Pages

Friday, April 27, 2007

ေနာက္ဆံုးေသာည



ေနာက္ဆံုးေသာည


သီခ်င္းဆိုခ်င္တယ္
အဲဒီ့စိတ္တစ္ခုနဲ႕ ဂစ္တာေလးရင္ခြင္ထဲအေရာက္
လက္ေတြက ...
အလြတ္ရေနၿပီးသားေကာ့ဒ္ေတြကို ဖမ္းေထာက္ၾကတယ္
အလြမ္းရဲ႕ည ... တဲ့။

သိုက္သုိက္၀န္း၀န္းပါပဲ
ငါနဲ႕ ငါ့ရင္ခုန္သံအစစ္ေတြ
မိုးစက္ေတြေအာက္မွာ တဖ်စ္ဖ်စ္ေလာင္ကြၽမ္း
အဲဒီ့ညေနတစ္ခုလံုး
ငါလြမ္းေနတာ ...
အစိမ္းေရာင္ေတြရင္တစ္ခြင္လံုးလႊမ္းလို႕ ...။

မနက္ခင္း ...
ေနကေပးတဲ့အေရာင္နဲ႕လင္းလာတယ္
လဲ့လဲ့စင္စင္ပါပဲ
ငါ မျမင္ေတာ့တာကလြဲရင္ေပါ့ ...။ ။

ေနဘုန္းလတ္


စိတ္ေတြအရမ္းမြမ္းက်ပ္လာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ဒီကဗ်ာေလးထဲကအတုိင္း မိုးရြာႀကီးထဲ ဂီတာထို္င္တီးခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့လဲ မလုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ညစ္စရာေတြနဲ႕ႀကံဳႀကံဳ ဘ၀တစ္ခုအေပၚ ပံုသ႑ာန္တစ္ခုခုနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ညိတြယ္မိေနဆဲေလ။

Tuesday, April 24, 2007

10 weird things about me

ညီညီ(သံလြင္) က ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာ tag တယ္။ ဘာရယ္ ညာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္အခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ထုတ္ျပသလိုျဖစ္ေပမယ့္ ... သူငယ္ခ်င္းေတြကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာနဲ႕ပဲ ဖြင့္ဟလိုက္တယ္။ ကဲ ... အားလံုး ရွဳစားေတာ္မူေစေသာ္ ...

