Pages

Sunday, January 20, 2008

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မက္မ်ား (၄)

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မက္မ်ား (၄)

အိပ္မက္ (၇)

ဒီအိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႕ေတြ႕တယ္ …။ ဘယ္လိုလူေတြ ၊ ဘယ္လို ပံုစံေတြဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာမမွတ္မိေပမယ့္ … သူတို႕ေတြအားလံုးမွာရွိတဲ့ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ ထူးျခားမႈေတြ ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာကို မွတ္မိေနတယ္ …။ ပထမလူက … ထိုင္ခံုအႀကီးႀကီးတစ္ခုကို ထမ္းၿပီး ေလွ်ာက္သြားေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ လမ္းမွာေတြ႕တယ္ …။ သူက ထိုင္ခံုႀကီးကို ထမ္းသြားလိုက္ … တစ္ေနရာရာေရာက္ရင္ အဲဒီ့ထုိင္ခံုေပၚမွာထုိင္ၿပီး ခဏနားလိုက္ … အေမာေျပလို႕ … ေရွ႕ဆက္ခ်င္ၿပီဆိုရင္ အဲဒီ့ထိုင္ခံုၾကီးကို ထမ္းၿပီးဆက္သြားလိုက္ … နားခ်င္ရင္ခဏခ်ၿပီး … ထိုင္ခံုေပၚမွာထုိင္နားလိုက္နဲ႕ … လုပ္ေနတာ … ကၽြန္ေတာ္လဲ နဲနဲထူးဆန္းေနတာနဲ႕ သူ႕ကိုေမးၾကည့္လုိက္တယ္ …။

“ဘာလို႕ ဒီထိုင္ခံုႀကီးကို တစ္လမ္းလံုးေလွ်ာက္သယ္ေနရတာလဲဗ်ာ … ေရာက္ရာေနရာမွာ ျဖစ္သလို နားလိုက္လဲ ရတာပဲေလ … ။”

ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီ့လိုေျပာေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကိုၿပံဳးျပၿပီးျငင္းတယ္ …

“ ငါလိုခ်င္တာ ဒီထိုင္ခံုကေနရတဲ့ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္မႈပဲ … ေနာက္ထပ္ေတြ႕ႏုိင္တဲ့ ထိုင္ခံုေတြက ဒီထိုင္ခံုေလာက္ … သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ၿပီး ငါ့ကို ေက်နပ္မႈေပးႏိုင္မလား မေပးႏုိင္ဘူးလားဆိုတာ မေသခ်ာဘူး … ငါ အေသအခ်ာကိုရမွာျဖစ္တဲ့ ဒီစိတ္ေက်နပ္မႈအတြက္ ငါ ဒီထုိင္ခံုႀကီးကို အေလးခံၿပီး သယ္ေနရတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြဟာ ထိုက္တန္တယ္လို႕ ငါ ျမင္ေနသေရြ႕ ငါကေတာ့ ဒီအတုိင္းပဲ ဆက္သြားေနမွာပဲကြ …”

ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီ့လိုရွင္းျပၿပီး … သူဆက္ထြက္သြားတယ္ …။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ကို ထပ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္ …။ သူကလဲ အရင္လူလိုပဲ … ခံုႀကီးတစ္ခံုကို သြားေလရာကို သယ္သြားေနတယ္ …။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုပိုထူးျခားတာက သူက သူ႕ရဲ႕ခံုႀကီးမွာ ဘီးလံုးေတြတပ္ထားၿပီး … ဟုိဟိုဒီဒီကို တြန္းသြားတယ္ …။ အရင္လူေလာက္လဲ မပင္ပန္းဘူး … သူလုိခ်င္တဲ့အရာကုိလဲ … သူေဆာင္ယူသြားေနႏုိင္တယ္ …။ ကၽြန္ေတာ္လဲ သူရဲ႕အိုင္ဒီယာကို သေဘာက်လို႕ … သူ႕ကိုစကားတစ္ခြန္းေျပာလိုက္တယ္ …။

“ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အိုင္ဒီယာမဆိုးဘူးေနာ္ … နဲနဲပိုၿပီး သက္သာသြားတာေပါ့ …”

“ ဒီလိုပါပဲကြာ … လူတုိင္းဟာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အရာတစ္ခုကို အၿမဲတမ္းပိုင္ဆိုင္ႏုိင္ဖို႕ အတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ႀကိဳးစားေနၾကတာပဲေလ …။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္လုပ္ရပ္အတြက္ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ေက်နပ္ေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ …”

