ဆီမီနာႀကီးတစ္ခုကၽြန္ေတာ္တို႕လက္ကေန လွလွပပႀကီးလြတ္က်သြားတယ္ … ။

ဆီမီနာႀကီးတစ္ခုကၽြန္ေတာ္တို႕လက္ကေန လွလွပပႀကီးလြတ္က်သြားတယ္ … ။

အဲဒီ့ေန႕က MICT Park ကုိ ၈နာရီခြဲေလာက္ကတည္းကကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနခဲ့တယ္ … ခ်ိန္းထားတာက ၉နာရီမွပါ … ကၽြန္ေတာ္ကိုက စိတ္ေစာေနၿပီး အေစာႀကီးေရာက္သြားတာ။ ကုိယ့္ထက္ေစာတဲ့သူ တစ္ေယာက္က ရွိေနတယ္ … သူက စိတ္ကူး …။ ခန္းမထဲကို ခဏ၀င္ၾကည့္ … ေနာက္ဆံုးတန္းကခံုေတြကိုေရွ႕နဲနဲတိုးစီခို္င္းၿပီး … က်န္တာဘာမွလုပ္စရာမရွိတာနဲ႕ … Service + ကအဖြဲ႕ေတြကို လည္တဆန္႕ဆန္႕နဲ႕ေမွ်ာ္ေနလိုက္တယ္ …။ လာၾကပါၿပီ … ေရွ႕ေျပးတစ္ဖြဲ႕ … သူတို႕နဲ႕အတူ ကပ္ဖို႕ဗီႏို္င္းေတြ၊ ေ၀ဖို႕ စာရြက္စာတမ္းေတြက ပါလာၿပီ …။ အဲဒီ့ကစၿပီး အလုပ္စရႈပ္ပါၿပီ …။ ဗီႏိုင္းေတြခ်ိတ္ … စာရြက္စာတမ္းေတြျပင္ဆင္ …။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ ဘလာေဂါက္ဦးေဆာင္တဲ့ ေနာက္တစ္ဖြဲ႕ထပ္ေရာက္လာတယ္ …။ ယူလာတဲ့ လက္ပ္ေတာ့ေလးကိုထုတ္၊ ဘလာေဂါက္ကလဲ ပါလာတဲ့ လက္ပ္ေတာ့ကိုထုတ္ … ၿပီးေတာ့ ဒီပြဲေလးရဲ႕ live blog (www.why-do-we-blog.blogspot.com) ေလးကိုတင္ဖို႕ ေကာ္နက္ရွင္ေတြစစမ္းၾကတယ္ …။ အဲဒီ့အဖြဲ႕ကို မေလးရွားကေန တကူးတကျပန္လာတဲ့ ကိုေက်ာ္ေဇယ်(၀ိုင္ခ်ိဳ) ႀကီးက ဦးေဆာင္တယ္ …။ ဘလာေဂါက္က ေဟာေျပာသူေတြကို ရိုက္ဖို႕ ဗြီဒီယုိကင္မရာဆင္တယ္ …။

`ကိုမ်က္လံုးဘယ္မွာလဲ ကိုမ်က္လံုး …´

အရပ္အရွည္ဆံုး ကိုမ်က္လံုးႀကီးနဲ႕ တုိင္းၿပီးဆင္ရမယ္ဆိုလို႕ လိုက္ရွာေတာ့ ဟိုလူက အိမ္သာထဲမွာ အ၀တ္အစားလဲေနတုန္း …။

`အခမ္းအနားမွဴး … ပင့္ဂိုး … ပင့္ဂိုးမေရာက္ေသးဘူး …။ ´

` ဟိုမွာ … ဟိုမွာ ´

` အင္ … ေဘာင္းဘီရွည္ၾကီးနဲ႕ … ´

အဲလိုေျပာလိုက္ေတာ့ပင့္ဂိုးချမာ ခဏေပ်ာက္သြားၿပီး ျပန္ေရာက္လာတယ္ … ၀မ္းဆက္နဲ႕ အၾကမ္းဖက္ခံဖို႕ အဆင္သင့္ျဖစ္သြားတယ္ …။ J