၁။ အရမ္းအားနာတတ္တယ္ (မိန္းကေလးမဟုတ္လုိ႕ေတာ္ေသး ... အားနာတုိင္းခါးပါမသြားလို႕၊ ဒါေပမယ့္ ေပးလိုက္ရတာေတြေတာ့ရိွတယ္။)
၂။ ေဘာနဲ႕ ေကာင္မေလးဆိုရင္ ေဘာကိုဦးစားေပးတတ္တယ္။ (ေဘာဆိုတာ ေဘာလံုးပြဲကိုေျပာတာေနာ္၊ ေဘာပြဲက လြတ္သြားလို႕ ကိုယ့္ကိုျပန္ကန္ျပမွာမွမဟုတ္တာ။)
၃။ အကူအညီလာေတာင္းလို႕ကေတာ့ ေခါင္းခါဖို႕အရမ္း၀န္ေလးတတ္တယ္။ (ေနာက္မွ ဖင္မႏုိင္ပဲ ပဲႀကီးဟင္းေသာက္သူလို တဗြမ္းဗြမ္းနဲ႕ ... )
၄။ တစ္ေန႕လာလဲဒါ တစ္ေန႕လာလဲဒါ ဆိုတဲ့အလုပ္မ်ိဳးကို ၿငီးေငြ႕တတ္တယ္။ (အခုေတာ့ ဆုိင္ကဗိုင္းရပ္ေတြလုိက္သတ္ေနရတာ တစ္ေန႕တစ္မ်ိဳး လက္ကိုမလည္ရဘူး)
၅။ ဒီတစ္ခုက ညီညီနဲ႕နဲနဲဆင္တယ္၊ ဂဏန္းေလးလံုးပါတဲ့ ကားနံပါတ္ေတြျမင္တိုင္း လိုေနတဲ့ တစ္လံုးကိုျဖည့္ၿပီး ဘူႀကီးလုိက္တြဲတတ္တယ္။ (ဒါေတာင္ အခ်ိဳ႕ကားနံပါတ္ေတြက ႀကိဳက္တဲ့ တစ္လံုးထပ္ထည့္တာေတာင္ ဘူႀကီးမျဖစ္ဘူး။ ဥပမာ။ ။ ၃၉၆၀ )
၆။ မဂၢဇင္းေတြကို အေနာက္ဖက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာကေနစဖတ္တတ္တယ္။ (ပံုေတြပဲမ်ားလို႕ထင္တယ္ ဖတ္ရတာအဆင္ေျပပါတယ္)
၇။ စိတ္အရမ္းညစ္တဲ့အခါက်ရင္ ဟမ္းဖုန္းႀကီးလဲပိတ္၊ ေမးလ္ေတြဘာေတြလဲမစစ္ေတာ့ပဲ လုပ္ခ်င္ရာေတြေလွ်ာက္လုပ္တတ္တယ္။ (မေကာင္းတာေတာ့မလုပ္ပါဘူး၊ ေကာင္းတာေလးေတြပဲေရြးလုပ္တာ။)
၈။ ကိန္းဂဏန္းေတြကို မွတ္တဲ့ မွတ္ဥာဏ္နဲနဲခ်ိဳ႕ယြင္းေနတယ္။ ( ေကာင္မေလးရဲ႕ ေမြးေန႕ကို မမွတ္မိလို႕ ျပႆနာတတ္တာအခါခါပဲ)
၉။ ေနာက္ေန႕ေရႊ႕လိုရေသာအလုပ္ကို ဒီေန႕မလုပ္ပါႏွင့္ဆိုတဲ့စကားကိုလက္ကိုင္ထားတယ္။ (အဲဒီ့လို ပ်င္းတာ)
၁၀။ တစ္ခုခုကို အမိန္႕ေပးတဲ့ေလသံမ်ိဳးနဲ႕ေျပာရင္ ေသာက္တလြဲေတြပဲ ရြဲ႕ၿပီးေလွ်ာက္လုပ္တတ္တယ္။ ( အဲဒီ့လို လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးတာ)

ဘယ္သူ႕ကို ျပန္tag ရမွန္းလဲမသိဘူး။ အားလံုးက tag ခံထားရၿပီးသားသူေတြျဖစ္ေနရင္ ဒုကၡ။ နဲနဲပ်င္းလိုက္မယ္ဗ်ာ စည္းကမ္းေဖာက္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူ႕ကိုမွမ tag ေတာ့ဘူး။

Tuesday, April 17, 2007

ႏွစ္သစ္ကိုႀကိဳတဲ့ပိေတာက္



ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕ေရာက္မွပဲ ပိေတာက္ေတြလဲ လႈိက္လႈိက္လဲလဲပြင့္ၾကေတာ့တယ္ ...။ ပိေတာက္ေတြက ႏွစ္သစ္ကို ခ်ိဳအီေမႊးျမတဲ့ရနံ႕နဲ႕ ကဗ်ာဆန္ဆန္ေလးႀကိဳလိုက္ၾကၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕လူသားေတြကေရာ ...? အစေကာင္းမွအေႏွာင္းေသခ်ာမယ္ဆိုတဲ့စကားအတုိင္း ေကာင္းေသာစတင္ျခင္းေတြနဲ႕ ႏွစ္သစ္တစ္ခုကိုဖြင့္လွစ္ၾကမယ္လို႕ေတာ့ အားလံုးကိုယ္စီရဲ႕ စိတ္ထဲမွာရွိၾကလိမ့္မယ္ ...။ ဒါေပမယ့္ အစေကာင္းခဲ့႐ံုနဲ႕ အေႏွာင္းပုိင္းကာလေတြအတြက္ တကယ္ကိုေသခ်ာသြားေစခဲ့သလား ...။ ႏွစ္ေဟာင္းတစ္ခုထဲက အညစ္အေၾကးေတြကို သႀကၤန္ေရေတြက အမွန္တကယ္ေဆးေၾကာေပးႏုိင္ခဲ့ရဲ႕လား ...။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာေတြေပၚကို ေလာင္းခ်လိုက္တဲ့ သႀကၤန္ေရေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြကိုေရာ အမွန္တကယ္အသစ္ျဖစ္ေစခဲ့ရဲ႕လား ...။ သဘာ၀အတုိင္း အသစ္ျဖစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုထဲကုိ ဘယ္သူေတြက အေဟာင္းအတုိင္းႀကီး ကူးေျပာင္း၀င္ေရာက္သြားခဲ့ၾကသလဲ ...။ သႀကၤန္ဆိုတဲ့ ျမန္မာ့႐ိုးရာပြဲေတာ္တစ္ခုမွာ ျမန္မာ့႐ိုးရာဆိုတဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕ထိေတြ႕ခြင့္ရခဲ့ရဲ႕လား ။ ကြၽန္ေတာ္အားလံုးကိုေမးခ်င္ေနမိတယ္ ...။
ဘာပဲေျပာေျပာ ... သႀကၤန္ကေတာ့ ပိေတာက္ပန္းေတြနဲ႕အတူ ေမးခြန္းေတြမ်ားစြာကိုကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ ထည့္ေပးထားခဲ့ၿပီး လက္ျပထြက္ခြာသြားခဲ့ျပန္ပါၿပီ။

