ၾကတယ္။ ဘီလူးေျပာခဲ့တဲ့စကားကိုလည္းသူေမ့သြားပါၿပီ။ ဒီေရေတြ ကို ေသာက္သင့္ မေသာက္သင့္ စဥ္းစားဖို႕ကိုလည္းသူသတိမရေတာ့ပါဘူး။ စားလို႕ေသာက္လို႕အၿပီး ဗိုက္၀ သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဘးနားကမိန္းကေလးကိုၾကည့္ၿပီး သူ႕ရဲ႕အခ်စ္စိတ္ေတြႏိုးထလာတယ္။ သူအရင္က စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ ေလာကသစ္တစ္ခုကို သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စတင္ဖန္တီးရမယ္ဆိုတဲ့ အသိကိုေတာ့ သူသတိရေန လို႕ေတာ္ေသးတယ္။ အေ၀းကိုေငးေနတဲ့ မိန္းကေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ဆဲြလွည့္ၿပီး နမ္းဖို႕ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။
`` ဟင္ ... ရွင္ ... ရွင္ ... ဒါဘာလုပ္တာလဲ။ လူကိုဘာမ်ားမွတ္ေနလဲ။´´
`` ျဖန္း ...´´
သူ႕ပါးျပင္တစ္ခုလံုး ပူေႏြးသြားတယ္။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ။ သူျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္လံုးေတြနဲ႕ မိန္းကေလးကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္း ... ကမူး႐ွဴးထိုးနဲ႕ေျပာမိတယ္။
``မင္းကိုငါလက္ထက္ဖို႕ ငါ့ဦးေႏွာက္တစ္ျခမ္းလံုးကိုထုတ္ေပးၿပီး ရယူခဲ့ရတာေလ။ မင္းကဘာျဖစ္လို႕ အခုမွ ငါ့ကိုျငင္းဆန္ေနရတာလဲ။ မင္းဟာငါနဲ႕လက္ထက္ၿပီး ေလာကသစ္တစ္ခုကို စတင္ဖန္တီးရမယ့္ မိန္းကေလးေလ ...´´
သူ တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႕အဲဒီ့လိုေျပာေတာ့ မိန္းကေလးက ေဒါသမ်က္လံုးေတြနဲ႕ သူ႕ကိုၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ...
``ဒီက ... ကုိယ့္ေက်းဇူးရွင္ဆိုၿပီး ပစားေပးမိပါတယ္ ... သူက အခြင့္အေရးယူဖို႕စဥ္းစားေနၿပီ။ ရွင့္ကို က်မကဘာျဖစ္လို႕ယူရမွာလဲ´´
မိန္းကေလးက အဲဒီ့လိုေျပာေတာ့ သူေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ေဒါသလည္းထြက္လာတယ္။ ဒီလိုဆို ငါစိတ္ကူးယဥ္ထားခဲ့တာေတြ အကုန္သြားၿပီေပါ့လို႕လည္း ၀မ္းနည္းပက္လက္ခံစားလုိက္ရတယ္။ သူငိုခ်င္စိတ္ကို မနည္းထိမ္းထားရတယ္ ။
`` ငါက ေလာကသစ္တစ္ခုကို ငါကိုယ္တိုင္စတင္ၿပီးဖန္တီးခ်င္တာေလ။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ဘီလူးကို ဧဒင္ဥယာဥ္ႀကီးထဲကို ျပန္ပို႕ခိုင္းၿပီး သား၊သမီးေတြေမြးဖို႕ မင္းကို ငါ့ရဲ႕ဇနီးမယားတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႕ ေတာင္းဆိုခဲ့တာေလ။ ေနာက္ၿပီး မင္းနဲ႕ငါနဲ႕အတူတူေနၾကဖို႕ မကုန္ႏုိင္မခမ္းႏုိင္တဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာ ေတြကိုလည္း ဘီလူးစီကေန ငါေတာင္းခဲ့တာမင္းအျမင္ပဲေလ။ ငါ့ကို မရက္စက္ပါနဲ႕မိန္းကေလးရယ္။ ငါ အႏွစ္ႏွစ္အလလထဲက ႐ူးခဲ့ရတဲ့ အဲဒီ့စိတ္ကူးေလးကိုမင္းမဖ်က္ဆီးစမ္းပါနဲ႕ကြာ။´´
သူ အသံကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးေလ်ာ့ၿပီး မိန္းကေလးကို တိုးလွ်ဳိးေတာင္းပန္ ေနေပမယ့္ မိန္းကေလး ကေတာ့ ခပ္တင္းတင္းပါပဲ။