လာပါၿပီဗ်ာ … မမီ …

`လူေတာင္မွားတယ္ဗ်ာ …´

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဒီလူနဲ႕ဒီလူ ေခြးခ်ီသြားတာေတာင္မွတ္မိတဲ့ကိစၥကို … အဲဒီ့လို ေလာကြတ္ေခ်ာ္တဲ့သူက ရွိေသး …။

` စလိုက္ရႈိးေတြ ျပင္ရဦးမယ္ … လုပ္ပါဦး ကိုႀကီးေက်ာ္(ကိုေက်ာ္ေဇယ်)ရဲ႕ …´

`အာ … ခဏေနပဲေျပာရေတာ့မယ္ … စလိုက္ရႈိးက အခုထိမၿပီးေသးဘူးလားဗ် …´

အဲဒီလိုနဲ႕ အားေနလို႕ ညေလးနဲ႕ခ်က္ဖို႕ျပင္ေနတဲ့ကိုေက်ာ္ေဇယ် မမီေၾကာင့္ အလုပ္ရသြားတယ္ … ။ J

ေျပာမယ့္သူေတြက ကိုေမာင္စစ္ရဲ႕ လက္ပ္ေတာ့ကိုသံုးမွာဆိုေတာ့ သူ႕ကို ေမွ်ာ္ရတာလည္ပင္းလဲရွည္ … စိတ္ေတြလဲေမာ …။ ဖုန္းေခၚေတာ့လဲ ဖုန္းကမကိုင္ … ဟူး …..။

`လာၿပီ လာၿပီ … ကိုစစ္လာၿပီ …´

အိတ္ႀကီးႏွစ္အိတ္ကိုဆြဲၿပီး ကိုစစ္ႀကီးေရာက္လာပါၿပီ …။ ကြန္ပ်ဴတာေတြထုတ္ … ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ … အားပါးပါး … Desktop တစ္ခုလံုးဘာဖိုင္ေတြမွန္းကိုမသိဘူးျပည့္ေနတာပဲ … ၿပီးေတာ့ ၾကြက္ ၾကြက္ (Mouse) လဲပါမလာဘူးတဲ့ …။ ဒါနဲ႕ပဲ ကိုစစ္စက္ကိုေအာက္မွာထားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္စက္ကိုပဲတင္ဖို႕လုပ္ၾကတယ္ …။

ေကာ္နက္ရွင္ကလဲ အခုအထိစမ္းေနတာ အဆင္ကိုမေျပေသးဘူး …။ Myanmar Info Tech ဆိုေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့ …။ မိန္းစပြန္ဆာေတြေရာက္လာေတာ့ ၁၀နာရီေက်ာ္ေနၿပီ … သူတို႕အတြက္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ စားပြဲေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာေတြကပဲ သံုးလံုးျဖစ္ေနတယ္ …။ တစ္လံုးက အေပၚကိုတင္ဖို႕အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးပဲ စလိုက္ရႈိးေတြျပင္ေနတုန္း … က်န္ႏွစ္လံုးက ကိုစစ္၊ ကိုတက္၊ ဇာနည္တို႕ တရံုးရံုးနဲ႕ ေကာ္နက္ရွင္စမ္းေနတုန္း …။ အဲဒါနဲ႕ပဲ စားပြဲေနာက္တစ္လံုး ထပ္တိုးေပးလိုက္တယ္ … ။ အျပင္မွာလဲ စပြန္ဆာေတြအတြက္ စားပြဲမဆန္႕တာနဲ႕ တစ္လံုးထပ္တိုးေပးလိုက္တယ္ …။ ပရိသတ္ေတြကလဲ တစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စ နဲ႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ …

၁၀ နာရီခြဲခါနီးက်ေတာ့ စိုးေဇယ်ႀကီးကအနားကပ္လာၿပီးေျပာတယ္ … နာရီ၀က္ပဲလိုေတာ့တယ္တဲ့ … အစီအစဥ္ကို အတိအက်စမွျဖစ္မယ္တဲ့ …။ အိုေက … စလိုက္ရိႈးေတြၿပီးရင္ စက္ကိုအေပၚတင္ၿပီး ပရိုဂ်က္တာနဲ႕စမ္းၾကမယ္ … ။

` ဘာညာ မလာေသးဘူးေလ …´

` အာ … ဒါဆိုလဲ ရွိတာနဲ႕ပဲတင္ၿပီးစမ္းလိုက္ေတာ့ဗ်ာ … ေနာက္မွပဲ သြားထည့္လိုက္ေတာ့မယ္´

