ဘီလူးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ကႀကိဳး

ဘီလူးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ကႀကိဳး

ေကာင္းကင္ျပာကိုေနာက္ခံထားၿပီး …. တိမ္လႊာျဖဴျဖဴေတြက မသိမသာ လြင့္ ပါးေနၾကတယ္….သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္က ဒီေကာင္းကင္ ျပာႀကီးကို သူေမာ့ၾကည့္ေနခဲ့ တာကို ျပန္သတိရလုိက္တယ္….အဲဒီ တုန္းက ေကာင္းကင္ျပာၾကီးက အနက္….ၿပီးေတာ့ ၾကယ္မႈန္ ၾကယ္မႊား ေလးေတြက တလက္လက္….ၿပီးေတာ့ လမင္းႀကီးက ၀ုိင္းစက္စက္…. အခုေတာ့ …ေကာင္းကင္က အျပာ…တိမ္ခုိးေတြမွ်င္ေတြက ပါးပါးလႊာလႊာ….ေနျခည္ႏုႏုေလးေတြကလဲ ယဥ္ယဥ္ကေလးျဖာလုိ႕…. သူဘာကိုမွ ဆက္မေတြးေတာ့ပဲအဲဒီေကာင္းကင္ ရႈခင္းေလးကိုပဲေငးေနမိတယ္….။အဲဒီအခ်ိန္မွာ…အဲဒီအခုိက္အ တန္႕ ေလးမွာ……

********

အသံ….သာယာညင္ေျပာင္းတဲ့အသံ…ဘယ္ကမွန္းမသိေပမယ့္ သူ႕ နားစည္ကို စည္းခ်က္က်က်ရိုက္ခတ္ေနတဲ့အသံ….။ အဲဒီၾကည္ျမ ျမ အသံကို ပိုၿပီးပီသေစဖုိ႕ နားစြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ….ခုဏက ခပ္၀ါး၀ါး ေျပးေနတဲ့ တိမ္လႊာပါးပါးေလးေတြထဲက….လက္ခနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြား တယ္။ဘာလဲ….နားကိုစြင့္ထားရင္းက အၾကည့္အာရံုကိုလဲ ပုိၿပီးစူးနစ္ ေအာင္ ျမွင့္လုိက္တဲ့အခါ…တိမ္လႊာပါးပါးေတြၾကားမွာ….တလက္လက္ တလက္လက္…. သန္လ်က္။ဟုတ္တယ္….အဲဒါယိမ္းထုိးလႈပ္ရွားေနတဲ့ သန္လ်က္တစ္လက္ပဲ။ သန္လ်က္ ႀကီးပဲလား…. ဟင့္အင္း….မဟုတ္ပါဘူး….အဲဒီသန္လ်က္ကို တစ္ေယာက္က ကိုင္ထားတယ္….။ ၿပီးေတာ့… အဲဒီတစ္ေယာက္ကလည္း….ႏူးညံ့လွပတဲ့ ေတးသြားတစ္ခုနဲ႕ စည္းခ်က္က်နစြာ ကေနေသး တယ္။ပထမေတာ့၀ိုးတ၀ါးပါပဲ။ဒါေပမယ့္တျဖည္းျဖည္း ျပတ္သားလာတယ္။ဘယ္သူလဲ?။ၾကည္လင္ျပတ္သား လာတဲ့ ျမင္ကြင္းကို သရုပ္ခြဲလုိ႕ သူ …အာရံုေတြကို လိုတာထက္ပုိၿပီး စုစည္းလုိက္တယ္။ဘယ္သူလဲ?

ဘီလူး…..သိပ္ဟုတ္တာေပ့ါ။ဒါဟာဘီလူးတစ္ေကာင္ပဲ…တိတိက်က်ထပ္ေျပာရရင္ အစိမ္းႏုေရာင္ဘီလူးတစ္ေကာင္ပဲ။ပိုၿပီးတိတိက် က် ထပ္ေျပာရရင္….သာယာညင္ေ ျပာင္းတဲ့ သံစဥ္နဲ႕ ခမ္း နားေျပ ျပစ္္တဲ့ ကကြက္ေတြကိုေပါင္းစပ္ၿပီး…အံ့ႀသစရာေကာင္းတဲ့ ကႀကိဳးတစ္ ခုကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကေနတဲ့ အစိမ္းႏုေရာင္ဘီလူးတစ္ေကာင္….

“ဟာ …..”

