အေတာင္ပံေတြရဲ႕လမ္း
သူ၏အခ်ိန္နာရီမ်ား အဓိပၸါယ္မဲ့ေနရသည့္အျဖစ္ကိုသူမသက္မသာထိုင္ၾကည့္ေနရသည္။ ျပင္းရိ ဖြယ္ ေကာင္းလွသည့္ ပတ္၀န္းက်င္ကသူ႕စိတ္ႏွင့္ သဟဇာတမျဖစ္ခဲ့။ ေငြကလြဲလို႕ က်န္တာဘာမွမရတဲ့ အလုပ္ဟာ အလကားပဲဆိုသည့္စကားကုိ သူအခါခါၾကားေနမိသည္။ အဲဒီ့လုိေတာ့ သူအျဖစ္မခံႏုိင္ပါ။ ကံၾကမၼာက ဖန္တီးေပးလိုက္ေသာ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ႏိုင္ရန္အတြက္ သူ ေရလိုက်င့္ဖို႕ ႀကိဳးစား ရေပေတာ့မည္။ ပံုစံခြက္အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႕တြင္ လဲလွယ္ထည့္သြင္းျခင္းခံခဲ့ရေသာ ေရစင္တို႕ ညစ္ညမ္းဖိတ္စင္သြားၾကရသည့္ အျဖစ္မ်ားကို သူျမင္ဖူး၊ ၾကားဖူးခဲ့သည္။ သူကေတာ့ အၿမဲတမ္း ေအးျမသန္႕စင္ ခ်င္ခဲ့တာ အေသအခ်ာပင္။ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေပ်ာ့ေျပာင္းေကြးညြတ္ေပး ေနရင္းက ပံုသ႑ာန္အမွန္ကို ျပန္မရႏုိင္ေတာ့သည့္ ဖလက္ေစဘယ္ (Flexible) ျဖစ္လြန္းသူမ်ားႏွင့္လည္း သူဆံုဖူးခဲ့သည္။ သူကေတာ့ ေျမြတစ္ေကာင္ထက္ ျမားတစ္စင္းပိုျဖစ္ခ်င္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ လမ္းေၾကာင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရွည္လ်ားရွည္လ်ား ပစ္မွတ္စီကိုေတာ့ တစ္ေန႕အေရာက္သြားမည္ဟု သူယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ ထားခဲ့သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစုေ၀းရာ အရပ္တစ္ခုတြင္ သူယံုၾကည္ရာေကာင္းကင္က ျဖဴစင္လင္းျမေန လိမ့္မည္။ သူႏွလံုးသား၏ အနက္႐ႈိင္းဆံုးတစ္ေနရာ၌ တိတ္တိတ္ကေလး ၀င္းပေနသည့္ အႏုပညာအလင္း တစ္စကို သူတယုတယထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရေပမည္။ သူေမွ်ာ္ရည္ရာတစ္ေန႕ေန႕ကို အနာဂတ္ထဲတြင္ သူေတြ႕ကိုေတြ႕ရမည္။
အရွင္သန္ဆံုးအပင္တစ္ပင္အတြက္ အနက္႐ႈိင္းဆံုးတြင္းတစ္တြင္းလုိအပ္ေကာင္း လိုအပ္လိမ့္မည္ ဟု သူေတြးသည္။ ေျမႀကီးမ်ားပိတ္ေလွာင္ေနသည့္ ေလးဖက္ေလးလံနံရံမ်ားက သူ႕ကိုေျခာက္ျခားေစၾကတာ ေတာ့အမွန္ပင္ ...။ ရင္ထဲကမ်ဳိးေစ့ကို အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ ပ်ဳိးခ်င္ေနသည့္စိတ္က သူ၏ အားငယ္ေပ်ာ့ညံ့မႈ မ်ားကို ခါခ်သည္။ ဒီလိုႏွင့္ပဲ ... သူ အနက္႐ႈိင္းဆံုးထိုးဆင္း ခဲ့သည္။ လူတို႕၏ သတ္မွတ္ခ်က္ မ်ားတြင္ သူ သုညအဆင့္ကမတက္ခဲ့ေပ။ အျမင့္ကိုတိုင္းခ်င္သူမ်ားၾကားမွာ သူက ဘ၀ကိုအလ်ားလိုက္ ျဖန္႕ခင္းခ်လိုက္မိ ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္မည္။ မိုးသို႕ေမွ်ာ္ၾကသူမ်ား သူ႕ကိုေျမျပင္ႏွင့္မွား၍ နင္းျဖတ္သြားၾကသည္။ သူနားႏွင့္ မဆံ့ေအာင္ ၾကားခဲ့ရသည့္ ဟားတိုက္ရယ္ေမာသံမ်ား တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ပါးလ်သြားေပလိမ့္မည္။ မျပည့္စံု သည့္အျပံဳးတစ္စကို စနစ္တက်တပ္ဆင္ရင္း သူ အားလံုးကိုေက်ာခိုင္းခဲ့သည္။ ``ငါ ... ျပန္လာမွာပါ ´´ သူ၏ ရင္ထဲကၾကံဳး၀ါးသံကို သူတို႕ေတြဘယ္လိုမွ ၾကားႏုိင္မည္မထင္ ...။ ``အေတာင္ပံေတြရွိတာျခင္းတူရင္ ငါကေတာ့ ငွက္တစ္ေကာင္ပဲျဖစ္ခ်င္တယ္´´။ သတ္မွတ္ထားၿပီးသားလမ္းမွာ ထပ္ခါထပ္ခါပ်ံသန္းေနရသည့္ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးကသူကို စကားမျပန္ေပ။ ေျပာခ်င္ရက္နဲ႕ မေျပာရပါမ်ားတဲ့အခါ ပါးစပ္ေတြဟာ စြန္႕အသြားတတ္ပါသလား။ သူစဥ္းစားသည္ ...။ သူစဥ္းစားသည္။ အသံမပါေသာ စကားလံုးမ်ားစြာက သူ႕ကိုအေျဖေတြတလေဟာ သြန္ထုတ္ျပၾက၏။ သူကေတာ့ ... တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြနဲ႕ ေနသားက်ေနခဲ့ေသာ ဘ၀မ်ားအတြက္ အသံေတြကိုႏွေျမာေနခဲ့မိသည္။ ေက်ာက္ေတာင္ကိုေပါက္ဖုိ႕ပန္းေတြ သူ႕ရင္မွာအၿပိဳင္းအ႐ိုင္းေ၀ေနသည္။ ေက်ာက္ေတာင္ကိုပန္းနဲ႕ သြားေပါက္လုိ႕ကေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးဟုေျပာၾက၏။ ပန္းနဲ႕ေပါက္သူေတြမ်ားလာတဲ့အခါ ေက်ာက္ေတာင္က ပန္းေတာင္ျဖစ္သြားႏိုင္သည္ပဲေလ။ သူအမ်ားႀကီးရွင္းျပမေနခ်င္ေတာ့ပါ။ ေသးငယ္လြန္း လွေသာ သဲမႈန္ကေလးမ်ား၏အင္အားက ပင္လယ္ႀကီးကိုအနားသတ္ေပးေနၾကသည္ေလ။ သူအမ်ားႀကီး ရွင္းျပမေနခ်င္ေတာ့ပါ။
အရာရာကိုစေတးခဲ့ၿပီးမွ ရခဲ့ေသာတစ္စံုတစ္ခုသည္လည္းစေတးခံပစၥည္းတစ္ခုပင္ျပန္ျဖစ္သြားလိမ့္ မည္ဟု သူတစ္ခါမွ ေတြးမထားခဲ့ဘူးေပ။ ေလာက က အမွန္တရားေတြကို တစ္ခုျခင္းစီေျခြခ်ၿပီး သူ႕ကို သင္ခန္းစာေတြပို႕ခ်ေနေရာ့သလား ...။ ရင္ထဲက မ်ဳိးေစ့ေလးေပ်ာက္ဆံုးမသြားေတာ့႐ံုတမယ္ သူအရာရာ ကို ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရျပန္ၿပီေလ။ တစ္ကျပန္စရပါမ်ားတဲ့ဘ၀မွာ တစ္ခါတစ္ခါ က်ေတာ့လည္း ကိန္းဂဏန္းမ်ားကို ေဘးခ်ထားခဲ့ခ်င္သည္။ ေနာက္တစ္ခါ လူျဖစ္ခြင့္ရလွ်င္ အစာအိမ္ကိုထုတ္ထားခဲ့ေပးဖို႕ အဘယ္နတ္ဘုရား ထံ သူေတာင္းပန္ရမည္နည္း။ အေမွာင္မိုက္ဆံုးေနရာအေရာက္မွာ မီးအိမ္ကေလးၿငိမ္းခဲ့ရသည့္အျဖစ္ပင္။ ကံၾကမၼာကအဆိပ္သုတ္ ထားေသာႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ သူ႕ကိုလာလာနမ္းတိုင္း သူဘ၀တစ္ခုလံုး ျပာႏွမ္းသြားတတ္သည္။ အ႐ူးမီး၀ိုင္းသည္ ဟု သူ႕ကိုေျပာၾကသူမ်ားရွိသည္။ မီးမ၀ိုင္းသူမ်ားကို သူ လက္ညႇိဳးေထာင္ခိုင္းခ်င္သည္။ ကိုယ့္စိတ္ဓါတ္ကို ကိုယ္ျပန္ဆြဲတင္ေနရသည္ႏွင့္ပင္ သူ႕အတြက္အေတာ္ကို ပင္ပန္းေနခဲ့ၿပီ။ ေကာင္း၄ပါး၊ ဆိုး၄ပါးရွိေသာ ေလာကဓံတရား ေတြက သူ႕ဆီကို အဆိုးေတြခ်ည္းစုၿပီးမ်ားေရာက္လာၾကသလား ...။ နာက်င္ျခင္းအမ်ိဳးမ်ဳိး တို႕တြင္ ရင္ထဲကအနာက အဆိုးဆံုးျဖစ္လိမ့္မည္။ သၾကားအုုပ္ထားသည့္ ေဆးခါးမ်ားကလည္း အနာကို ခဏတာမွ်သာ သက္သာေစၾက၏။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ... သူျပန္ထရမည္။ အဲဒ္ိ့ကံၾကမၼာဆိုတာကို မ်က္ရည္ ကလြဲလို႕ က်န္တာသူဘာမွ မေပးႏုိင္...။ တေသာေသာ၀င္လာမယ့္ ဘ၀အေမာေတြ ခဏေလာက္ အိပ္စက္ေနပါဦးကြယ္...။
အေမွာင္ေတြခင္း ထားတဲ့လမ္းမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါးေလွ်ာက္ေနရင္း သူ႕စိတ္ေတြ တေျဖးေျဖးလင္းလာသည္။ ေလွ်ာက္ပါ ... ဆက္ေလွ်ာက္စမ္းပါ... ဘယ္သူမွမေလွ်ာက္ၾကလည္း မင္းလမ္းမင္းေဖာက္ၿပီး မင္းတစ္ေယာက္တည္း ဆက္ေလွ်ာက္စမ္းပါ။ ဘယ္သူမွမေျပာတဲ့စကားကို သူနားႏွင့္ဆက္ဆက္ၾကားေနရ၏။ ေျခလွမ္းေတြကို သယ္ေဆာင္ဖို႕အားေတြ သူ႕ႏွလံုးသားထဲကစီးဆင္းလာၾကသည္။ သူတစ္စံုတစ္ခုကို ခပ္၀ါး၀ါး လွမ္းျမင္ေနရ ၿပီ။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအလင္းမ်ားႏွင့္သက္၀င္လႈပ္ရွားလာသည့္ေကာင္းကင္က သူ၏ပ်ံသန္းခ်င္စိတ္ မ်ားကို တို႕ထိႏႈိးဆြ၏။ အေတာင္ပံေတြကိုတျဖန္းျဖန္းခတ္ရင္း သူ႕ကိုယ္သူ ေလထုထဲပစ္သြင္းၾကည့္ခ်င္သည့္ စိတ္မ်ား ေပၚလာသည္။ တိမ္ညစ္ေတြကိုတိုးမိသည့္ အျမင့္ပ်ံငွက္မ်ား သူ႕ေရွ႕သို႕တဖုတ္ဖုတ္ျပဳတ္က်လာ ၾက၏။ ေကာင္းကင္တနံတလ်ားမွာ အဲဒီ့တိမ္ေရာင္စံုေတြခမ္းနားေနၾကပံုက ျပာလြင္ရွင္းသန္႕ခဲ့ဖူးသည့္ ေကာင္းကင္ကို တသသလြမ္းေစသည္။ သူအႏွစ္ႏွစ္အလလျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ယူခဲ့ရသည့္ အေတာင္ပံမ်ားကို တိမ္ညိဳညစ္ေတြက လြယ္လင့္တကူ တိုက္စားသြားၾကမည္လား ...။ အေျခခံေျမထုကို အနက္႐ႈိင္းဆံုး ထိုးေဖာက္ၿပီး ျမင့္မားစြာ ရွင္သန္ႀကီးထြားလာခဲ့သည့္ သစ္ပင္က သူ႕အ႐ုဏ္ဦးအလွကို အျပည့္၀ဆံုးျဖစ္ေစ သည္။ အသီးအပြင့္ေတြ အလွ်ံအပယ္ပြင့္ေ၀ပစ္လိုက္ဖို႕အတြက္ သူအမြန္ျမတ္ဆံုးစိတ္ကူးထားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ မပြင့္ခင္ေႀကြခဲ့ရေသာ ပန္းမ်ားႏွင့္ မမွည့္ခင္အေျခြခံခဲ့ရေသာ အသီးမ်ားက သူ႕အေတြးစမ်ားကို ရွည္လ်ားေစၾက၏။ သူ႕ရင္ခုန္သံမ်ားႏွင့္ရင္းႏွီးစိုက္ပ်ဳိးခဲ့ရသည့္ သစ္တစ္ပင္၏အသီး၊ အပြင့္မ်ားကို ေလညစ္ေတြကေျခြ၊ လူညစ္ေတြကေႀကြေစၾကမည္လား ...