အဲဒါနဲ႕ပဲ ကိုတက္စ္နဲ႕ ကိုေက်ာ္ေဇယ် အေပၚတက္ၿပီး ပရိုဂ်က္တာကိုစမ္းၾကတယ္ … ။ အားလံုးအိုေက အပိုအလိုမရွိကြက္တိ … ။

၁၀နာရီ၄၅ေလာက္မွာ အခမ္းအနားမွဴးပင့္ဂိုးရဲ႕အသံထြက္လာတယ္ …

` ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ဆီမီနာကို ၁၁နာရီတိတိအခ်ိန္မွာစတင္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ … တက္ေရာက္လာသူလူႀကီးမင္းမ်ား ေနရာယူေပးၾကပါရန္ ေလးစားစြာပန္ၾကားအပ္ပါတယ္ရွင္ … ´

သူေျပာတာ အဲလိုလားေတာ့အတိအက်မမွတ္မိေတာ့ဘူး … ဒါေပမယ့္ အဲဒီ့သေဘာအတုိင္းပါပဲ သူထေျပာတယ္ …။ အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ … ထင္ေတာင္မထင္ရဘူး … J

ကၽြန္ေတာ္တို႕အခ်င္းခ်င္း လက္မေထာင္ျပၾကတယ္ … ဂြတ္တယ္ေပါ့ …။ အစကေတာ့ေကာင္းသြားပါၿပီ …။

အဲဒီလိုနဲ႕ ၁၁ နာရီမထုိးခင္ေလးမွာပဲ ဘာညာလဲေရာက္လာတယ္ … စလိုက္ရိႈးေတြလဲအကုန္ၿပီးသြားတယ္ …။

၁၁ နာရီ နဲနဲအစြန္းမွာပဲ အခမ္းအနားကိုစတင္လိုက္တယ္ …။

အစီအစဥ္(၁) အခမ္းအနားဖြင့္လွစ္ေၾကာင္းေၾကျငာတယ္ …

ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း ….

အစီအစဥ္(၂) ဦးရဲျမတ္သူက အဖြင့္အမွာစကားေျပာၾကားေပးတယ္ … လက္ခုပ္သံေတြက တရစပ္ … ကင္မရာေတြမ်ားစြာကလည္း တဖ်တ္ဖ်တ္ …။

ဘေလာ့ဂါေတြဟာ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ကို အဓိကအသံုးျပဳေနၾကသူေတြျဖစ္ၿပီး … အခုလိုစုစုစည္းစည္းနဲ႕ ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ အရမ္း၀မ္းေျမာင္၀မ္းသာျဖစ္မိေၾကာင္း ေျပာသြားတယ္ … (၁၅) မိနစ္ေလာက္ပါပဲ …

အစီအစဥ္(၃) ကၽြန္ေတာ္လြတ္က်ခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္အလွည့္ေရာက္လာတယ္ …

လြတ္က်ခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္ေတြကိုခဏထား ပုဆိုးကိုကၽြတ္မက်ေအာင္သတိထားၿပီး စင္ေပၚတက္သြားလိုက္တယ္ … ၿပီးေတာ့ ထံုးစံအတုိင္းေပါ့ … မဂၤလာပါ ဘာညာကြိကြေျပာၿပီး … Slide Show ေလးကိုစဖြင့္လိုက္တယ္ … စလိုက္ရႈိးေတြတစ္ခုၿပီး တစ္ခုနဲ႕အတူ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ကလဲ စကားလံုးေတြ တစ္ခြန္းၿပီး တစ္ခြန္း ထြက္က်လာတယ္…၊ လာေရာက္ၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြရဲ႕မ်က္လံုးေတြထဲမွာလဲ စိတ္၀င္စားမႈေတြကို သိုက္သိုက္၀န္း၀န္းျမင္လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အားတက္သြားတယ္ … ။ slide show ေတြေပၚေနတဲ့ screen ႀကီးကို လက္ညွိဳးထိုးထိုးၿပီးေျပာေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို မၾကည့္ရက္လို႕ စိုးေဇယ်ႀကီးက ေလဆာပြိဳင့္တာေလးလာေပးတယ္ …။ information ကိုအဓိကေဇာင္းေပးေျပာရတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ရဲ႕သမုိင္းေၾကာင္းေလးကို ကိုယ္သိသေလာက္ေလး ေျပာအၿပီး … ေနာက္ဆံုးမွာ လူငယ္ေတြကို living fossil ေတြမျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကပါလို႕တုိက္တြန္းၿပီး … နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္တယ္… ။ လက္ခုပ္သံေတြလွ်ံထြက္အက်မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ စင္ေပၚကေနဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္ …။

