ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း

ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း

ၾကယ္ငါးေတြက သူတို႕ရဲ႕ လက္တံတစ္ေခ်ာင္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ပ်က္ထြက္သြားၿပီဆိုရင္

မၾကာခင္မွာပဲ အသစ္တစ္ေခ်ာင္း ျပန္ေပါက္လာတယ္တဲ့ ...။ ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္ ...။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႕
လူေတြအေနနဲ႕လဲ
အဲဒီ့လို ကုိယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြကိုအစားျပန္ျပန္ ရႏုိင္ရင္ေကာင္းမယ္လို႕ ...။
ဟုတ္တယ္ေလ ...ေျခေထာက္ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတယ္၊ ျဖတ္ပစ္လိုက္ ... ေနာက္ထပ္
တစ္ေခ်ာင္းထပ္ေပါက္ လာလိမ့္မယ္။ ဦးေႏွာက္သိပ္မေကာင္းဘူးလား ...
ေခါင္းျဖတ္ပစ္လုိက္ ... ေနာက္တစ္လံုး ထပ္ေပါက္ လာလိမ့္မယ္ ... ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္ သလဲ။
တရားသူႀကီးေပါင္ခ်ိန္ သာၾကားရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အဆိုကို အျပင္းအထန္ ကန္႕ကြက္မွာေသခ်ာတယ္။
ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ... အဲဒီ့လိုသာ ျဖတ္လိုက္သမွ် ျပန္ျပန္ေပါက္ေနရင္ သူ႕ရဲ႕ ေခြးေခါင္းဓားစက္တို႕၊
က်ားေခါင္းဓားစက္တုိ႕ကို အေဟာင္းဆိုင္ပို႕ရမယ့္ ကိန္းဆုိက္မွာေလ ...။ ကြၽန္ေတာ္
လူေတြကိုၾကယ္ငါးေတြလိုျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းတစ္ခ်က္က ဒီလိုပါ။ တစ္ခါတစ္ခါ
ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ေတြျဖစ္တတ္တာ တစ္ခုက ကုိယ့္ရဲ႕႐ုပ္ခႏၶာႀကီးကို ကိုယ့္ဖာသာကုိယ္မထိမ္းႏုိင္ၾကတာေလ ...
စိတ္ကမပါေပမယ့္ လက္ကေရာက္ေနၿပီ ဆုိတာမ်ိဳးေပါ့ ...။ စိတ္ခံစားမႈ တစ္ခုခု လြန္ကဲျပင္းထန္လာလို႕
တစ္ခုခုကို မလုပ္ရမေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ လတ္တေလာအခိုက္အတံ့ေလးမွာ အာ႐ံုေျပာင္း
သြားေအာင္ ျဖတ္ပစ္လိုက္ (တစ္ခုခုကိုေပါ့) ...။ ၿပီးေတာ့လဲ ျပန္ေပါက္လာမွာပဲေလ ...။ ေလာေလာဆယ္ မေကာင္းမႈတစ္ခုကို မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ရင္ ၿပီးတာပဲ ...။ ကဲ ... မေကာင္းဘူးလား။

ေဂၚရီလာေမ်ာက္၀ံအထီးေတြက သူတုိ႕ရဲ႕ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို ေမာင္းထုတ္ဖို႕အတြက္
သူတို႕ရဲ႔ရင္ဘတ္ကို လက္သီးနဲ႕ တဘုန္းဘုန္းထု