``ရွင္ ဘာမွလာရွင္းျပမေနနဲ႕ က်မရွင့္ကိုမယူႏုိင္ဘူး။ ဒီေနရာမွာ ရွင္နဲ႕က်မႏွစ္ေယာက္ရွိတဲ့အတြက္ ဒီပစၥည္းေတြအားလံုးကိုလည္းတစ္ေယာက္ တစ္၀က္ပိုင္တယ္ ... ဒါပဲ´´
မိန္းကေလးက အဲဒီ့လိုေျပာၿပီး ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးနဲ႕ အိမ္ႀကီးေပၚကိုေျပးတက္သြားတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ေဒါသေတြနဲ႕ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့မႈေတြကို သူထိမ္းမထားႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႕ မိန္းကေလးၾကားေအာင္ သူလွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။
`` မင္းသာငါ့ကိုလက္မထက္ရင္ ငါေတာင္းထားတဲ့ ဒီဆုေတြအားလံုးကို ငါဘာသြားလုပ္ရမွာလဲ ... အားလံုးအလကားပဲေပါ့ ...´´
`` ၀ုန္း ...´´
အရာအားလံုးသူ႕မ်က္စိေရွ႕ကေန ဟုတ္ခနဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတယ္။ မီးခြက္ကိုဘယ္လိုပဲ ထပ္ပြတ္ပြတ္ ဘီလူးကလည္းျပန္ထြက္မလာေတာ့ဘူး။
ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕တဲ့ ဟင္းလင္ျပင္တစ္ခုထဲမွာ ဖုန္အလူးလူးနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္ သူစဥ္းစားတယ္။
``ငါ မစားေကာင္းတဲ့ အသီးကို စားခဲ့မိလို႕လား ...´´
``ငါ မေသာက္ေကာင္းတဲ့ ေရကို ေသာက္ခဲ့မိလို႕လား´´
``ဒါမွမဟုတ္ ... ငါ့ရဲ႕ ဒုတိယဆုေတာင္းကပဲ မွားခဲ့တာလား´´
ဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူကေတာ့ အရင္ကအတိုင္းပဲျပန္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီေလ။ ဆံုး႐ွံဳးမႈခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ခုကို ထပ္မံပိုက္ေထြးလိုက္ရတာတစ္ခု ပိုလာတာကလြဲရင္ေပါ့ ...။
ေနဘုန္းလတ္
5 comments:
ေကာင္းလိုက္တဲ႕ ေခတ္သစ္ဘီလူး၀တၳဳတိုေလး
ဇာတ္သိမ္းကေတာ႕ သေျမာစရာၾကီးေနာ္
သယ္ရင္းကေစ်းဆစ္ဖို႕ေမ့သြားထင္ပါ့။ ဒုတိယဆုေတာင္းအတြက္ ဘီလူးကိုေျပာၾကည့္ခဲ့ရင္အေကာင္း သား။ မိန္းမကို ေတာင္းတာ ခ်စ္ဖို႕။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ႏွလံုးသားထဲကခ်စ္တာ ဦးေဏွာက္ထဲကမဟုတ္လို႕၊ ႏွလံုးသားတစ္ျခမ္းယူ၊ ဦးေဏွာက္ေတာ့ မထိနဲ႕လို႕ေလ။
မဂၢဇင္းထဲပါမယ္ဆိုလည္း ပါသင့္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေကာင္းေလးပါ။ အနက္ေပၚမွာ အျဖဴနဲ႔ အမ်ားၾကီးဖတ္ရလို႔ နည္းနည္းေတာ့ မ်က္စိေၾကာင္သြားတယ္။
ဟိုက္ ေသာက္က်ဳိးနည္း ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းကြာ ေနဘုန္းလတ္ေကာ ေမာင္ပြတ္ေကာ အစြမ္းေတြ လွိမ့္ျပေနၾကပါလားေဟ့ .. ။ စာေရးဆရာေတြ ငတ္ကုန္ေတာ့မွာပဲ။
ေနဘုန္းလတ္ရဲ့ ေခတ္သစ္ဘီလူးက ေကာင္းပ ။ စာပိုဒ္ေတြ ေနာက္တခါစာရိုက္ရင္ ခြဲရိုက္လို့ ျဖစ္မလား.. ေမာင္ပြတ္ေျပာသလို ဖတ္ရတာ နည္း၂ေၾကာင္ခ်င္လာျပီ.. ။
Post a Comment