။ သံစဥ္ညီေနခဲ့ေသာ ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္မ်ားက အေတြးမ်ားေၾကာင့္ ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္ကုန္၏။ အားအင္ အျပည့္စိမ့္၀င္ေနသည့္ ပထမဆံုးေျခလွမ္းကုိပင္ သူအခုအထိမႀကြႏိုင္ခဲ့ေသး ...။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ... ေ၀းၾကရ ေတာ့မည္လား အျဖဴေရာင္ဆႏၵတို႕ရယ္။
အေ၀းဆံုးအရပ္မွ ေျပးလာခဲ့ရ၍ အေမာမေျပေသးေသာ သူ႕ကို ေလာကေမွာ္႐ံုေတာက အေမာေတြထပ္ေပးျပန္ၿပီေလ။ ႏုိးလ်က္ႏွင့္အိပ္ေနၾကသူမ်ားက မိုးခါးေရအတူေသာက္ၾကဖို႕ သူ႕ကိုလက္တို႕ၾက၏။ သူကေတာ့ မ်က္ကြယ္ျပဳေက်ာခိုင္း ခပ္႐ိုင္း႐ိုင္းပဲေနခဲ့သည္။ ေျမမႈန္လက္တစ္ဆုပ္စာကို ေကာက္ယူနမ္း႐ႈိက္ရင္း သူ႕ စိတ္ေတြကို အျပတ္သားဆံုးရွင္းထုတ္လုိက္သည္။ သူႏုိးထၾကီးျပင္းခဲ့ေသာ ဤေျမျပင္တြင္ပဲ သူ႐ုန္းႀကြ ရွင္သန္ခ်င္သည္။ ေလယာဥ္ပ်ံသံတ၀ူး၀ူးက သူ႕ကိုဤေျမမွ သယ္ေဆာင္ယူသြားၾကဖို႕စိုင္းျပင္းေနၾက၏။ ခက္သည္က သူ႕ႏွလံုးသား၏ ေတာင့္တရာသည္ နံနက္တိုင္းရထားဥၾသသံမ်ားျဖင့္ ေ၀စီေနတတ္သည့္ ဤၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ေနျခင္းပင္။ အျပန္လက္မွတ္မပါပဲ ဤၿမိဳေလးမွသူမခြာရဲေတာ့ပါ။ ေရႊပံုေပၚမွာတစ္ေယာက္ တည္း ေနေနရျခင္းထက္ ေျမျပင္ေပၚဒူးေထာက္ၿပီး အမ်ဳိးေကာင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ ထမင္းရည္ပူပူကို ေသာက္မည္။ ရင္ခြင္မွာ ကြက္လပ္ေတြအျပည့္အသိပ္ႏွင့္ သူအထြတ္အထိပ္သို႕မေရာက္ခ်င္ပါ။ ၾကည္ႏူးမႈ ေတြျပည့္ေ၀ေနသည့္ ႏွလံုးသားတစ္စံုႏွင့္ ဘ၀မ်ား၏လုိအပ္ခ်က္မ်ားကိုလိုက္ျဖည့္ သူ႕ေမတၲာတရားႏွင့္ ခ်မ္းေျမ႕ခ်င္သည္။ ငါ့ကိုထားခဲ့ၿပီး ... မင္းပ်ံပါေတာ့ ေလယာဥ္ႀကီးရယ္။ ေလာကအလိုက် သူကျပခဲ့ၿပီးသည့္ အတိတ္ေန႕အပိုင္းအစမ်ားရွိခဲ့ဖူးသည္။ ဤမွ်ႏွင့္ ေက်နပ္သင့္ ၿပီေလ။ သိပ္မက်န္ေတာ့သည့္ အနာဂတ္ေန႕မ်ားသည္သူ႕စိတ္၀ိဥာဥ္၏ေစလိုရာအတိုင္းသာ ျဖစ္သင့္သည္ မဟုတ္လား။ ေရဆန္မွာလည္းကူးခဲ့ၿပီးပါၿပီ၊ ေလဆန္မွာလည္း ပ်ံခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အခုေတာ့ ဆႏၵမ်ားႏွင့္အတူ လြတ္လပ္ျခင္းရွိရာသို႕ သူပ်ံခ်င္ၿပီ။ အျဖဴေရာင္ေတြ ကိုယ္မွာလိမ္းသုတ္ၿပီး ဘ၀မ်ားကိုေပြ႕ဖက္ႏႈတ္ဆက္မည္။ တတ္စြမ္းသမွ် အသိအျမင္ႏွင့္ ေကာင္းကင္ကိုျပာလြင္သန္႕စင္ေစမည္။ အႏုပညာသစ္ပင္တြင္ အလင္းပြင့္ေတြပြင့္ေ၀ေစရင္း အေမွာင္မ်ားကို တတိတိခြင္းမည္။ တစ္ေန႕ေန႕တြင္ အက္ဆစ္တိမ္ခိုးတို႕လြင့္ေပ်ာက္ ၾကည္လင္ေသာမိုးစက္ မိုးေပါက္တို႕ႏွင့္ ဤေျမသည္ စိုျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း အျဖစ္သို႕ေရာက္ရမည္။
သူ ... ယံု ... ၾကည္ ... ခဲ့ ... သည္ ...
သူ ... ယံု ... ၾကည္ ... သည္ ...
သူ ... ယံု ... ၾကည္ ... ေန ... ဦး ... မည္ ...။
ေနဘုန္းလတ္
6 comments:
A snake is not aggressive and not a fighter. It's just a defender. I'd like to know your perception about a snake. If it's possible, please share your view about a snake cause you wrote that you prefer an arrow rather than a snake. Thanks for your attention!
တိမ္ညစ္တို႕ ဖရိုဖရဲ . .. မိုးစက္တို႕ စဲတဲ့တေန႕... ၿငိမ္းခ်မး္ျခင္းရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္.. ငါတို႕ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္ သူငယ္ခ်င္း ... ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ တိမ္ညစ္တို႕ ေ၀းလြင့္ မိုးစက္တို႕ ၾကဲလြင့္ေစတဲ့ ေလျပင္းတစ္ခု ငါျဖစ္ခြင့္ ရခ်င္တယ္.. ထိုင္မေစာင့္ခ်င္ေတာ့လို႕
ေလယာဥ္ပ်ံရဲ႕ ေခၚေဆာင္ရာကို ျငင္းဆန္ခဲ႔တဲ႔ ငွက္တစ္ေကာင္... အမိေျမရဲ႕ ျပာလြင္တဲ႔ မိုးေကာင္းသစ္တစ္ခုေအာက္မွာ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ႔ အေတာင္ပံတစ္စံုနဲ႔ ဆနၵရွိတဲ႔အတိုင္း လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ႔ေန႔ေတြကို အျမန္ဆံုး ေရာက္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။
က်ေနာ္လဲ ... ယံု ... ၾကည္ ... ခဲ့ ... သည္ ...
ခုထိ ... ယံု ... ၾကည္ ... သည္ ...
ေနာင္လဲ ... ယံု ... ၾကည္ ... ေန ... ဦး ... မည္ ...။
Post တက္မလာတာၾကာလို႔ စိုးရိမ္ေနတာဗ်။ Essay ေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ စကားလံုးေလးေတြၾကိဳက္တယ္။
စာေၾကာင္းတုိင္းက အေတြးနဲ႕အေရးေတြ ေလးစားပါတယ္ကြာ ၾကည္လင္ေသာ မိုးစက္မိုးေပါက္တို႕နဲ႕ အတူ စိုျပည္ျငိမ္းခ်မ္းလာမဲ႕ ဤေျမျပင္ရဲ႕ တေန႕ေန႕ဆီကို တို႕ေတြ ဆက္လက္ယံုၾကည္ေနၾကတာေပါ႕ ေနာ္
Post a Comment