တတ္ၾကတယ္တဲ့ ...။ ကြၽန္ေတာ္တို႕လူေတြကေရာ ၿပိဳင္ဘက္ေတြနဲ႕ေတြ႕တဲ့အခါ ဘာေတြမ်ား
လုပ္ျပတတ္ၾက သလဲလို႕ ကြၽန္ေတာ္ ကံႀကံဖန္ဖန္ ေတြးမိတယ္။ ကုိယ့္ၿပိဳင္ဘက္နဲ႕ေတြ႕ရင္
ကိုယ့္ရဲ႕အားသာခ်က္ေတြကို ထုတ္ျပတတ္ၾကတာ တိရိစာၦန္ေတြတင္မွ မဟုတ္ပါဘူး ...။ လူေတြမွာလဲ
ရွိတာပဲေလ။ ကာယအားႀကီးတဲ့သူက သူ႕ရဲ႕ဗလႀကီးေတြကို လွစ္ျပမယ္။ ဘြဲ႕ေတြအမ်ား
ၾကီးယူထားတဲ့သူက သူရဲ႕ဘဲြ႕လက္မွတ္ေတြကို ထုတ္ျပ မယ္။ အေျခြအရံအသင္းအပင္းေပါသူက
ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါေတြအားကို အသံုးခ်မယ္။ ဒါေတြဟာ လူ႕သဘာ၀ေတြလို
ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ လက္ေ၀ွ႕ပဲြေတြမွာေတာ့ ပြဲမစမီ လက္ပန္းေပါက္ခတ္ၿပီး ဟန္ေရးျပၾကတာကို
ျမင္ဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ သူႏုိင္ကိုယ္ႏုိင္ အလဲအကြဲထိုးႀကိတ္ၾကၿပီး
ေနာက္ေတာ့လဲ သူတို႕မဟုတ္သလို ေပြ႕ဖက္ႏႈတ္ဆက္ၾကျပန္တယ္။ တိရစာၦန္ေလာကမွာေတာ့
အေဖာ္ကိုလုၾက၊ အစာကို လုၾက၊ ေနရာကိုလုၾကရာက ၿပိဳင္ဘက္ေတြ၊ ရန္သူေတြျဖစ္လာၾကတယ္။ လူေတြမွာ
ကေရာ ... ခံစားမႈနဲ႕ အသိေတြပိုပိုလာၿပီး အဲဒီ့ခံစားမႈနဲ႕ အသိေတြကို ပညာဥာဏ္နဲ႕
ဆင္ျခင္ၾကဖို႕ေမ့ေလွ်ာ့ခဲ့ၾကရာကေန လုစရာေတြ မ်ားစြာ ကိုပံုသ႑ာန္မ်ိဳးစံုနဲ႕ လုလာၾကတယ္။
အေဖာ္၊ အစာနဲ႕ ေနရာတင္မကေတာ့ဘူး ... ေအာင္ျမင္မႈကိုလုၾကတယ္၊ အရွိန္အ၀ါကို
လုၾကတယ္၊ အခြင့္အာဏာကိုလုၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း၊ တစ္ခ်ိဳ႕က
႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစုိင္း။
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းလုၾကတာေတြက ယွဥ္ၿပိဳင္မႈအသြင္ေဆာင္လာၿပီး လူ႕ယဥ္ေက်းမႈေတြျဖစ္ လာၾကတယ္။
႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစုိင္းလုၾကတာေတြကေတာ့ တုိက္ပြဲအသြင္ေဆာင္
လာၿပီး အၾကမ္းဖက္မႈေတြျဖစ္လာၾကတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးကို ၿခံဳေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႕လူသားေတြအားလံုးဟာ

စိတ္ခံစားမႈေတြကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္လုယူေနၾကတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါပဲ။


ဇီးကြက္ေတြက သူတို႕ရဲ႕ေခါင္းကို အေရွ႕ကေန အေနာက္အထိ ၁၈၀ဒီဂရီလွည့္လို႕ရတယ္တဲ့။
ကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြလဲ အဲဒီ့လိုလွည့္လို႕ရရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္ ...။ တစ္ခါတစ္ခါ
လူေတြၾကားထဲမွာေနရင္း ေနာက္ေက်ာမလံုသလို ခံစားရတဲ့အခါတိုင္း ကြၽန္ေတာ္အဲဒီလိုေတြးမိတယ္။
အဲဒီလိုဆိုရင္ ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကို ဓားနဲ႕ထိုးမယ့္သူေတြရဲ႕ရန္က အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ကင္းေ၀
းႏုိင္လိမ့္မယ္လို႕ထင္ရတာပဲ။ ေလာကထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္အတုိင္းအတာအထိ
ယံုၾကည္မႈရွိရွိ နဲ႕လက္တြဲေရွ႕ဆက္လို႕ရမလဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကိုေျဖရတာ
အစိုးမရတဲ့စိတ္အလွ်င္ေတြကို ပံုေသနည္းထဲထည့္တြက္ ေနရသလိုပါပဲ။
ဘယ္ေတာ့မွကိန္းေသမျဖစ္ႏုိင္တဲ့အရာတစ္ခုကို ကိန္းေသလို႕
ယူဆၿပီး တြက္ထားမွေတာ့ ထြက္လာတဲ့အေျဖကိုလဲ ဘယ္အတုိင္းအတာအထိ
မွန္တယ္လို႕ယူဆႏုိင္မွာလဲ ...။ ပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနေတြ၊ ႐ုပ္၀တၴဳပစၥည္းေတြနဲ႕ အျခားေသာ
သက္ေရာက္အားေတြရဲ႕ တြန္းတုိက္တိုးေ၀ွ႕မႈေတြကိုလိုက္ၿပီး
ေျပာင္းလဲမႈေတြအဆက္မျပတ္ျဖစ္ေပၚေနၾကတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႕ သူသူကိုယ္ကိုယ္
႐ုန္းကန္ရွင္သန္ေနၾကရေတာ့လဲ ... သူ႕ကိုကိုယ္မယံုၾကည္၊ ကုိယ့္ကိုသူမယံုၾကည္နဲ႕ သံသယေတြ၊
စုိးရိမ္စိတ္ေတြ၊ ေနာက္ေက်ာမလံုတဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ျဖစ္လာၾကေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီ့ေတာ့လဲ ကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြအားလံုး
စိတ္အေျခအေနေတြကို တသမတ္တည္းကိန္းေသအျဖစ္မထားႏုိင္ေသးသေရြ႕ေတာ့ ေနာက္ေက်ာမလံုတဲ့ ခံစားမႈေတြနဲ႕ပဲ
ဇီးကြက္ေတြလို ေခါင္းကို ၁၈၀ဒီဂရီလွည့္ႏုိင္ရင္
ေကာင္းမွာပဲလို႕ အားက်ေတာင့္တေနၾကရမွာပါပဲ။