Sunday, April 8, 2007

ဆရာ၊ ေက်ာင္းသားႏွင့္ ျဖစ္ရပ္မ်ား (ျဖစ္ရပ္ ၆)

ဆရာ၊ ေက်ာင္းသားႏွင့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးဟာ စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္းမွာ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ပါ ...။ ဒီ post ေလးေတြထဲက ဆရာနဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြ ရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြဟာ လူ႕ေလာကထဲမွာ နိစၥဓူ၀ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြနဲ႕ဆင္တူပါတယ္။ သိပ္ႀကီးႀကီးမားမားသင္ခန္းစာေတြမဟုတ္ရင္ေတာင္ အေတြးေလးတစ္စျဖစ္ျဖစ္ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္လို႕ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ျဖစ္ရပ္ (၆)
ဆရာက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို မတ္တတ္ရပ္ခိုင္းၿပီး ေမးပါတယ္။
[အျဖဴေရာင္မဟုတ္ရင္ ဘာလဲကြ]
ေက်ာင္းသားက ေသေသခ်ာခ်ာမစဥ္းစားဘဲ ျပန္ေျဖပါတယ္။
[အျဖဴမဟုတ္ရင္ အမည္းေပါ့ ဆရာ]
ဆရာက ေခါင္းခါပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလိုေျပာပါတယ္။
[အျဖဴမဟုတ္ရင္ မျဖဴတာေတြ အားလံုးျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့ဟ]
ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း လူ႔ေလာကထဲက ျပႆနာရပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဲဒီေက်ာင္းသားေလးလိုမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ေခ် (possibility) မ်ားစြာကို မစဥ္းစားမိဘဲ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္အျမင္ (negative view) ေတြကိုသာ ႐ုတ္တ ရက္ စဥ္းစားမိတတ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာ ကိုယ္သိထားတဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုနဲ႔ အျခားလူေပးလာတဲ့ အေျဖတစ္ခုနဲ႔ ကိုက္ညီမႈမရွိတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အားလံုးဟာ သူ မွားေနတယ္ဆိုၿပီး ႐ုတ္တရက္ ေကာက္ခ်က္ခ်မိတတ္ၾက ပါတယ္။ တကယ္ဆို သူ အေျခခံၿပီးစဥ္းစားတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သူ႔ရဲ႕အေျဖကလည္း မွန္ႏိုင္တာပဲေလ။ ကိစၥရပ္တိုင္းမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြ တစ္ခုထက္ပိုၿပီး ရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာ၊ စဥ္းစားပံု စဥ္းစားနည္း (the way of thinking) အေပၚ မူတည္ၿပီး အေျဖ ဒါမွမဟုတ္ ရလဒ္ေတြဟာ တစ္နည္းတစ္ ဖံု ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာေတြကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ နားလည္ထားရပါမယ္။ ဒါမွ ငါမွန္တယ္၊ မင္း မွားတယ္ဆိုတဲ့အျမင္ေတြက လြတ္ေျမာက္ၿပီး ငါလည္းမွန္တယ္၊ မင္းလည္း မွန္တယ္ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူ႔ရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းက ပိုၿပီးအားေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အျမင္မ်ိဳးကို ျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိမွာပါ။
ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ကူးထဲမွာရွိတဲ့ စာသင္ခန္းေလးထဲက ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလးေတြကေန အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ၾကည့္မိတာပါ။ လူမႈဆက္ဆံေရးေတြကို ေျပလည္ေစဖို႔၊ ျပႆနာဆုိတဲ့ စကားလံုးနဲ႔တတ္ႏိုင္သမွ် ကင္းေ၀းႏိုင္ဖုိ႔၊ ေနာက္ ...ေနာင္တေတြ ခဏခဏ မရဖို႔၊ အနည္းဆံုး ေလာကထဲမွာ ၿပံဳးၿပံဳးကေလး ေနႏိုင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္ကူး စာသင္ခန္းေလးက သင္ခန္းစာ တစ္စြန္းတစ္စေတြ ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ေက်နပ္ပါၿပီ။