အစီအစဥ္(၄) ဘာညာဘာညာက ဘာဘာညာညာေတြတက္ေျပာတယ္ …။ ေအာက္ကေနအလိုက္တသိနဲ႕ ခံုခုေပးဖို႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးသတိမရၾကေတာ့ … သူ႕ခမ်ာ … ေမာ့ေမာ့ ေမာ့ေမာ့နဲ႕ေျပာရရွာတယ္ …။ သူေျပာေနတဲ့တခ်ိန္လံုး ကၽြန္ေတာ္လဲ … စင္ရဲ႕ဘယ္နားက တဂၽြတ္ဂၽြတ္အသံျမည္လာမလဲလို႕ နားစြင့္ေနရတယ္ …။ သိခ်င္တာရွိရင္ သူ႕လို အက်ီၤ၀တ္ထားတဲ့သူေတြကို ေမးႏုိင္ပါတယ္တဲ့ … သူ႕လိုအက်ီၤ၀တ္ထားတဲ့သူက တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးသူတစ္ေယာက္တည္းဟာကိုဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အေနာက္နားမွာထုိင္ေနတဲ့ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္က ေနာက္တယ္ …။ Service + က ၀ါရင့္ဆရာမတစ္ေယာက္ပီပီ … ပရိသတ္ကိုအေကာင္းဆံုးထိန္းေခၚေဟာေျပာသြားခဲ့တယ္ …

ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း …. ေျဖာင္း ….။

အစီအစဥ္(၅) မိန္းစပြန္ဆာျဖစ္တဲ့ စုဗူးက မခ်ိဳဇင္ေအး စကားတက္ေျပာတယ္ …

၀က္ရုပ္ကေလးနဲ႕စုဗူးေလးအေၾကာင္းကိုရွင္းျပတယ္ … ၿပီးခါနီး သူက သူလုပ္လာတဲ့စလိုက္ရႈိးေလးကိုဖြင့္အျပမွာ အသံလဲ မထြက္ဘူးတဲ့ … အသံနဲ႕လုပ္လာတဲ့ဟာကိုတဲ့ … ။ အဲဒါနဲ႕ MIT ကလူေတြကိုအေျပးသြားေခၚေပမယ့္ … သူက အသံမပါပဲ သူကိုယ္တုိင္ေျပာၿပီးေတာ့ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ရတယ္ …။ (ႏို႕ … သူတို႕က အသံပါပါမယ္ ဆိုတာကုိ ႀကိဳမွမေျပာတဲ့ဟာကို …) ။

ဒီအစီအစဥ္ၿပီးေတာ့ … အခ်ိန္က ၁၂နာရီနဲ႕ ၁၅ မိနစ္ပဲရွိေသးတယ္။

အစီအစဥ္(၆) အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ အစားအေသာက္အစီအစဥ္ အတြက္ အခ်ိန္ ၄၅ မိနစ္ေပးလိုက္တယ္…။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ မုန္႕ကတစ္ခု …။ စားၾကေသာက္ၾက … live Blog တင္ေနၾကတဲ့သူေတြကေတာ့ မနားရဘူး … (live တင္သေယာင္နဲ႕ ခ်က္ေနၾကတာလားေတာ့မသိဘူး)၊ Jအႀကီးဆံုးမုန္႕ကိုေရြးမွာခဲ့ေပမယ့္ … ထမင္းမစားရေသးေတာ့ ဘယ္လိုမွမ၀ဘူး … အဲဒါနဲ႕ေရေတြပဲလွိမ့္ေသာက္ေနရတယ္ …။ တစ္နာရီတိတိမွာအစီအစဥ္ကိုျပန္စတယ္ … ။ အစီအစဥ္ျပန္အစမွာ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ကိုညီလင္းဆက္ရယ္၊ ကိုမ်က္လံုးရယ္က အထဲကိုျပန္မ၀င္ၾကပဲ … Brake Time မွာ ျပန္ေပးထားၾကတဲ့ ေမးခြန္းစာရြက္ေတြကို ဘယ္ေမးခြန္းေတြေျဖမယ္ … ဘာေတြကိုေတာ့မေျဖဘူး … ဘယ္ေမးခြန္းကိုေတာ့ ဘယ္သူ႕ေျဖမယ္ … ဘယ္ေမးခြန္းကိုေတာ့ ဘယ္သူ႕ကိုေျဖခို္င္းမယ္ … စသည္ျဖင့္ ေခါင္းစားၾကတယ္ …။

