ျဖစ္ရပ္ (၅)
ဆရာက ေက်ာင္းသားေတြကို အျဖဴေရာင္စာရြက္တစ္ရြက္ ေထာင္ျပၿပီး ဒါ ဘာအေရာင္လဲလို႔ ေမးပါ တယ္။ ေက်ာင္းသားအားလံုးက တညီတညြတ္တည္း ေျဖၾကပါတယ္။
[အျဖဴေရာင္ပါ ...]
ဆရာက white board ရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ကို ေထာက္ၿပီး ဒါကေရာ ဘာအေရာင္လဲလုိ႔ ေမးျပန္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအားလံုးကလည္း မဆိုင္းမတြဘဲ ေျဖလိုက္ၾကျပန္ပါတယ္။
[အျဖဴေရာင္ပါ ...]
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဆရာက ခုနစာရြက္ကို whiteboard မွာ ကပ္ျပၿပီး ဒီႏွစ္ခုမွာ ဘယ္ဟာ အျဖဴလဲ လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအားလံုးရဲ႕ ပါးစပ္ေတြ ဆြံ႕အသြားပါေတာ့တယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးမွာ လူေတြ သတ္မွတ္တဲ့စံႏႈန္းေတြရဲ႕ ေ၀၀ါးဆန္းျပားမႈကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္က ခ်မ္းသာမယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ပိုခ်မ္းသာမယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ပိုၿပီး ခ်မ္းသာမယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ ... သတ္မွတ္ခ်က္ေတြမွာ အဆံုးသတ္မ်ဥ္းမရွိသလို အစစ္အမွန္ဆိုတာလည္း မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပႆနာတစ္ခုကို ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ ကြၽန္ေတာ္တု႔ိရဲ႕ စိတ္အေျခအေနေတြကို ေသခ်ာမႈမရွိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ လာေရာက္လႊမ္းမိုးတာမခံေစဘဲ တကယ့္အရွိတရား (Being) မွာပဲ စူးစိုက္ႏွစ္ျမႇဳပ္ထားႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလိုမွလည္း နည္းလမ္းက်ၿပီး မွ်တတဲ့ အေျဖတစ္ခုကို ထုတ္ႏိုင္မွာပါ။
No comments:
Post a Comment