Monday, April 2, 2007

မႏၲေလးသို႕ ခဏတျဖဳတ္




စာေတြခ်ည္းပဲဖတ္ေနရတာ ပ်င္းေနၾကမွာစိုးရိမ္လို႕ ၿပီးခဲ့တဲ့လက မႏၲေလးေရာက္တုန္းေလးရိုက္ခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
အလုပ္ကိစၥကပါေနလို႕ ဘုရားကမန္းကတမ္းဖူးရင္း ရုိက္ခဲ့ရတာမို႕ ၾကည့္ရတာ သိပ္အဆင္မေျပရင္ခြင့္လႊတ္ၾကပါလို႕ ...။

Sunday, April 1, 2007

ဆရာ၊ ေက်ာင္းသားႏွင့္ ျဖစ္ရပ္မ်ား (ျဖစ္ရပ္ ၅)

ျဖစ္ရပ္ (၅)
ဆရာက ေက်ာင္းသားေတြကို အျဖဴေရာင္စာရြက္တစ္ရြက္ ေထာင္ျပၿပီး ဒါ ဘာအေရာင္လဲလို႔ ေမးပါ တယ္။ ေက်ာင္းသားအားလံုးက တညီတညြတ္တည္း ေျဖၾကပါတယ္။
[အျဖဴေရာင္ပါ ...]
ဆရာက white board ရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ကို ေထာက္ၿပီး ဒါကေရာ ဘာအေရာင္လဲလုိ႔ ေမးျပန္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအားလံုးကလည္း မဆိုင္းမတြဘဲ ေျဖလိုက္ၾကျပန္ပါတယ္။
[အျဖဴေရာင္ပါ ...]
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဆရာက ခုနစာရြက္ကို whiteboard မွာ ကပ္ျပၿပီး ဒီႏွစ္ခုမွာ ဘယ္ဟာ အျဖဴလဲ လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအားလံုးရဲ႕ ပါးစပ္ေတြ ဆြံ႕အသြားပါေတာ့တယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးမွာ လူေတြ သတ္မွတ္တဲ့စံႏႈန္းေတြရဲ႕ ေ၀၀ါးဆန္းျပားမႈကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္က ခ်မ္းသာမယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ပိုခ်မ္းသာမယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ပိုၿပီး ခ်မ္းသာမယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ ... သတ္မွတ္ခ်က္ေတြမွာ အဆံုးသတ္မ်ဥ္းမရွိသလို အစစ္အမွန္ဆိုတာလည္း မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပႆနာတစ္ခုကို ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ ကြၽန္ေတာ္တု႔ိရဲ႕ စိတ္အေျခအေနေတြကို ေသခ်ာမႈမရွိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ လာေရာက္လႊမ္းမိုးတာမခံေစဘဲ တကယ့္အရွိတရား (Being) မွာပဲ စူးစိုက္ႏွစ္ျမႇဳပ္ထားႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလိုမွလည္း နည္းလမ္းက်ၿပီး မွ်တတဲ့ အေျဖတစ္ခုကို ထုတ္ႏိုင္မွာပါ။