အစီအစဥ္ (၇) အရ ေစတန္ေဂါ့(ကိုထိန္လင္းေရႊ) က ဘေလာ့ဂ္ရဲ႕သေဘာသဘာ၀ကိုေျပာတယ္ …။ စကားေျပာနဲနဲျမန္ေနတာကလြဲလို႕ အားလံုးအဆင္ေျပတယ္ …။

အစီအစဥ္ (ဂ)ကေတာ့ ၾကားျဖတ္အစီအစဥ္ေလးအျဖစ္ Service +ရဲ႕ပိုင္ရွင္ ကိုရဲ စင္ကာပူကေနလွမ္းပို႕လိုက္တဲ့ စာကို ကိုေ၀(သတင္းစာ)က သူေျပာခ်င္တာေလးေတြကိုပါ ေပါင္းထည့္ၿပီးတက္ေျပာတယ္ …။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီ့အခ်ိန္အျပင္မွာ ေမးခြန္းေတြျပန္ေျဖဖို႕ေခါင္းစားေနလို႕ သူဘာေတြေျပာသြားသလဲဆိုတာေတာ့မသိလိုက္ဘူး ။ သူမ်ားေတြျပန္ေျပာတာၾကားရသေလာက္ေတာ့ …သူေျပာတဲ့အထဲမွာ အေရျပား … အယားေျပ ဆိုတာရယ္ … အသည္းႏွလံုးက ကၽြဲပုခံုးထဆိုတာရယ္လားမသိဘူး ပါတယ္ဆိုပဲ … J

အစီအစဥ္ (၉) မွာ နာမည္ေက်ာ္ သတင္းေထာက္ႀကီးစိုးေဇယ်က တက္ေရာက္လာသူေတြထဲကို မိုက္တစ္လံုးနဲ႕၀င္ၿပီး ဗ်ဴးတဲ့ အစီအစဥ္ေပါ့ …။ သူေမးတာေတြက အေမးခံရတဲ့သူေတြက ဒီလူမေျဖရင္ထိုးမယ့္ရုပ္ လို႕စဥ္းစားမိလို႕လားမသိဘူး … ေမးသမွ်ကိုေသေသခ်ာခ်ာေလးေျဖေပးၾကတယ္ …။ ခမ္းမက်ယ္ႀကီးထဲမွာ သတင္းေထာက္ႀကီး ဟိုဘက္ေျပးလိုက္ ဒီဘက္ေျပးလိုက္နဲ႕ … နဲနဲေဟာဟဲဆိုက္သြားတယ္ …။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ

အစီအစဥ္ (၁၀)ကိုေရာက္လာတယ္ … မမီ … စင္ေပၚေရာက္ေရာက္ျခင္း ပရိသတ္ေတြမ်ားလြန္းလို႕ရင္ေတာင္ ခုန္သြားတယ္ ဆိုတဲ့စကားလံုးနဲ႕ အားလံုးကိုစခ်ဳပ္လိုက္တယ္ …။ ၿပီးေတာ့စေျပာတယ္ … ဘေလာ့ဂ္ေတြရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးျပစ္ေတြအေၾကာင္းကို Screen Shot ေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕ ဘေလာ့ဂါေတြ တကယ္ပိုက္ဆံရတာမရတာအပထား အားလံုးကို သေရက်ေအာင္ေျပာသြားတယ္ …။ ေသခ်ာတာေတာ့ ေျပာသြားတဲ့အထဲမွာ မမီအၾကာဆံုးပဲဆိုတာပါ …။

ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း

အစီအစဥ္ (၁၁)ကေတာ့ ကိုမ်က္လံုးပါ …။ အားလံုး အျမင္ၾကည္လင္ေစဖို႕ ကိုမ်က္စဥ္းကိုသံုးၾကပါစို႕ … လို႕ေျပာမယ္ႀကံၿပီးကာမွ သူ႕သားေလးမ်က္ႏွာနဲ႕ပင့္ဂိုးက ခ်မ္းသာေပးလိုက္တယ္ …။ ကိုမ်က္စိႀကီးစေျပာပါၿပီ … ဒီတစ္ခါေတာ့ သူမ်ားေျပာတာေတြကို ေခါင္းလုိက္လိုက္ညိတ္ေနတဲ့ ကိုမ်က္စိ သူေျပာတာေတြကို ေအာက္က ပရိသတ္ေတြက ေခါင္းညိတ္ညိတ္ျပေနတာနဲ႕ ႀကံဳလိုက္ရတယ္ …။ သူက ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ ေနာက္ထပ္ေသာ ေျခလွမ္းေတြျဖစ္တဲ့ portal နဲ႕ စာအုပ္အေၾကာင္းကိုေျပာတယ္ …။

အစီအစဥ္(၁၂) အေနနဲ႕ ကိုမ်က္လံုးႀကီး … ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုကိုလုပ္ျပေတာ့မယ္လဲဆိုေတာ့ … ပရိသတ္ထဲက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စာအုပ္ေလးေတြထုတ္ၿပီး စိတ္၀င္တစားလိုက္မွတ္ၾကတာကိုေတြ႕ရတယ္ …။

ကိုမ်က္လံုးၿပီးေတာ့ အစီအစဥ္ (၁၃) ပရိသတ္မ်ားေမးျမန္းထားသည္မ်ားကိုျပန္လည္ေျဖၾကားျခင္းအစီအစဥ္။

အခမ္းအနားမွဴးကဖိတ္ေခၚတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လဲ ကၽြန္ေတာ္ေျဖရမယ့္ေမးခြန္းစာရြက္ေလးေတြကို ကိုင္ၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ စင္ေပၚကိုထပ္တက္လိုက္တယ္ …။ ေမးခြန္းေတြကိုေျဖေနခ်ိန္မွာပဲ ကိုၿဖိဳးကစာရြက္ေလးတစ္ရြက္လာေပးတယ္ … ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ကေရးေပးလိုက္တာ … သူ႕လက္မွတ္ကေလးနဲ႕ … ေမးခြန္းေတြမ်ားသည္ဟုထင္ပါသည္ တိုတိုေျဖသင့္သည္ဟုထင္ပါသည္ … တဲ့ …။ ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္တယ္ … ေမးခြန္းေတြ ဒီေလာက္တက္လာလိမ့္မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕လဲထင္မထားခဲ့ … ပရိသတ္ကလဲ ကၽြန္ေတာ္ေျဖေပးေနတာကို စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဗိုက္ဆာေနၾကသလို သူတို႕လဲ ဆာေနၾကမွာပဲလို႕ ေတြးလိုက္မိတယ္ … ။ အဲဒါနဲ႕ပဲ တိုတိုတုတ္တုတ္ ထိထိမိမိျဖစ္ေအာင္ အတတ္ႏုိ္င္ဆံုးႀကိဳးစားၿပီး ေမးခြန္းေတြကိုေျဖေပးလိုက္တယ္ …။ ကၽြန္ေတာ္ေျဖအၿပီးမွာ ကိုညီလင္းဆက္ကိုထပ္မံဖိတ္ေခၚလိုက္တယ္ … သူလဲ ေမးခြန္းေလးေတြကို ပါးပါးနပ္နပ္နဲ႕ ေျဖေပးသြားခဲ့တယ္ …။ ၿပီးေတာ့ Technical ဆိုင္ရာေမးခြန္းအခ်ိဳ႕ကိုေျဖဖို႕ ေစတန္ေဂါ့ဒ္ တက္လာတယ္ … သူလဲ လိုရင္းကို ျမန္ျမန္ေလးပဲေျဖေပးသြားတယ္ …။ ၿပီးေတာ့ စုဗူးနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ေမးခြန္းေတြကို မခ်ိဳဇင္ေအးကပဲတက္ေျဖေပးသြားတယ္ …။

အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနၾကတဲ့ အစီအစဥ္(၁၄) ကိုေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ …။ အခ်ိန္ကလဲ ၄နာရီကို နဲနဲစြန္းေနပါၿပီ။ ကံစမ္းမဲအစီအစဥ္စပါၿပီ … ကံစမ္းမဲႏႈိက္ေပးၾကမယ့္ MBS အဖြဲ႕သားအခ်ိဳ႕စင္ေပၚကိုတက္လာၾကပါၿပီ …။

တီရွပ္ေတြ၊ ဘေလာ့ဂ္လုပ္နည္းသင္တန္းေတြ၊ အင္တာနက္ ၁၀နာရီသံုးစြဲခြင့္ကဒ္ေတြ၊ ေနာက္ 512 memory stick တစ္ေခ်ာင္း ၊ 1G memory stick တစ္ေခ်ာင္းတို႕ကို ဦးရဲျမတ္သူ၊ စင္ကာပူကဘေလာ့ဂါ ကိုေ၀ယံလင္း၊ မေလးရွားကဘေလာ့ဂါ ကိုေက်ာ္ေဇယ် ၊ ကိုတက္စလာ၊ ကိုစစ္အိမ္၊ မဘာညာ စသူေတြက မဲႏႈိက္ၿပီး ပရိသတ္ထဲက မဲေပါက္သူေတြကို လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြေပးအပ္ခဲ့ၾကတယ္ …။ ဇင္ကိုလတ္ရဲ႕ဦးေလးက စပို႕ရွပ္တစ္ထည္မဲေပါက္သြားတယ္ …။ ရွားရွားပါးပါး တီရွပ္ပဲလားမသိဘူး မဲေပါက္တဲ့သူကို ေက်ာ္ေဇယ်လို႕အေခၚမွာ ႏွစ္ေယာက္ထထြက္လာတယ္ … အဲဒါနဲ႕ မွတ္ပံုတင္စစ္ၾကည့္ၿပီး မွန္တဲ့သူကရသြားလို႕ … တစ္ေယာက္က လွည့္ျပန္သြားရတယ္ …။ အဲဒီ့လွည့္ျပန္သြားတဲ့ ကိုေက်ာ္ေဇယ်ေပါ့ 512 memory stick လဲမဲေဖာက္ေရာ … သူ ေပါက္သြားတယ္ …။ ကံထူးပါေပး ကိုေက်ာ္ေဇယ်ရယ္ …။ မေလးရွားကဘေလာ့ဂါႀကီး ကိုေက်ာ္ေဇယ်ကလဲ သူ႕နာမည္ပါဆိုၿပီး အဲဒီ့ 512 memory stick ကိုအတင္း သြားလုမယ္လုပ္ေနလို႕ ၀ိုင္းဆြဲထားရေသးတယ္ …။ J

အားလံုးၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ …

အစီအစဥ္ (၁၅) စီမီနာႀကီး ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆံုးေၾကာင္းေၾကျငာအပ္ပါသည္တဲ့ …။

ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း …. ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း … ေျဖာင္း ….

အဲဒီ့လက္ခုပ္သံေတြထဲမွာ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြအားလံုးရဲ႕ အျဖဴေရာင္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြပါတယ္ …။ အခက္အခဲေတြမ်ားစြာကိုေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အားရေက်နပ္မႈေတြပါတယ္ …။ ပင္းပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြၾကားထဲက ေပါ့ပါးလန္းဆန္းမႈေတြပါတယ္ …။

အခုမွပဲ ရင္ထဲက အလံုးႀကီးက်သြားေတာ့တယ္ …။ ခန္းမတစ္ခုလံုးအျပည့္ တက္ေရာက္အားေပးၾကတဲ့ ပရိသတ္ႀကီးကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့လဲ ပီတိေတြျဖစ္ရတယ္ …။ အစီအစဥ္ (၁၆) နဲ႕ (၁၇) အေၾကာင္းကိုေတာ့ ေနာက္ေတာ့မွေျပာျပေတာ့မယ္ … ။

ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ျဖစ္ရတာကို ဂုဏ္ယူပါတယ္ဗ်ာ …။