ရွဥ့္ေတြမွာ အလြန္လွပတဲ့ အၿမီးဆုတ္ဖြားေလးေတြရွိတာအားလံုးသိၾကမွာပါ ...။ ဒါေပမယ့္
အဲဒီ့အၿမီးေတြက လွဖို႕သက္သက္အတြက္
မဟုတ္ပဲ ... သူတို႕ရဲ႕ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ ဟန္ခ်က္( Balance ) ကို
ထိန္းညႇိဖို႕အတြက္ ရွဥ့္ေလးေတြက အသံုးျပဳၾကတယ္တဲ့ ...။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ရွဥ့္ေလးေတြ
သစ္ကိုင္းတစ္ခုကေန တစ္ခုဟန္မပ်က္ပဲ လႊားကနဲ လႊားကနဲခုန္ကူးေနၾကတာ ေတြကို
ကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြ ျမင္ျမင္ေနရတာေပါ့။ ဒီလိုက်ေတာ့လဲ သူတို႕ရဲ႕ အၿမီးေတြက ေတာ္ေတာ္အသံုး၀
င္သားပဲလို႕စဥ္းစားမိရင္း အၿမီးပ်က္ေနတဲ့ ရွဥ့္တစ္ေကာင္ရဲ႕ဘ၀ကို ကြၽန္ေတာ္
ေတြးမိတယ္။ ဒီေကာင္ သစ္ပင္ေပၚကေန တဘုိင္းဘိုင္းနဲ႕ ျပဳတ္ျပဳတ္က် ေနမွာေသခ်ာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႕လူသားေတြမွာေရာ ဘ၀ရဲ႕ဟန္ခ်က္ကို ထိန္းညႇိေပးေနတဲ့အရာက ဘာလဲ ...။ ဘ၀မွာ
ဘယ္အရာေတြကို ဟန္ခ်က္ညီေနေအာင္ ထိန္းညႇိရမွာလဲ ...။ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေမးခြန္းကို
ကြၽန္ေတာ္ေျဖရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘ၀မွာဟန္ခ်က္ညီေအာင္ အထိမ္းသင့္ဆံုးအရာကေတာ့
စိတ္ျဖစ္ၿပိး ... ဘာနဲ႕ထိမ္းညႇိရမလဲဆိုရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာပီပီ တရားေတာ္ေတြနဲ႕
ထိမ္းညႇိပါလို႕ပဲေျဖရမွာပါပဲ။
ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ မထိမ္းႏုိင္ၾကတဲ့သူေတြ ဟိုဘက္စြန္း၊ ဒီဘက္စြန္းရပ္ၿပီး ေလာကကိုအက်ည္းတန္ေအာင္
လုပ္ေနၾကတာေတြကို ေနရာတိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြ႕ျမင္ေနၾကရတာပဲေလ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႕ေတြ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
ရွဥ့္အၿမီးျပတ္ေတြလို တဘိုင္းဘိုင္းနဲ႕ ျပဳတ္က်လာၾကမွာကို ႀ ကိဳၿပီးျမင္ေယာင္ေနမိပါေသးတယ္။

တိရိစာၦန္ေတြနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ထူးထူးျခားျခားအခ်က္ေလးေတြကိုေရးထားတဲ့

စာအုပ္ေလးကိုဖတ္ၾကည့္ေနရင္းက ဟိုဟိုဒီဒီ ေတြးမိတာ ေလးေတြပါ။ ဖတ္ႀကည့္ၿပီး

ဘာမွလဲအက်ိဳးမရွိပါဘူးကြာလို႕ ယူဆၾကရင္ေတာ့ ဒီမွာတင္ အထက္ကစာသားေတြအားလံုးကို ေမ့ပစ္လိုက္လုိ႕ရပါၿပီ။