အဲဒီ့သူနဲ႕ စကားစျဖတ္အၿပီးမွာ ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္နဲ႕ ထပ္ေတြ႕တယ္ …။ သူကေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးတစ္လံုးကိုလြယ္ၿပီး အရမ္းကိုေပါ့ပါးလန္းဆန္းေနတယ္ … ။ တစ္ခုခုကို ထမ္းပိုးထားရလို႕ ပင္ပမ္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြ သူ႕မွာမေတြ႕ရဘူး …။ ဒီလူဟာ သူ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးအတြက္ ဘာကိုမွ သယ္ေဆာင္မလာဘူးလားလို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတယ္ …။ အဲဒါနဲ႕ပဲ သူ႕ကို သြားေမးလုိက္တယ္ …။

“ ခင္ဗ်ားက ဘာကိုမွ သယ္ေဆာင္မလာဘူးလား … ခင္ဗ်ားကို ၾကည့္ရတာ တကယ့္ကို ေပါ့ေပ့ါပါးပါးပဲ ”

ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီ့့လိုေမးလိုက္ေတာ့ သူက ေက်ာပိုးအိတ္ထဲကေန တစ္စံုတစ္ခုကို ဆြဲထုတ္ၿပီး တဆင့္ျခင္း ေျဖခ်လိုက္တာ လွပေသသပ္တဲ့ ထိုင္ခံုေလးတစ္ခုျဖစ္သြားၿပီး … အဲဒီ့အေပၚမွာ ေအးေအးလူလူပဲ ထုိင္လိုက္တယ္ …။

“ က်ဳပ္သယ္လာတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲဗ် … ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္က အဲဒါေတြအားလံုးကို က်ဳပ္နဲ႕ တသားတည္းအျဖစ္ ေပါင္းစပ္ပစ္လိုက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားထားလို႕ … လူေတြအျမင္မွာ ဘာမွသယ္ေဆာင္မထားဘူးလို႕ ျမင္ေနၾကတာပါဗ်ာ ”

ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ ထပ္ေတြ႕တဲ့လူေတြဟာလည္း … တစံုတရာကို သယ္ေဆာင္ယူလာၾကသူေတြပါပဲ … အခ်ိဳ႕ေတြက ေလးေလးပင္ပင္ထမ္းပိုး၊ အခ်ိဳ႕ေတြက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေဆာင္ယူ၊ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ …ကုိယ္နဲ႕ တသားတည္းျဖစ္သြားေအာင္ ေပါင္းစပ္သယ္ေဆာင္ၾက … အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ …။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကၽြန္ေတာ္ယူေဆာင္သြားခ်င္တဲ့ အခ်ိဳ႕အရာေတြကို ဘယ္လိုပံုစံနဲ႕ သယ္ေဆာင္သြားရင္ ေကာင္းမလဲလို႕ စဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္ကေနလန္႕ႏိုးသြားတယ္ …။

8 comments:

Anonymous said...

Freedom!!!

Anonymous said...

It is really really good. Good job...

Anonymous said...

what a great idea!

ကုိေပါ said...

ေၾသာ္…ကုိယ့္ဗုိက္ကုိ ကုိယ္သယ္ရတာကဘဲ ပင္ပန္းလွပါၿပီကြယ္။

Anonymous said...

ဒီ post ေလးၾကိဳက္လိုက္တာ
ေက်းဇူး

Zephyr said...

For the moment,
My body is my chair that cannot let go...
My desires are my chairs..
My attachments are my chairs...
sometimes, we carry others' chairs also..
Some chairs are with thorns and I cannot sit for relieve...
so uncomfortable... but still need to carry...
..
..
..
I like this post ...

And I want to say you ,Great!!
Looking forwards to seeing your quality posts ...

little brook said...

အင္း သမိုင္းမရွိဘဲလည္း ထိုင္ခံုေပၚထိုင္ေနတာဗ် ဟီးဟီး ..အေဖနာမည္ေတာင္မၾကားခဲ့ဖူးဘူး..

Nuria 's World said...

အရမ္းအဓိပၸာယ္ရွိတယ္.တန္ဖိုးရွိတဲ့စာေကာင္းေလးတစ္ခုပါ