ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေလာကမွတ္တုိင္မ်ား

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေလာကမွတ္တုိင္မ်ား

A. ကံၾကမၼာက
အႏုပညာျမားတစ္စင္းကို
ခ်စ္ျခင္းသက္သက္နဲ႕ ပစ္ခြင္း
ကိုယ့္ ရင္တစ္ခြင္လံုးလင္းခဲ့ၿပီ ...။

B. သူတစ္ပါးေတြကိုၾကည့္ၿပီး
ကုိယ့္ကိုယ္ကို ျပန္မၾကည့္မိသူမ်ား
မွန္ေရွ႕မွာ အခ်င္းမ်ားၾက၏။

C. ကရဣဋ္ရာသီဖြား
ဂဏန္းတစ္ေကာင္လို ေဘးတုိက္သြားရင္း
ပတ္၀န္းက်င္ကိုစမ္းစစ္
အခ်ိဳ႕ေတြ ...
ကိုယ့္ကိုထားရစ္ၾကၿပီ။

ီD. ၾကယ္ေတြကိုလုပ္ႀကံၿပီး
အျမင့္ပ်ံၾကသူမ်ား
ေသျခင္းတရားႏွင့္ေတြ႕မွ
ေသြးပ်က္ေျပးထြက္ၾကမည္လား။

E. ႏွင္းဆီနံ႕တသင္းသင္းႏွင့္
ကမၻာေျမကို ကိုယ္နင္းခဲ့သည္
ျဖစ္ႏုိင္မည္ဆိုက
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကိုင္ေျမႇာက္
အေလးအပင္ေတြကို ေဖ်ာက္ခ်င္သည္။

ၤF. အတိတ္တို႕ကိုဆင္ျခင္
ပစၥဳပၸါန္ကိုျပင္ဆင္ရင္း
အနာဂတ္ကိုဆင္ယင္ဆဲ ...။

G. ႏွင္းခုိးတို႕ေငြ႕ေငြ႕ေ၀
ေဆာင္းည နဲ႕ နံနက္ေတြမွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခ်ိဳးငွက္
မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို ေပးအပ္ၾကၿပီ။

H. အိမ္ကေလးေတြထဲက
စံုညီညီမိသားစုမ်ား
ထမင္းအတူတူစားၾကၿပီ။

I. အျဖဴေရာင္စိတ္ကူးမ်ား
ေလထုထဲေပ်ာက္သြား၏
ျမင္ကြင္းေတြကိုၾကည့္ေငး
ကိုယ္တိုးတိုးေလးေတြးမိသည္။

ဲJ. ယမ္းေငြ႕ေတြၿခံဳလႊမ္း
ဒုကၡေတြခင္းတဲ့လမ္းမွာ
ကမၻာဦးထဲကက်မ္း
တရားမွ်တမႈမ်ိဳးကိုလြမ္းသည္။

K. လဲက်သူမ်ားထပါေလ
အၾကင္နာတရားႏွင့္လက္ကမ္း
အတူတူဆက္လွမ္းၾကမည္။

L. အလင္းေရာင္ရွိရာအရပ္
ကိုယ္ဦးတည္ေရွ႕ဆက္မည္
မျမင္ခ်င္သူေတြ မ်က္စိမွိတ္
ႏိုးလ်က္ႏွင့္ အိပ္ၾကသည္။

M. ဘ၀ကို ...
အေသးငယ္ဆံုးဆြဲခ်ံဳ႕
ေခါင္းငံု႕ေနခဲ့သည္။
ေတာက္ပခ်င္သူေတြ
ထြန္းလင္းၾကပါေစ ...။

N. ဆႏၵေတြအျပည့္အသိပ္ႏွင့္
မ်က္စိဖြင့္အိပ္ေနသူမ်ား
ဗလာဟင္းလင္းစိတ္ထားႏွင့္
ကိုယ္ ... ေငးၾကည့္သနားဖူးသည္။

O. ဆန္႕က်င္ဘက္မ်ားႏွင့္
ယိမ္းႏြဲ႕လွပေနေသာ ေကာင္းကင္
ၾကည့္ျမင္ဆင္ျခင္ၾကပါေလ ...။

P. အမွန္းမရွိတဲ့ၿမိဳ႕႐ိုးက
သံလြင္ပင္ကိုအရခုိး
ကမၻာေျမမွာကိုယ္ပ်ိဳးမည္။

ွQ. အေျဖမရွိေသာေမးခြန္းမ်ား
ေလာကထဲလမ္းသလားၾက၏
မ်က္ကြယ္ျပဳေက်ာခိုင္း
ကိုယ့္ေန႕ေတြ႐ိုင္းခဲ့ဖူးသည္။

ြR. ေပတံေတြကိုိယ္စီကိုင္လို႕
လမ္းေဘးတြင္ထိုင္ေနသူမ်ား
ကိုယ့္ကို တုိင္းတာသတ္မွတ္သြားၾကသည္။

S. အတၲေတြကိုစားသံုး
ေတာ္ရာမွာေနလိုက္ဦးတဲ့
နတ္ဆိုးတို႕ရဲ႕အသံ
ကိုယ့္နားထဲ ညံ၏။

T. သစၥာတရားလက္တစ္ဆုပ္ကို
သိမ္းထုတ္ေက်ာပိုး
ဟုိမွာ ...
မာယာေတြေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးၾကၿပီ။

U. စၾက၀ဠာတနံတလ်ား
ကိန္းဂဏန္းေတြ ခမ္းနားေနၾက၏
သုညေတြကို ကိုင္စြဲ
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ေလွ်ာက္ရဲရမည္။

V. ေလာကဓံက ...
ကေ၀လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ကျပ
ကိုယ္က ...
ကဗ်ာေတြပဲပြင့္ျပခဲ့သည္။

ႊW. ေလာကေမွာ္႐ံုထဲ
လမ္းေၾကာင္းေတြ ျဖာကြဲၾက၏
ကိုယ္ေရြးခဲ့တဲ့လမ္း
ကိုယ့္ေသြးေတြလဲ ခမ္းပါေစေလ။

X. ၾကက္ေျခခတ္ေတြ လင္းလင္းျပေနတဲ့
ခ်ိဳ႕တဲ့သူတို႕ရဲ႕ ညေနခင္းမ်ား
ရဲရင့္ျဖဴစင္ႏုိင္ၾကပါေစသား ...။

Y. အလင္း၏ေစတမာန္မ်ား
ေျမျပင္မွာ ၀င္းပေတာက္စားၾက၏
အနာဂတ္၏ တစ္ခဏမွာ
တရားမွ်တျခင္း၏ သေကၤတ
အ၀ါေရာင္ေတြျဖန္းပက္လိုက္ၾကၿပီ။

Z. ကိုယ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ၿပီ ...
ကိုယ္ ... အိပ္ ... ေပ်ာ္ ... သြား ... ခဲ့ ... ၿပီ ...။ ။
ေနဘုန္းလတ္

သံလြင္အိပ္မက္ အမွတ္(၃) မွာ ေႏြေလဆိုတဲ့နာမည္နဲ႕ ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေလးပါ။ ဒီကဗ်ာေလးကို စင္ကာပူႏုိင္ငံမွာ ခဏတာအလုပ္သြားလုပ္ခ်ိန္တုန္းက ေရးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္ ...။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ A to Z လို႕လဲ ေျပာလို႕ရတဲ့ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ဘယ္အကၡရာနားကိုေရာက္ေနၿပီလဲ ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲေသေသခ်ာခ်ာမသိပါဘူး ...။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ အ၀ါေရာင္ ေတြျဖန္းပက္ထားတဲ့ တရားမွ်တမႈရွိတဲ့ေလာကတစ္ခုကို ျမင္ေတြ႕သြားၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်င္တယ္ဗ်ာ ...။