တခ်ိဳ႕က… ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ သမုိင္းထဲက မထြက္ခ်ိန္
တခ်ိဳ႕က… ႀကီးေတာင္ႀကီးမားနဲ႔ ကေလးကလားလုပ္တုန္း
ျမင္ရတာ မေတာ္လို႔ မ်က္စိမွိတ္ထားရက္က
မတန္တဆ စကားလံုးေတြ နား၀ကို လာလာရိုက္ၾက
အေနအထိုင္မတတ္တဲ႔ ပါးစပ္ကေန
ျဖစ္သင္႔ျဖစ္ထုိက္တာေတြ ထြက္က်လာ…။
ေလထဲေဆာက္တဲ႔ တုိက္အိမ္ေတြ
စ, ဖုိ႔ အစီအစဥ္မရွိတဲ႔ စိတ္ကူးေတြ
အာသာေျပတန္းတဲ႔ လက္သီးလက္ေမာင္းေတြ
အသံက်ယ္ၿပီး အလုပ္မျဖစ္တဲ႔ သႀကၤန္အေျမာက္ေတြ
အလြတ္က်က္ ရြတ္ရြတ္ေနတတ္တဲ႔ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ
ေနရာေဒသကလဲ… ပစ္မလြဲ ေရွာင္မလြတ္…။
ကၽြန္ေတာ္… နားေတြထဲ ဂြမ္းသြတ္ထားလိုက္တယ္ (မၾကားရေအာင္)
ကၽြန္ေတာ္… မ်က္မွန္ကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္ (မျမင္ရေအာင္)
ၿပီးေတာ႔… ေမတၱာသုတ္ နာနာရြတ္တယ္ (မေျပာမိေအာင္)
ဟိုသီခ်င္းေလးထဲကလုိေပါ႔…
ကုသိုလ္ရပါတယ္ … ကုသိုလ္ရပါတယ္ …။ ။