လက္တစ္ဖက္က သံလ်က္….ေနာက္လက္တစ္ဖက္က တင္းတင္း ဆုပ္ထားတဲ့ လက္သီး….အဲဒီလက္နွစ္ဘက္ကို အႏုပညာ ေျမာက္စြာ ခ်ဳိးဆစ္ေ၀ွ႕ယမ္းလုိက္တုိင္းမွာ… .ေနရဲ႕ အလင္းနဲ႕ သံလ်က္ ကိုထိေတြ႕ၿပီး တစ္လက္လက္ျဖစ္သြားပံုက…. သိပ္ကုိလွလြန္းတယ္….။ ေျခေထာက္ အနင္းအႀကြ….အဖိ အေပ့ါ….ၿပီးေတာ့ ကိုယ္လုိသလုိ ေရြ႕ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းတုိ႕ရဲ႕ အေရြ႕….လွတယ္…..ဘာလုိ လွေနမွန္း မသိေအာင္ကိုလွတယ္…..ေနာက္…မ်က္ႏွာ….ဘီလူးရဲ႕ ၿပံဳး ေနတဲ့မ်က္ႏွာ…. အထူးသျဖင့္….. နႈတ္ခမ္းလႊာရဲ႕ အစြန္းနွစ္ဘက္က ျဖဴ စင္းေတာက္ပေနတဲ့ အစြယ္ႏွစ္ေခ်ာင္း……။ အဲဒီအစြယ္ေတြနဲ႕ပဲ နူးညံ့စြာၿပံဳးလုိက္တဲ့ အၿပံဳးတစ္ပြင့္….အာ…ဒါ ဘီလူးအစစ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား.....။ဘီလူးက…ကတယ္။သူကေငးတယ္…..။သူကေငး တယ္ ….ဘီလူးက ….ကတယ္။ဘီလူးကေနတာကို သူသိေပမယ့္ ။ သူေငးေနတာကို ဘီလူးသိခ်င္မွ သိလိမ့္မယ္။ဒါက ကိစၥမရိွပါဘူး။ကိစၥရိွ တာက ဘီလူးတစ္ေကာင္ကေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ျဖစ္လာတဲ့သူ႕စိတ္ထဲ က ဒြိဟေတြေပ့ါ။ျပံဳးေနတဲ့ဘီလူး…။ကေနတဲ့ဘီလူး…။ဒီထက္ပိုတာက သူ႕ စိတ္ထဲမွာ လွေနတဲ့ဘီလူး…..။သူသိဘူးတဲ့ဘီလူးကခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းမႈတုိ႕ရဲ႕ ျပယုဂ္….။ေဒါသတရားေတြကိုဘယ္ေတာ့ မွ မထိမ္းခ်ဳပ္တဲ့ အၿမဲတမ္း သုန္မႈန္စူပုတ္ေနတဲ့ သတၱ၀ါ…။အခုေတာ့… သူက ၿပံဳးလုိ႕….အစြယ္ႀကီးတကားကားနဲ႕ ၿပံဳးလုိ႕…..။သူသိခဲ့ဖူးတဲ့ ဘီ လူးက ကတဲ့အခါမွာေတာင္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း၊သန္လ်က္ႀကီး တရမ္းရမ္းနဲ႕ ေလာဘေဒါသမာန္မာနေတြကို အထင္းသားျမင္ရႏုိင္တဲ့ အကြက္ေတြနဲ႕ ေျခတေဆာင့္ေဆာင့္ ကတတ္သူ….။ အခုေတာ့….သူက ႏူးညံ့ေျပျပစ္စြာကလုိ႕….. လွပေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာကလုိ႕….. သူ႕အေတြးေတြဒြိဟေတြနဲ႕ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနေပမယ့္…ဘီလူးကေတာ့ကေကာင္းေနတုန္း.။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…ၾကည့္လုိ႕ေကာင္းတာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္….။ ၿပီး ေတာ့ ….တစ္ခါမွ မခံစားရဖူးတဲ့ခံစားမႈတစ္ခုကို ခံစားေနရတာလဲေသ ခ်ာတယ္…။အေတြးေတြကို ခဏခ်ိတ္ၿပီး…. သူ…ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ ၾကည့္ေနမိတယ္….။ေတးသံသာက တေျဖးေျဖး….. သူနဲ႕ ေ၀းလာတယ္…။ေနာက္ဆံုး….ေတးသြားကလံုး၀တိတ္သြားသလုိ…ဘီလူးလဲ သူ႕ အျမင္အာရံုထဲကေနလံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္…..။

“ဟင္….”

ရင္ဘတ္ထဲ ထည့္ျမိဳထားတဲ့ခံစားခ်က္တနင့္တပိုးကို သူရိွဳက္ထုတ္လုိက္တယ္….။ အဲဒီသက္ျပင္းရွည္ႀကီးရဲ႕ အဆံုးမွာပဲ… သူ႕ မ်က္လံုးေတြပြင့္ထြက္သြားတယ္….. မ်က္စိေရွ႕မွာက မီးေခ်ာင္းရဲ႕ အလင္းစူးစူး…..။

“ေၾသာ္….ဒါ…အိပ္မက္ပဲ…..”

လန္႕ႏိုးခဲ့တာမဟုတ္ေပမယ့္….အိပ္မက္ကေတာ့ၿပီးသြားခဲ့ၿပီ….။သူ႕ ရင္ထဲမွာ ေတာ့ ဘီလူးတစ္ေကာင္နဲ႕ ကႀကိဳး၊အဲဒီဘီလူးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေပၚက အစြယ္နဲ႕ အၿပံဳး၊ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းမႈနဲ႕ နူးညံ့သိမ္ေမြ႕မႈ၊စူးရွထက္ျမတ္မႈနဲ႕ ေအးျမလွပမႈ….ဆန္႕က်င္ဘက္ ေတြရဲ႕ မွ်တစြာေပါင္းစပ္မႈက အလွတရားတစ္ခု ေမြးဖြား….ၿပီးေတာ့ အဲ ဒီအလွတရားကပဲ ခံစားခ်က္အသစ္တစ္ခုကို လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ နွလံုးသားထဲကေန ခ်ဴခ်ေပးလုိက္သလုိ……

ဟုတ္တယ္…အခ်ိဳ႕အိ္ပ္မက္ေတြက….အိ္ပ္မက္ထက္ပိုတယ္…။